Obrzezanie niemowląt staje się w ostatnich latach coraz bardziej drażliwym tematem. Zalety obrzezania są często dyskutowane, ale późne konsekwencje rozwijające się wraz z atrofią skóry związaną z wiekiem pozostają słabo zbadane. Utrata ochronnego napletka może narażać żołądź i ujście cewki moczowej na bezpośrednie otarcia i urazy. Niniejszy list dotyczy retrakcji napletka po oparzeniu w dzieciństwie, ale odnosi się również do stanu po obrzezaniu. Powierzchowne oparzenie okolicy narządów płciowych wystąpiło u 3-letniego chłopca w warunkach zaniedbania i (później) znęcania się nad dzieckiem. Nie szukano natychmiastowej pomocy lekarskiej. Po zagojeniu dziecko zaczęło drapać tę okolicę. W kolejnych latach wielokrotnie stwierdzano objawy balanoposthitis. Wraz z rozwojem pokwitania napletek został całkowicie i trwale cofnięty. Nigdy nie doszło do uduszenia ani ucisku. Objawy zaczęły pojawiać się w wieku ~58 lat: nawracające powierzchowne nadżerki w okolicy wędzidełka, brzegu napletka i przyległych powierzchni. Dzięki abstynencji seksualnej stan ten ulega remisji, ale konieczne jest stałe obwiązywanie prącia miękką tkaniną, ponieważ cienka zanikowa skóra żołędzi i wędzidełka jest wrażliwa i podatna na uszkodzenia. Maści lub olej roślinny są używane, aby zapobiec sklejaniu się z tkaniny w przypadku nadżerki lub absolutorium. Zaburzenia ukrwienia mogą przyczyniać się do powstawania zmian zanikowych, dlatego w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić cukrzycę i choroby naczyniowe. Należy wziąć pod uwagę potencjalne przyczyny wciągnięcia napletka: liszaj płaski, rak kolczystokomórkowy i zmiany przednowotworowe, inne schorzenia napletka, jak również wrodzona nierozwinięta napletka (microposthia). Podsumowując, obrzezanie noworodków bez wskazań klinicznych można uznać za zabieg inwazyjny o potencjalnych późnych następstwach, wykonywany bez zgody pacjenta.