Wartość transferyny z niedoborem węglowodanów (CDT) jako najbardziej bezpośredniego i najdokładniejszego wskaźnika nadużywania alkoholu została obszernie wykazana w literaturze naukowej. Test CDT używany przez GIB Laboratories do oceny próbek surowicy pod kątem znaczących poziomów nadużywania alkoholu został zwalidowany przy użyciu 184 klinicznie zdefiniowanych próbek pozytywnych i 203 klinicznie zdefiniowanych próbek negatywnych. Używając zdefiniowanego punktu odcięcia istotności i specjalnego algorytmu testowania, GIB Laboratories ustaliło w tym badaniu, że czułość komercyjnego enzymatycznego testu immunologicznego CDT (CDT EIA) wynosi 88 procent, specyficzność jest większa niż 99 procent, a odtwarzalność wewnątrz- i międzylaboratoryjna jest mniejsza niż siedem procent, około trzy razy bardziej precyzyjna niż większość testów potwierdzających dla CDT. Biorąc pod uwagę bardzo niską spodziewaną częstotliwość prawdziwych fizjologicznych przyczyn niespecyficzności (mniej niż jeden procent), doskonałą specyficzność testu (z doświadczenia Laboratoriów GIB) oraz problemy techniczne, opóźnienia czasowe i koszty związane z wszystkimi technologiami „potwierdzającymi”, nie można zalecić wykonywania testów potwierdzających CDT, chyba że pojedyncze laboratorium doświadczy niedopuszczalnej specyficzności w swoich testach przesiewowych. Wydaje się, że wykonywanie badań „potwierdzających” CDT, gdy swoistość testu przesiewowego jest tak wysoka, jak wykazało to niniejsze badanie, może skutkować trzema prawdopodobieństwami: 1) wzrost liczby wyników fałszywie ujemnych; 2) niewiele korekt w bardzo małej liczbie wyników fałszywie dodatnich; oraz 3) w większych kosztach i opóźnieniach dla klientów laboratorium.