Ashlar (/ˈæʃlər/) to drobno ciosany (cięty, obrabiany) kamień, albo pojedynczy kamień, który był obrabiany aż do kwadratu, albo struktura zbudowana z niego. Popielnica jest najdrobniejszą kamienną jednostką murarską, zazwyczaj prostopadłościenną, wspomnianą przez Witruwiusza jako opus isodomum, lub rzadziej trapezową. Precyzyjnie przycięty „na wszystkich powierzchniach przylegających do innych kamieni”, ashlar jest zdolny do bardzo cienkich spoin między blokami, a widoczna powierzchnia kamienia może być szlifowana w kamieniołomie lub może być poddana różnym obróbkom: frezowana, gładko polerowana lub otynkowana innym materiałem w celu uzyskania efektu dekoracyjnego.

Suchy asfaltowy mur ułożony w równoległe warstwy na murze Inków w Machu Picchu

Ashlar masonry north gable of Banbury Town Hall, Oxfordshire

Ashlar polygonal masonry in Cuzco, Peru

Kamieniołom czerwonego piaskowca Longmeadow w przypadkowym ashlarze został zaprojektowany przez architekta Henry’ego Hobsona Richardsona dla North Congregational Church (Springfield, Massachusetts, 1871). Chociaż każdy blok został wycięty z wielką precyzją na przyległych powierzchniach, zewnętrzna powierzchnia pozostała szorstka jak po wyjęciu z kamieniołomu. Bloki zostały ułożone losowo bez ciągłych kursów lub pionowych i poziomych połączeń.

Jeden z takich dekoracyjnych zabiegów składa się z małych rowków uzyskanych przez zastosowanie metalowego grzebienia. Generalnie stosowana tylko na bardziej miękkim kamieniu ashlaru, dekoracja ta znana jest jako „murarskie przeciągnięcie”.

Ashlar jest w przeciwieństwie do muru gruzowego, który wykorzystuje kamienie o nieregularnych kształtach, czasami minimalnie obrobione lub dobrane do podobnego rozmiaru, lub oba. Ashlar jest spokrewniony, ale różni się od innych murów kamiennych, które są drobno obrobione, ale nie czworoboczne, takie jak mur krzywoliniowy i wieloboczny.

Ashlar może być coursed, co obejmuje długie poziome warstwy bloków kamiennych ułożonych równolegle, a zatem z ciągłymi poziomymi stawami. Ashlar może być również losowy, który obejmuje bloki kamienne ułożone z celowo nieciągłych kursów, a zatem nieciągłych stawów zarówno w pionie i poziomie. W każdym z tych przypadków, zazwyczaj wykorzystuje materiał łączący, taki jak zaprawa, aby związać bloki razem, chociaż sucha konstrukcja ashlar, metalowe krawaty i inne metody montażu zostały wykorzystane. Suchy ashlar w architekturze Inków w Cusco i Machu Picchu jest szczególnie piękny i sławny.