Meta-etyka

Meta-etyka pyta o to, jak rozumiemy, wiemy o i co mamy na myśli, kiedy mówimy o tym, co jest dobre, a co złe. Pytanie etyczne skoncentrowane na jakiejś konkretnej kwestii praktycznej – takiej jak: „Czy powinienem zjeść ten konkretny kawałek ciasta czekoladowego?” – nie może być pytaniem metaetycznym. Pytanie metaetyczne jest abstrakcyjne i odnosi się do szerokiego zakresu bardziej szczegółowych pytań praktycznych. Na przykład, „Czy kiedykolwiek możliwe jest posiadanie bezpiecznej wiedzy o tym, co jest dobre, a co złe?” byłoby pytaniem metaetycznym.

Meta-etyka zawsze towarzyszyła etyce filozoficznej. Na przykład Arystoteles sugeruje, że w etyce możliwa jest mniej precyzyjna wiedza niż w innych sferach dociekań, i uważa, że wiedza etyczna zależy od przyzwyczajenia i akulturacji w sposób, który odróżnia ją od innych rodzajów wiedzy. Metaetyka jest również ważna w Principia Ethica G.E. Moore’a z 1903 roku. W niej po raz pierwszy napisał o tym, co nazwał naturalistycznym błędem. Moore, w swoim Open Question Argument, odrzucił naturalizm w etyce. To skłoniło myślicieli do ponownego przyjrzenia się pytaniom drugiego rzędu dotyczącym etyki. Wcześniej szkocki filozof David Hume przedstawił podobny pogląd na różnicę między faktami a wartościami.

Badania nad tym, jak poznajemy w etyce dzielą się na kognitywizm i nonkognitywizm; jest to podobne do kontrastu między deskryptywistami i nonkognitywistami. Niekognitywizm jest twierdzeniem, że kiedy oceniamy coś jako dobre lub złe, nie jest to ani prawdą, ani fałszem. Możemy na przykład wyrażać tylko nasze emocjonalne uczucia dotyczące tych rzeczy. Kognitywizm może być zatem postrzegany jako twierdzenie, że kiedy mówimy o dobru i złu, mówimy o sprawach faktów.

Ontologia etyki dotyczy wartościujących rzeczy lub właściwości, tj. rodzaju rzeczy lub rzeczy, do których odnoszą się propozycje etyczne. Non-deskryptywiści i non-kognitywiści uważają, że etyka nie potrzebuje specyficznej ontologii, ponieważ propozycje etyczne nie odnoszą się. Jest to znane jako stanowisko antyrealistyczne. Z drugiej strony, realiści muszą wyjaśnić, jakiego rodzaju byty, własności lub stany są istotne dla etyki, jaką mają wartość i dlaczego kierują i motywują nasze działania.

.