De zeer begiftigde zwarte Amerikaanse sopraan, Leontyne Price, werd geboren als Mary Violet Leontine Price uit het gezin van James Anthony Price, een timmerman, en Kate Baker Price, een vroedvrouw met een prachtige sopraanstem. Price kreeg al op jonge leeftijd een uitstekende stemopleiding toen ze naar verluidt geboeid in haar kinderwagen zat te luisteren naar haar moeder die zong in het koor van de St. Paul Methodist Church in Laurel. Haar formele muziekopleiding begon op 5-jarige leeftijd, toen ze begon met het nemen van pianolessen.
Leontyne Price ging in 1937 naar de Oak Park Vocational High School, waar ze al snel werd aangewezen als de pianiste voor de schoolconcerten en feesten. Ze werd ook beschouwd als een van de meest getalenteerde leden van het koor van haar middelbare school. In 1944 ging zij naar het College of Educational and Industrial Arts in Wilberforce, Ohio, om te studeren voor muzieklerares. Nadat hij haar op een zondagmorgen in het koor had horen zingen, adviseerde de president van het college, Dr. Charles H. Wesley, haar om haar hoofdvak te veranderen van onderwijs en openbare schoolmuziek in zang.
Leontyne Price behaalde haar B.A. in juni 1948, en vertrok naar New York om aan de Juilliard School of Music te studeren, waar ze een volledige studiebeurs had gewonnen. Op Juilliard kreeg ze stemtraining van Florence Ward Kimball, een vooraanstaand lerares, en in haar laatste jaar gaf ze een sterke vertolking als Mistress Ford in de studentenproductie van de opera Falstaff. Toen Virgil Thompson haar in deze productie zag, nodigde hij haar onmiddellijk uit om de hoofdrol te spelen in een reprise van zijn opera, Four Saints in Three Acts, die in april 1952 drie weken lang op Broadway stond. Minder dan twee maanden later maakte Price haar debuut in Dallas, in een rol die haar naam in de hoofden van het publiek zou kerven; ze trad op als Bess in een herneming van Gershwin’s Porgy and Bess.
De volgende twee jaar toerde Leontyne Price met de productie over de hele wereld, waaronder acht maanden in New York, een lange periode in Europa, en tenslotte in Rusland. Als gevolg van het wereldwijde succes van de show, kreeg Price internationale erkenning. Bovendien trouwde ze met haar tegenspeelster, William Warfield.
Tijdens de jaren 1950 breidde Leontyne Price haar carrière als operazangeres uit door de hoofdrol te spelen in een aantal werken in recitalzalen, operapodia en op televisie. In februari 1955 maakte ze, met Samuel Barber aan de piano, haar televisiedebuut als Floria Tosca in een NBC-TV Opera Company produktie van Puccini’s Tosca, en in 1956 speelde ze de hoofdrol in NBC’s produktie van Mozart’s Zauberflöte. Het jaar daarop maakte Price haar operadebuut als Madame Lidoine in Francis Poulenc’s Dialogues of the Carmelites in het San Francisco Opera House. In 1958 maakte ze haar Europese operadebuut als Aida in de Wiener Staatsoper. Op 2 juli 1958 had ze een triomfantelijk debuut in Londen, in Covent Garden, en twee jaar later speelde ze Aida voor een volle zaal in het eerbiedwaardige La Scala op 21 mei 1960, waar ze de eerste zwarte zangeres werd die een belangrijke rol zong in deze citadel van de opera.
Leontyne Price behaalde een van de grootste artistieke overwinningen van haar carrière op 27 januari 1961, toen ze debuteerde in de Metropolitan Opera als Leonora in Verdi’s Il Trovatore. Deze voorstelling ontlokte een 42 minuten durende ovatie, één van de langste in de geschiedenis van de Met. Criticus Harold Schonberg schreef: “Haar stem was schemerig en rijk in de lagere tonen, perfect gelijkmatig in de overgangen van het ene register naar het andere, en loepzuiver en fluweelachtig aan de top.”
De jaren zestig verwelkomden Leontyne Price in overvolle zalen en met lovende kritieken over de hele wereld. Van 1961 tot 1969 zong ze in 118 voorstellingen. Op 23 oktober 1961 opende ze het nieuwe seizoen van de Met met de rol van Minnie in The Girl of the Golden West. In datzelfde jaar werd ze door Musical America verkozen tot muzikante van het jaar in een opiniepeiling onder redacteuren en critici uit het hele land. In 1964 werd ze onderscheiden met de Presidential Freedom Award en het jaar daarop won ze de Italiaanse Award of Merit. Price werd ook gekozen om het Met seizoen 1966-1967 te openen als Cleopatra in Samuel Barber’s Antony and Cleopatra.
Hoewel ze er voor koos om minder vaak op te treden gedurende de jaren 1970, bleef Leontyne Price uitdagende nieuwe rollen accepteren. In 1974 schitterde ze als Manon Lescaut in Manon, een rol die ze het jaar daarop aan de Met herhaalde. Ze maakte haar debuut als Ariadne in Strauss’ Ariadne auf Naxos bij de San Francisco Opera, op 19 oktober 1977.
In de loop der jaren heeft Leontyne Price 15 Grammy Awards gewonnen voor vocale opnamen die ze heeft gemaakt, en ze heeft op de cover gestaan van Time en 27 andere tijdschriften. Bovendien was zij de enige operazangeres die werd opgenomen in de lijst van “Remarkable American Women: 1776-1976” in het Bicentennial nummer van Life Magazine in 1976. Ze woont nu rustig in een gezellig huis in New York’s Greenwich Village.