Niezwykle obdarzona czarnoskóra amerykańska sopranistka, Leontyne Price, urodziła się jako Mary Violet Leontine Price, córka Jamesa Anthony’ego Price’a, stolarza, i Kate Baker Price, położnej o pięknym sopranowym głosie. Price otrzymała doskonałe wykształcenie wokalne już we wczesnym dzieciństwie, kiedy to podobno siedziała zauroczona w wózku słuchając swojej matki śpiewającej w chórze w kościele metodystów St. Paul w Laurel. Jej formalne nauczanie muzyki rozpoczęło się w wieku 5 lat, kiedy zaczęła brać lekcje gry na pianinie.
Leontyne Price wstąpiła do Oak Park Vocational High School w 1937 roku, gdzie szybko została wyznaczona jako pianistka na szkolne koncerty i funkcje. Była również uważana za jednego z najbardziej utalentowanych członków swojego chóru szkolnego. W 1944 r. rozpoczęła naukę w College of Educational and Industrial Arts w Wilberforce, Ohio, aby zostać nauczycielką muzyki. Po wysłuchaniu jej śpiewu w chórze pewnego niedzielnego poranka, prezydent college’u, dr Charles H. Wesley, doradził jej zmianę kierunku z edukacji i muzyki w szkołach publicznych, aby skoncentrować się na głosie.
Leontyne Price uzyskała tytuł B.A. w czerwcu 1948 r. i wyruszyła do Nowego Jorku, aby studiować w Juilliard School of Music, gdzie wygrała stypendium na pełne czesne. W Juilliard kształciła się w zakresie emisji głosu u Florence Ward Kimball, wybitnej nauczycielki, a na ostatnim roku studiów wystąpiła w roli Mistress Ford w studenckiej produkcji opery Falstaff. Po zobaczeniu jej w tej produkcji, Virgil Thompson natychmiast zaprosił ją do zagrania we wznowieniu jego opery, Four Saints in Three Acts, która wystawiana była na Broadwayu przez trzy tygodnie w kwietniu 1952 roku. Niecałe dwa miesiące później Price zadebiutowała w Dallas, w roli, która wyryła jej imię w pamięci widzów na całym świecie; wystąpiła jako Bess we wznowieniu Porgy and Bess Gershwina.
Przez następne dwa lata Leontyne Price odbywała z tą produkcją tournée po całym świecie, w tym osiem miesięcy w Nowym Jorku, dłuższy okres w Europie, a w końcu w Rosji. Dzięki światowemu sukcesowi spektaklu, Price zdobyła międzynarodowe uznanie. W latach 50-tych Leontyne Price rozszerzyła swoją karierę śpiewaczki operowej, występując w wielu utworach w salach recitalowych, na scenach operowych i w telewizji. W lutym 1955 roku, z Samuelem Barberem na fortepianie, zadebiutowała w telewizji jako Floria Tosca w produkcji NBC-TV Opera Company w Tosce Pucciniego, a w 1956 roku wystąpiła w produkcji NBC w Czarodziejskim flecie Mozarta. W następnym roku Price zadebiutowała na scenie operowej jako Madame Lidoine w Dialogach Karmelitów Francisa Poulenca w San Francisco Opera House. W 1958 roku zadebiutowała w operze europejskiej jako Aida w wiedeńskiej Staatsoper. 2 lipca 1958 roku miała triumfalny debiut w Londynie, w Covent Garden, a dwa lata później zagrała Aidę przed wypełnioną po brzegi widownią w czcigodnej La Scali 21 maja 1960 roku, stając się pierwszą czarnoskórą śpiewaczką śpiewającą główną rolę w tej cytadeli opery.
Leontyne Price odniosła jedno z największych artystycznych zwycięstw w swojej karierze 27 stycznia 1961 roku, kiedy zadebiutowała w Metropolitan Opera jako Leonora w Il Trovatore Verdiego. Występ ten wywołał 42-minutową owację, jedną z najdłuższych w historii Metropolitan Opera. Krytyk Harold Schonberg napisał: „Jej głos był ciemny i bogaty w niższych tonach, idealnie równy w przejściach z jednego rejestru do drugiego i nieskazitelnie czysty i aksamitny w górze.”
Lata 60-te powitały Leontyne Price w wypełnionych po brzegi salach koncertowych i z entuzjastycznymi recenzjami na całym świecie. Od 1961 do 1969 roku zaśpiewała w 118 przedstawieniach. 23 października 1961 roku otworzyła nowy sezon Met’s, grając Minnie w Dziewczynie ze Złotego Zachodu. W tym samym roku Musical America wybrał ją Muzykiem Roku w plebiscycie redaktorów i krytyków z całego kraju. W 1964 roku została uhonorowana Prezydencką Nagrodą Wolności, a rok później otrzymała Włoską Nagrodę Zasługi. Price została również wybrana do otwarcia sezonu 1966-1967 Met’s jako Kleopatra w Antoniuszu i Kleopatrze Samuela Barbera.
Pomimo, że w latach 70-tych rzadziej występowała, Leontyne Price nadal przyjmowała nowe, ambitne role. W 1974 roku wystąpiła jako Manon Lescaut w Manon, którą to rolę powtórzyła w Met w następnym roku. Zadebiutowała jako Ariadna w Ariadnie na Naxos Straussa w San Francisco Opera, 19 października 1977 roku.
Przez lata Leontyne Price zdobyła 15 nagród Grammy za swoje nagrania wokalne, była na okładce Time i 27 innych magazynów. Ponadto, była jedyną śpiewaczką operową, która znalazła się na liście „Remarkable American Women: 1776-1976” w dwusetnym wydaniu Life Magazine w 1976 roku. Obecnie mieszka spokojnie w przytulnym domu w nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village.

.