Fanatyzm religijny, żądne władzy jednostki, lokalne spory, mizoginia, niepokój, polityczne zamieszanie, niepokój psychologiczny i masowa histeria przyczyniły się do atmosfery otaczającej niesławne procesy czarownic w Salem. Czynniki te zbiegły się w 1692 roku, by „doprowadzić do największego i najbardziej zabójczego wybuchu czarów w historii Ameryki… zagrozić upadkiem nowo utworzonego rządu Zatoki Massachusetts Sir Williama Phipsa”. Procesy czarownic pozostawiły niezatarte wrażenie na wczesnych amerykańskich kolonistach, a następnie dostarczyły obywatelom amerykańskiej republiki opowieści ostrzegawczej o niebezpieczeństwach prześladowań, nietolerancji i bigoterii.

Wiele z problemów, które dręczyły kolonialne Salem, utrzymuje się w dzisiejszej Ameryce. Dramaturg Arthur Miller zdobył popularną wyobraźnię Amerykanów swoją sztuką The Crucible, która przedstawia procesy czarownic z Salem jako alegorię kampanii Josepha McCarthy’ego przeciwko komunizmowi w latach 50-tych. Dzisiaj, tysiące ludzi podróżuje do Salem każdego roku, aby dowiedzieć się więcej o wyjątkowym miejscu tej społeczności w historii Ameryki. Aby zilustrować, co sprawia, że procesy czarownic w Salem są tak znaczące, zebraliśmy kilka interesujących faktów:

1. Biedni i zepchnięci na margines członkowie społeczeństwa zazwyczaj padali ofiarą oskarżeń o czary, ale w 1692 r. wielu czołowych członków kolonii zostało oskarżonych. Wiadomo, że w sumie 172 osoby zostały formalnie oskarżone lub nieformalnie oskarżone o czary w 1692 roku. Dwie członkinie kościoła w Salem Village, Martha Corey i Rebecca Nurse, pięciu ministrów i cztery żony ministrów zostały oskarżone, jak również inni czołowi członkowie kolonii. Nawet żona gubernatora, Lady Mary Phips, została uznana za czarownicę.

2. Sędziowie Salem Witch Trials wyznaczeni przez gubernatora byli dobrze wykształceni. Dziewięciu sędziów w panelu procesów należało do najbogatszych kupców w kolonii. Większość z nich miała duże doświadczenie jako sędziowie. Pięciu spędziło przynajmniej jakiś czas na Harvardzie, a jeden uczęszczał do Oxfordu.

3. Dziś system sądowniczy w Stanach Zjednoczonych zakłada niewinność do czasu udowodnienia, że jest inaczej; sądy w Salem wydają się zakładać coś przeciwnego, a „kolejność oskarżeń ujawnia intencje sędziów”. Uważna lektura postępowania przez historyków sugeruje, że sędziowie wierzyli, iż kolonii zagrażał znaczący spisek czarownic i że kluczowe było złapanie wszystkich winnych członków, aby zakończyć kryzys.

4. Historycznie rzecz biorąc, czary były zazwyczaj przestępstwem kobiecym; około trzy czwarte oskarżonych stanowiły kobiety. Jednak nawet mężczyźni o najwyższym statusie w Salem, tacy jak ministrowie, zostali okrzyknięci czarownicami. Wykształcony na Harvardzie purytański pastor, wielebny George Burroughs; John Willard, krewny wielebnego Samuela Willarda z bostońskiego South Church; oraz John Proctor, szanowany farmer i właściciel tawerny, rozsławiony w sztuce Arthura Millera z 1953 roku, The Crucible, zostali powieszeni razem podczas procesów.

5. Ci, którzy nie przyznali się do winy, zostali szybko osądzeni i skazani, a wielu z nich stracono. 28 osób, które były sądzone przez Court of Oyer and Terminer i które nie przyznały się do winy, zostały skazane na śmierć przez sędziów – co stanowiło bezprecedensowy stuprocentowy wskaźnik skazań.

6. Z wyjątkiem Samuela Wardwella, który odwołał swoje zeznania przed procesem, nikt, kto przyznał się do bycia czarownicą, nie został stracony. Śmierć spotkała tylko tych, którzy odmówili przyznania się do winy. „To była niebezpieczna gra, ponieważ przed 1692 rokiem w Europie lub Ameryce przyznanie się do czarów niemal powszechnie skutkowało szybkim wyrokiem skazującym i egzekucją. Tak więc, przyznanie się do czarów nie gwarantowało ostatecznego przeżycia, ale przynajmniej wydawało się wykluczać szybką egzekucję.”

7. Pogłoski o rozległym spisku czarownic szybko rozprzestrzeniły się w całej Nowej Anglii. Do końca sierpnia 1692 roku, trzech spowiedników zgodziło się, że na ich czarnych sabatach było obecnych 200 osób. Inni donosili, że słyszeli o ponad 300 aktywnych czarownicach w tym regionie. Spowiednicy dostarczyli paliwa do dalszych oskarżeń. Do połowy września 42 spowiedników wskazało innych jako czarownice.

8. W miarę trwania procesów, sędziowie zdawali się coraz bardziej polegać na dowodach spektralnych, ale nie odważyłbyś się podważyć ich autorytetu. W swoim postępowaniu wobec Gilesa Cory’ego, sędziowie kazali 81-letniemu mężczyźnie być sprasowanym na śmierć, aby spróbować dosłownie wycisnąć z niego odpowiedź, że w rzeczywistości był czarownicą. „Zaledwie dwa lata wcześniej ci sami sędziowie brali udział w sprawie, w której pirat odmówił przyznania się do winy, ponieważ uważał, że Massachusetts nie ma jurysdykcji. Zamiast jednak naciskać na niego, sąd po prostu kontynuował jego proces.”

9. Procesy czarownic w Salem poważnie zagroziły nowemu rządowi Zatoki Massachusetts. „Zasygnalizowały początek końca purytanizmu jako potężnej siły w Massachusetts i wywołały nieufność wobec rządu. Gubernator nie byłby już zaufanym partnerem legislatury, ani minister nie zasiadałby jako jego główny doradca.”

Featured image credit: „Witchcraft at Salem Village” by William A. Crafts. Public Domain via Wikimedia Commons.