Niektóre dowody sugerują, że lekkie lub umiarkowane spożycie alkoholu chroni przed chorobami układu sercowo-naczyniowego. Jednak ten kardioprotekcyjny efekt spożywania alkoholu u dorosłych nie występuje na poziomie populacyjnym. Około 20 do 30% pacjentów przyjmowanych do szpitala to osoby nadużywające alkoholu. W praktyce medycznej bardzo ważna jest znajomość poziomu spożycia alkoholu przez pacjentów ze względu na wiele niekorzystnych skutków, które mogą wystąpić w trakcie rutynowej opieki. Uszkodzenie serca przez etanol jest oczywiste, jeśli spożycie alkoholu przekracza 90-100 g/d. Duże spożycie etanolu prowadzi do zwiększenia ryzyka nagłej śmierci sercowej i zaburzeń rytmu serca. U pacjentów z chorobą wieńcową używanie alkoholu wiązało się ze zwiększoną śmiertelnością. Wczesną reakcją na picie było zwiększenie stosunku grubości ściany komory do jej średnicy, prawdopodobnie postępujące wraz z ciągłym piciem do kardiomiopatii alkoholowej, która miała gorsze rokowanie w porównaniu z idiopatyczną kardiomiopatią rozstrzeniową, jeśli nie zaprzestano picia lub przynajmniej je ograniczono (< 60 g/d). Na oddziale intensywnej terapii pacjenci z przewlekłym alkoholizmem mają więcej powikłań kardiologicznych w okresie pooperacyjnym. Przyczyną tych powikłań jest prawdopodobnie dysfunkcja obu komór, zwłaszcza w przypadku wystąpienia ciężkich zakażeń lub wstrząsu septycznego, które to zdarzenia są trzy do czterech razy częstsze u przewlekle pijących alkoholików niż u osób pijących okazjonalnie lub niepijących. W celu zapobiegania dalszym powikłaniom wynikającym z picia oraz w celu długoterminowego postępowania w przypadku picia, pacjenci nadużywający alkoholu i z niewydolnością serca powinni być objęci krótkimi programami interwencyjnymi i kontrolnymi. Rokowanie jest dobre nawet u pacjentów z niewydolnością serca klasy IV wg New York Heart Association spowodowaną kardiomiopatią, jeśli uda się osiągnąć całkowitą abstynencję. Nieprzestrzeganie ograniczeń dotyczących palenia tytoniu i picia alkoholu, które można zmienić, dramatycznie zwiększa ryzyko ponownych przyjęć do szpitala wśród pacjentów z niewydolnością serca.