1987-1993: Wczesne lataEdit

The Roots pochodzi z Filadelfii z Ahmir „Questlove” Thompson i Tariq „Black Thought” Trotter podczas gdy obaj uczęszczali do Philadelphia High School for the Creative and Performing Arts. Questlove grał na kubełkowych bębnach, a Black Thought rapował na jego rytmach. Ich pierwszym zorganizowanym występem był pokaz talentów w 1989 roku w szkole, gdzie używali nazwy Radio Activity, co zapoczątkowało serię zmian nazwy, która z czasem przekształciła się w Black to the Future, a następnie w The Square Roots. Kolejny MC, Malik B., i stały basista, Leonard „Hub” Hubbard, zostali dodani do zespołu przed wydaniem ich pierwszego albumu. W 1992 roku porzucili „Square” z „Square Roots”, ponieważ lokalna grupa folkowa rościła sobie prawa do tej nazwy.

Nie mogąc przebić się w rodzinnej Filadelfii, zespół na krótko przeniósł się do Londynu, gdzie w 1993 roku wydał swój debiut Organix. Album został wydany i sprzedawany niezależnie. W ciągu roku zespół zyskał kultową popularność w Europie, do czego przyczyniły się trasy koncertowe. The Roots otrzymali oferty od wytwórni muzycznych, a zespół ostatecznie podpisał kontrakt z DGC/Geffen.

1994-1997: Do You Want More?!!!?! i Illadelph HalflifeEdit

Pierwszy album The Roots dla DGC, Do You Want More?!!!?!, został wydany w Stanach Zjednoczonych rok po podpisaniu umowy. Podczas procesu nagrywania, beatboxer Rahzel i klawiszowiec Scott Storch dołączyli do zespołu. Dodanie tych dwóch członków zapewniło dodatkową głębię do brzmienia zespołu i dodało energii filadelfijskim jam session Rootsów, z których zespół później samplował utwory na „Do You Want More?!!!?!”. Otwierający album utwór Black Thought przedstawia brzmienie zespołu jako „organiczny hip hop jazz” i rzeczywiście; album charakteryzuje się połączeniem współczesnego hip hopu Wschodniego Wybrzeża i wpływów jazzowych, z dużym uzależnieniem od Fendera Rhodesa Storcha i okazjonalnego saksofonu gościnnego muzyka Steve’a Colemana. Album zaowocował trzema singlami z towarzyszącymi im teledyskami: „Proceed”, „Distortion to Static” i „Silent Treatment”. Album był umiarkowanym hitem wśród fanów muzyki alternatywnej, do czego przyczynił się występ grupy na Lollapalooza. W 1995 roku zespół wystąpił na Montreux Jazz Festival. W latach, które upłynęły od wydania albumu, „Do You Want More?!!!?!” został uznany za klasyczny jazzowy album rapowy.

Wydany w 1996 roku album Illadelph Halflife był trzecim albumem grupy i pierwszym, który przebojem wdarł się do Top 40 na liście Billboard 200, do czego przyczyniło się emitowanie przez MTV teledysku do utworu „What They Do” (parodiującego klisze rapowych teledysków) oraz utworu „Clones”, który był ich pierwszym singlem docierającym do pierwszej piątki na rapowej liście przebojów. Dodany przez zespół utwór „What They Do” był również pierwszym singlem grupy, który trafił do Top 40 listy przebojów Billboardu, osiągając szczyt nr 34. Scott Storch opuścił zespół i został zastąpiony przez nowego klawiszowca, Kamala Graya. W tym okresie brzmienie zespołu nabrało mrocznego charakteru, pod silnym wpływem Wu-Tang Clan i ponurego, nawiedzającego stylu produkcji RZA, przepełnionego samplami starego jazzu i muzyki klasycznej. Album jest również godny uwagi ze względu na wielu gości i współpracowników, w tym Common, D’Angelo, Q-Tip i inni. Te kolaboracje stanowiłyby podstawę do stworzenia Soulquarians i trwale wykuły związek Roots z podgatunkiem neo-soul.

1998-2000: Przełom z Things Fall ApartEdit

Grupa wydała Things Fall Apart w 1999 roku (nazwany po Things Fall Apart, powieści Chinua Achebe, która z kolei została nazwana po linii z „The Second Coming” W.B. Yeatsa). Był to ich przełomowy album, który zajął 4. miejsce na liście przebojów Billboard 200 i zdobył złotą płytę, oznaczającą sprzedaż w Stanach Zjednoczonych na poziomie co najmniej 500 000 egzemplarzy. Ostatecznie album został uznany za platynowy w kwietniu 2013 roku. Mos Def przyczynił się do powstania utworu zatytułowanego „Double Trouble”. W utworze „Act Two” występuje afrykańsko-belgijski zespół Zap Mama i Common. Utwór „You Got Me”, duet z piosenkarką R&B Erykah Badu oraz Eve i Jill Scott przeznaczony przez Black Thought dla „nieświadomej” populacji, osiągnął szczyt nr 39 na liście przebojów Billboard Hot 100. Na 42nd Grammy Awards „You Got Me” zdobył nagrodę dla Best Rap Performance By a Duo or Group i album został nominowany do Best Rap Album.

Steve Huey z witryny allmusic.com postrzegane „silne powinowactwo do ruchu neo-soul” w albumie. Pierwsze występy na Things Fall Apart rodowitych mieszkańców Filadelfii, Beanie Sigel i Eve, pomogły im później zdobyć duże kontrakty płytowe (odpowiednio z Roc-A-Fella i Ruff Ryders). Po tym albumie Dice Raw opuścił kolektyw, by nagrać swój solowy debiutancki album Reclaiming the Dead. W lecie zespół wystąpił na koncercie Woodstock ’99 w stanie Nowy Jork.

2001-2005: Phrenology and The Tipping PointEdit

Kilku członków, w tym wieloletni członek Malik B., opuściło grupę. W grudniu 2001 roku Roots wsparli Jay-Z na jego koncercie MTV Unplugged. Wraz z rosnącą popularnością pojawiła się rosnąca presja. W 2002 roku The Roots wydali płytę Phrenology (nazwaną tak na cześć pseudonauki o tej samej nazwie). Mimo, że nie osiągnął tak wysokich notowań jak Things Fall Apart, docierając do 28 miejsca na listach przebojów, Phrenology odniósł sukces komercyjny, otrzymując złoty certyfikat i nominację do nagrody Grammy za najlepszy album rapowy. W tym czasie pojawiły się jednak pogłoski, że Roots tracą zainteresowanie podpisaniem kontraktu z MCA.

W tym czasie zespół wsparł Jay-Z na jego pożegnalnym koncercie w Madison Square Garden w 2003 roku i pojawił się w towarzyszącym mu filmie koncertowym Fade to Black.

Po Phrenology, Ben Kenney i Scratch opuścili grupę; Kenney dołączył do rockowego zespołu Incubus. Kulminacyjnym momentem było wydanie w 2004 roku albumu The Tipping Point, będącego produktem ubocznym kilku jam sessions. Album zdobył dwie kolejne nominacje do Grammy: jedną w kategorii Best Urban/Alternative Performance za utwór „Star/Pointro” i drugą w kategorii Best Rap Performance By A Duo Or Group za utwór „Don’t Say Nuthin'”. The Tipping Point osiągnął szczyt nr 4 na liście przebojów Billboardu. W 2005 roku ukazała się książka „Home Grown! The Beginner’s Guide To Understanding The Roots, Volumes 1 & 2, dwupłytowy album kompilacyjny, został wydany. The Roots byli wśród kilku wykonawców na filmie z 2006 roku Dave Chappelle’s Block Party, którego impreza odbyła się 18 września 2004 roku i została wydana na filmie dwa lata później.

2006-2008: Game Theory i Rising DownEdit

Game Theory został wydany 29 sierpnia 2006 roku, na Def Jam Recordings. Questlove opisuje album jako bardzo mroczny i odzwierciedlający stan polityczny w Ameryce. Pierwszy singiel z albumu, „Don’t Feel Right”, pojawił się w Internecie w maju 2006 roku i jest dostępny do pobrania za darmo na kilku stronach internetowych. Pierwszy teledysk do albumu, zatytułowany „The Don’t Feel Right Trilogy”, miał swoją premierę 21 sierpnia 2006 roku i zawiera trzy utwory: „In the Music”, „Here I Come” i „Don’t Feel Right”. Album zdobył 83 punkty na Metacritic i 2 nominacje do Grammy. Zmarły J Dilla jest honorowany przy różnych okazjach na całym albumie. Utwór 1 jest oznaczony jako „Supervised by J Dilla”. Utwór 13 „Can’t Stop This” jest poświęcony jego osobie, pierwsza część to zmontowana wersja utworu („Time: The Donut of the Heart”) z jego albumu Donuts, wydanego trzy dni przed jego śmiercią. W tej wersji wokalnie udziela się Black Thought. Po drugie, ciąg życzliwych artystów wspomina o J Dilla w formie wiadomości z automatycznej sekretarki.

The Roots ósmy album studyjny, Rising Down, został wydany 29 kwietnia 2008 roku, w 16-letnią rocznicę zamieszek w Los Angeles w 1992 roku.

W tygodniach przed wydaniem albumu, oryginalny pierwszy singiel „Birthday Girl”, przyjazny dla radia współpracy z Fall Out Boy’s Patrick Stump został usunięty z albumu podobno dlatego, że nie pasował do tonu albumu. Pozostał jako cyfrowy download dostępny z iTunes jako bonus track, jak również na międzynarodowych wydaniach.

Podejmując gdzie Game Theory zostawił, album utrzymuje mroczny i polityczny ton, z Black Thought i kilku gości upust o bolączkach społeczeństwa dzisiaj. Wśród gości na płycie znajdują się Chrisette Michele, Common, Mos Def, Saigon, Styles P, Talib Kweli i Wale; pojawiają się na niej również filadelfijscy artyści Dice Raw, DJ Jazzy Jeff, Peedi Crakk, Greg Porn i Truck North, a także były członek zespołu Malik B. Na „Rising Down” The Roots wprowadzili do swojego brzmienia więcej elektroniki i ciężkich syntezatorów. Rising Down został wydany z uznaniem krytyków, zdobywając ogólny wynik 80 na Metacritic.

Pierwszym singlem albumu było „Rising Up” z udziałem Chrisette Michele i Wale.

2009-2010: How I Got Over i Wake Up!Edit

How I Got Over odzwierciedla ulgę, jaką zespół odczuwał pod koniec administracji Busha i na początku prezydentury Obamy. Wśród gości pojawiają się Blu, Phonte i Patty Crash. Na płycie miał się znaleźć cover piosenki Cody’ego Chesnutta „Serve This Royalty”, podobnie jak grupa przerobiła jego singiel dla The Seed 2.0 na Phrenology. Zamiast bazować na samplach, album został nagrany na żywo, a covery (w tym Celestial Blues, w którym wystąpił oryginalny wykonawca piosenki, Andy Bey) zostały na nowo zinterpretowane przez zespół. Album został wydany 22 czerwca 2010 roku.

W dniu 24 czerwca 2009 roku, Roots zadebiutował pierwszy singiel i tytułowy utwór z albumu na żywo w Late Night z Jimmym Fallonem. The song features longtime Roots collaborator Dice Raw.

The Roots współpracował z R&B piosenkarz John Legend na albumie Wake Up! Album został wydany w dniu 21 września 2010 roku, i został upubliczniony dwa dni później z koncertem na żywo w Terminal 5 w Nowym Jorku z John Legend i Jennifer Hudson, który został streamed na YouTube. 30 października 2010 roku, the Roots i John Legend zagrali na żywo na Rally to Restore Sanity and/or Fear w Waszyngtonie, D.C.

2011-2014: Undun, …And Then You Shoot Your Cousin, i projekty poboczneEdit

The Roots wydali swój trzynasty album Undun za pośrednictwem Def Jam Records 6 grudnia 2011 roku. Pierwszy singiel „Make My” wyciekł 17 października 2011 roku. Undun opowiada historię ich na wpół fikcyjnej postaci, Redforda Stephensa, który bezskutecznie stara się uniknąć życia pełnego przestępstw i szybkich pieniędzy. Nazwa albumu jest inspirowana piosenką The Guess Who „undun”, a postać została nazwana po piosence Sufjana Stevensa „Redford”. Album zawiera artystów, w tym Aaron Livingston, Big K.R.I.T., Phonte, Dice Raw, Greg Porn, Truck North, Bilal i Sufjan Stevens.

The Roots również współpracował z R&B piosenkarka Betty Wright na 2011 album Betty Wright: The Movie, przypisywanym Betty Wright i The Roots. Album, współprodukowany przez Wrighta i Questlove’a, był nominowany do nagrody Grammy 2012 w kategorii „Best Traditional R&B Performance”.

The Roots i Elvis Costello wydali Wise Up Ghost 17 września 2013 roku za pośrednictwem Blue Note Records. W dniu 22 lipca 2013 roku wydali teledysk do pierwszego singla, „Walk Us Uptown.”

The Roots wydali …And Then You Shoot Your Cousin w dniu 19 maja 2014 roku. Pierwszy singel, „When the People Cheer”, został wydany 7 kwietnia 2014 roku.

Black Thought opisał album jako satyryczne spojrzenie na przemoc w hip-hopie i amerykańskim społeczeństwie ogółem.

2015-obecnie: End GameEdit

W wywiadzie dla Fuse TV, Questlove powiedział, że ma również „…dwa lub trzy tajne, główne projekty muzyczne, nad którymi pracuję, o których tak naprawdę nie mogę mówić.” We wrześniu 2016 roku The Roots poparł Ushera na koncercie Global Citizen benefit w Montrealu, Quebec, Kanada, uruchamiając spekulacje na temat poważnej współpracy między dwoma aktami. W październiku 2016 roku grupa ogłosiła swój 17. album studyjny, End Game. Black Thought w czerwcu 2017 r. dodatkowo ujawnił, że producenci 9th Wonder i Salaam Remi przyczynią się do powstania albumu, a w marcu 2019 r., Questlove ujawnił, że znajdzie się na nim również niewydany beat J Dilla.