Wykonano symulacje eksperymentalne, analityczne i numeryczne w celu zbadania odporności balistycznej płyt aluminiowych 6061-T6 poddanych normalnemu uderzeniu małokalibrowych pocisków przeciwpancernych. Użyto dwóch rodzajów pocisków, stalowych i z rdzeniem z węglika wolframu. Rozpatrzono trzy grubości płyt: 101,6 mm, 76,2 mm i 25 mm. Pociski uderzały z prędkością amunicji, dlatego wyniki wahają się od głębokiej penetracji do całkowitej perforacji z prędkością resztkową. Wyniki balistyczne, deformacje płyt i pocisków są dyskutowane i odtwarzane poprzez symulacje numeryczne z wykorzystaniem solverów LS-DYNA i ABAQUS; zastosowano również modele analityczne z wykorzystaniem metody rozszerzania wnęki. Wykorzystując modele analityczne i numeryczne omówiono zachowanie balistyczne dwóch pocisków na trzech płytach, ze szczególnym uwzględnieniem zdolności modeli do odtwarzania fizycznych cech zjawiska. Pomiary dyfrakcji rentgenowskiej dla wzorów naprężeń szczątkowych powierzchni płyty zostały również wykonane na wszystkich płytach zarówno przed jak i po testach, a pomiary eksperymentalne są porównywane z wynikami modelu numerycznego. Szczególna dyskusja na temat zachowania się pocisków z rdzeniem z węglika wolframu została przedstawiona, podkreślając znaczenie sabotu w zjawiskach udarowych. Chociaż praca koncentruje się na płytach monolitycznych, wyniki i dyskusja mogą być interesujące dla projektowania zoptymalizowanych wielowarstwowych osłon pancernych.