Odchody (n = 226; 2004-2015) od zdrowych utrzymywanych w niewoli i dzikich legwanów niebieskich (Cyclura lewisi) z Grand Cayman, Kajmany, zostały zbadane pod kątem endopasożytów. Zidentyfikowane pasożyty obejmowały cysty i trofozoity Nyctotherus sp. i Entamoeba sp., trofozoity trichomonad oraz jaja oksyuridów i trichostrongylidów. Endopasożyty z badań pośmiertnych (n = 13) obejmowały nicienie dorosłe i larwalne: Ozolaimus megatyphlon, Ozolaimus monhystera, Alaeuris travassosi, Atractis mega oraz niezidentyfikowany gatunek Oswaldocruzia. Entamoeba spp. były bardziej prawdopodobne u młodych legwanów obu płci w niewoli niż u dorosłych osobników obu płci w niewoli lub dzikich; Entamoeba spp. były bardziej prawdopodobne u dorosłych samic w niewoli niż u dorosłych samców w niewoli; trofozoity trichomonad były bardziej prawdopodobne u dorosłych legwanów obu płci w niewoli i dzikich legwanów niż u młodych osobników obu płci w niewoli; a Nyctotherus spp. były bardziej prawdopodobne u młodych samców żyjących w niewoli niż u dorosłych samców lub samic żyjących w niewoli i bardziej prawdopodobne u dorosłych dzikich samców niż u młodych samców żyjących w niewoli. Prawdopodobieństwo złożenia jaj Trichostrongylid było większe u dorosłych dzikich samic niż u dorosłych samic żyjących w niewoli, a także większe u dorosłych osobników obu płci żyjących w niewoli i dzikich niż u młodych osobników obu płci żyjących w niewoli. Jaja oksyuridów były bardziej prawdopodobne u dorosłych legwanów dzikich i żyjących w niewoli obu płci niż u młodych legwanów obu płci żyjących w niewoli. Legwany niebieskie mają wiele różnych endopasożytów niezależnie od wieku, płci i statusu w niewoli lub w środowisku naturalnym, przy czym żaden rodzaj nie występuje wyłącznie w populacjach żyjących w niewoli lub w środowisku naturalnym. Ektopasożyty dzikich osobników dorosłych obejmowały dorosłe kleszcze (Amblyomma torrei) i jednego dorosłego roztocza (Hirstiella trombidiformis). Wszystkie są nowymi rekordami żywicieli dla tego gatunku i Wielkiego Kajmana. Wiedza na temat statusu pasożytów w populacjach żyjących w niewoli i dzikich jest ważna dla oceny względnego ryzyka wprowadzenia zwierząt żyjących w niewoli do dzikich populacji.