Przywiązanie zaczyna się w dzieciństwie, jest to niezwykle ważny etap mający ogromny wpływ na dorosłe życie. Tak bardzo, że wiele problemów, jakie dorośli mają w swoich związkach, czy to romantycznych, czy w przyjaźni, zaczyna się właśnie na tym etapie.

Czy widzisz siebie w tych związkach „ani z Tobą, ani bez Ciebie”? Jeśli tak, ukrywasz coś, co nazywa się niepewnym i ambiwalentnym przywiązaniem.

Ten typ przywiązania możemy zaobserwować w toksycznych związkach, w tym w uzależnieniu emocjonalnym, gdzie zachowania wpływają na zdrowie jednostek i samego związku. Zidentyfikowanie go i zrozumienie, skąd pochodzi, pomoże nam cieszyć się zdrowszymi relacjami.

„Ani z tobą, ani bez ciebie moje boleści nie mogą być naprawione. Z Tobą, bo mnie zabijasz, a bez Ciebie umieram”

-Anonim-

Badania Mary Ainsworth

Mary Ainsworth zidentyfikowała trzy typy przywiązania (bezpieczne, niepewne-unikalne i niepewne-ambiwalentne) poprzez swoje badania na grupie matek i ich niemowląt.

Badania odbywały się w środowisku nieznanym badanym. Ćwiczenia były wykonywane w różnych sytuacjach, z których jeden był, że matka będzie zostawić swoje dziecko sam w obcym pokoju.

Aisnworth odkrył, że dzieci, które miały związek zdominowany przez niepewny-ambiwalentny styl przywiązania próbował przylgnąć do matki i zachować ją od opuszczenia. Jeśli ciężko pracowały i im się to udawało, (co dziwne) bardzo się złościły. Kopały, krzyczały i płakały w sposób niekontrolowany.

Co się więc stało, gdy matka wróciła? Dzieci znów szukały z nią kontaktu, ale niektóre z nich wygięły lekko plecy, jakby chcąc zachować dystans.

To znaczy były rozczarowane, a przede wszystkim nieufne, i zachowywały się tak, jakby bały się, że matka znów je porzuci. W rzeczywistości, po tym jak doświadczyli opuszczenia przez matkę, opierali się próbom uspokojenia ich.

Typ przywiązania, który jest obecny w dzieciństwie, będzie również obecny w życiu dorosłym, choć w innej formie i w innych okolicznościach.

Badania rzuciły światło na sytuacje, w których figura przywiązania, zwykle rodzice, może opuścić rodzinę, ale potem wrócić do domu. Wyjaśnił również przypadki, w których dziecko dorasta w środowisku, w którym rodzice opuszczają, a następnie wracają do związku ponownie i ponownie.

W niektórych przypadkach, a jeśli separacja nie jest zrobione dobrze (z niepokojem ze strony rodziców), to powoduje brak bezpieczeństwa i strach przed opuszczeniem. Są to przyczyny zachowań, które opisaliśmy wcześniej.

Niepewne-ambiwalentne przywiązanie i związki romantyczne

Czy zawsze chcesz być ze swoim znaczącym partnerem? „Chciałabym, żebyś pracował w domu”, „Jestem taka szczęśliwa, kiedy tu jesteś”, „Szkoda, że musisz jechać na tę wycieczkę!”.

Mówisz te rzeczy nawet bez zastanowienia. Ale dla osób z niepewnym-ambiwalentnym przywiązaniem, mają one znacznie głębsze znaczenie.

Osoba z niepewnym-ambiwalentnym przywiązaniem w swoim dorosłym życiu chce, aby jej partner był zawsze przy niej. Ale to idzie do ekstremum: jeśli jego partner wychodzi z przyjaciółmi, drugi będzie chciał tam być.

Więc, stają się jedną z tych par, które robią wszystko razem. Ale co się dzieje, gdy nie ma innego wyboru niż robienie rzeczy osobno?

Jak to wygląda?

Powiedzmy, że mężczyzna z niepewnym-ambiwalentnym przywiązaniem jest podekscytowany, ponieważ są urodziny jego matki i zamierzają to uczcić. Jego dziewczyna dzwoni, aby powiedzieć mu, że ma ważne spotkanie, że szef zmusza ją do zostania do późna.

On nie może nic z tym zrobić, więc mówi, że rozumie. Ale wtedy jego reakcja jest nieoczekiwana.

Czuje się tak samo jak w dzieciństwie. Beznadziejnie opuszczony, podejrzliwy, że jego dziewczyna nie chce spędzać z nim czasu. Może nawet już go nie kocha.

Z naszego punktu widzenia te założenia są irracjonalne. Ale są one bardzo powszechne i czują się bardzo realne.

Może jego błagania i płacz, wraz z „czy już mnie nie kochasz?” odniosą skutek. Być może ona zrobi wymówkę, aby nie uczestniczyć w spotkaniu.

Ale jeśli ona pójdzie, on będzie zdenerwowany i bardzo zły. Będzie próbował wzbudzić w niej poczucie winy, aby to się nie powtórzyło. Odsuwa ją od siebie i karze, a jednocześnie trzyma się jej kurczowo. Sprzeczność tam od dzieciństwa.

Niektóre dysfunkcyjne związki są wynikiem niepewnego przywiązania zbudowanego w dzieciństwie.

Uczucie niepewności w związkach, lęk przed porzuceniem i samotnością, zależność emocjonalna, przykuwanie cierpienia do miłości… To niektóre z konsekwencji, jakie może mieć osoba z niepewnym-ambiwalentnym przywiązaniem.

Może jesteś zdezorientowany, dlaczego twoje związki wciąż ulegają samozniszczeniu. Może być tak, że nieświadomie powtarzasz wzorce zachowań, które powodują, że twoje związki kończą się w ten sam sposób raz za razem.

A kiedy to się dzieje, potwierdza się twoje długotrwałe przekonanie: że wszyscy cię opuszczą.

.