Jeśli czujesz, że Twój trzylatek jest ostatnim dzieckiem w swojej klasie, które opanowało nocnik, nie jesteś sam. Podczas gdy wiele dzieci zaczyna wykazywać zainteresowanie nocnikiem w wieku 2 lat, ostatnie badania wskazują, że tylko 40 do 60 procent dzieci jest w pełni przeszkolonych w zakresie korzystania z toalety do 36 miesiąca życia. Ścieżka nauki korzystania z nocnika, którą podąża Twoje dziecko, będzie prawdopodobnie oparta na temperamencie, gotowości rozwojowej, zainteresowaniach, a nawet płci, wyjaśnia Abigail Klemsz, M.D., pediatra w Riley Children’s Health. „Czas potrzebny do nauki korzystania z nocnika zależy od dziecka. Każde z sześciorga moich dzieci robiło to inaczej” – zauważa dr Klemsz. Aby pomóc Ci ustalić najlepszą taktykę, zapoznaj się z poniższymi wskazówkami dr Klemsz.

Zauważaj kluczowe znaki

„Zwracaj uwagę na sygnały, że Twoje dziecko jest gotowe”, mówi dr Klemsz. Jeśli spróbujesz popchnąć ten proces zbyt wcześnie, może okazać się, że czeka Cię długa droga. Rozważ następujące pytania:

• Czy Twoje dziecko pyta o toaletę?
• Czy daje znać, kiedy chce zrobić siusiu lub kupę?
• Czy jest w stanie pozostać suche przez kilka godzin na raz?
• Czy potrafi wykonywać proste polecenia?
• Czy potrafi podciągnąć spodnie (dobrze, jeśli potrzebuje pomocy)?

Jeśli odpowiedziałeś „tak” na większość z tych pytań, twoje dziecko jest prawdopodobnie rozwojowo zdolne do rozpoczęcia procesu korzystania z nocnika.

Zachowaj pozytywny stosunek

„Niezależnie od metody, której używasz, twoje dziecko w większości przypadków będzie dyktować, jak szybko przebiega trening nocnika”, mówi dr Klemsz. „Więc twoim największym zadaniem jest zachowywać się w pozytywny sposób i nie sprawić, by doświadczenie było negatywne”. Oznacza to, że będziesz chciał dać dużo pozytywnego wzmocnienia za sukcesy, takie jak uściski, pochwały i drobiazgi zabawkowe. „Spraw, aby czynność załatwiania się na nocnik była zabawą”, dodaje dr Klemsz. „Zawsze kazałam moim dzieciom czytać na nocniku, albo sama im czytałam, ponieważ im bardziej rodzice są zaangażowani i wspierają, tym lepiej”. Kiedy zdarzają się wypadki, utrzymuj swoje reakcje na neutralnym poziomie. Możesz powiedzieć: „No cóż, tym razem nie udało nam się załatwić do nocnika. Będziemy próbować dalej!”. Zachowaj zimną krew, aby nie zniechęcić dziecka do całego przedsięwzięcia.

Podtrzymaj kurs

Co zrobić, jeśli mimo gotowości rozwojowej twojego trzylatka nie chce mieć nic wspólnego z nocnikiem? „Spraw, aby zmiana pieluchy miała charakter bardzo służbowy” – mówi dr Klemsz. Podczas gdy wcześniej zmiany pieluchy mogły być okazją do połączenia i przytulania, nadszedł czas, aby zmienić swoje zachowanie wokół chodzenia do łazienki. „Wyrzuć kupę do toalety, aby dać dziecku sygnał, że tam właśnie idzie siusiu i kupa” – dodaje dr Klemsz. A jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś, pozwól dziecku wejść z Tobą do łazienki, aby kojarzyło toaletę (nie pieluchy) z chodzeniem do łazienki.

Pracuj nad lękami

Siusianie na nocnik może być przerażającą koncepcją dla dzieci. Aby zwalczyć strach, pokaż dziecku, że nie ma żadnego niebezpieczeństwa, zamiast po prostu mówić dziecku. „Nie można racjonalizować z trzylatkiem na ten temat” – mówi dr Klemsz. Zamiast tego połóż lalkę swojego dziecka na nocniku i zademonstruj, że nie ma nic przeciwko tej czynności. Albo pozwól dziecku zobaczyć siebie na nocniku i zaznacz, że wszystko jest w porządku.

Utrzymuj przepływ rzeczy

Poza powszechnym strachem przed robieniem kupy na nocniku, dzieci po prostu nie są przyzwyczajone do oddawania stolca w pozycji siedzącej, więc może być im trudno to opanować. Pomóż utrzymać płynność w organizmie dziecka, podając mu dużo płynów oraz owoców i warzyw pełnych błonnika. To powinno sprawić, że pójście do łazienki będzie łatwiejsze. Jeśli zauważysz znaczącą zmianę w normalnym wzorcu Twojego dziecka (powiedzmy, że kiedyś robiło kupkę raz dziennie, a teraz nie robi jej wcale), porozmawiaj ze swoim pediatrą o rozwiązaniach problemu zaparć. Lekarz może również chcieć zobaczyć dziecko, aby upewnić się, że nie ma innego problemu leżącego u podstaw. „Czasami wystarczy wstrzymać się z treningiem przez kilka dni, aby dziecko wróciło na właściwe tory” – mówi dr Klemsz. Po tym wszystkim, stres związany z treningiem nocnika może prowadzić do tego, że dziecko będzie go wstrzymywać, co może powodować zaparcia, a ostatecznie ból podczas robienia kupy.

Daj mu czas

„Musisz zapewnić strukturę, nocnik lub toaletę i zachętę, ale Twoje dziecko musi chcieć to zrobić”, mówi dr Klemsz. Pamiętaj też, że jeśli w życiu Twojego dziecka jest wiele stresorów (np. niedawna przeprowadzka lub nowe rodzeństwo), może to sprawić, że trening nocnikowy będzie trudniejszy. Ale jeśli tylko dasz dziecku szansę, „większość dzieci zacznie korzystać z nocnika w wieku od 3 do 4 lat”, mówi dr Klemsz. W międzyczasie, oferuje ona następującą mądrą radę: „Zamiast patrzeć na trening nocnikowy jak na przykry obowiązek, spójrz na niego jak na szansę, aby lepiej poznać swoje dziecko – jak się uczy i jak przystosowuje się do stresu. Dowiesz się wiele o osobowości swojego dziecka, a lekcje, których nauczysz się o swoim dziecku podczas nauki korzystania z nocnika, pomogą ci w prowadzeniu go przez inne wyzwania.”

.