Pytanie: „Kim są Izraelici?”
Odpowiedź: Izraelici są fizycznymi potomkami Abrahama przez Izaaka i Jakuba. Bóg zmienił imię Jakuba na Izrael w Księdze Rodzaju 32:28. Od tego czasu jego synowie i inni potomkowie byli nazywani „synami Izraela” lub „Izraelitami.”
Jakub (lub Izrael) miał dwunastu synów, protoplastów dwunastu plemion Izraelitów. Najbardziej poprawnie, każdy członek jednego z plemion Izraela był nazywany „Izraelitą”. Takie użycie słowa Izraelita widzimy często w Starym Testamencie (np. Księga Wyjścia 5:19; Księga Kapłańska 24:10; Księga Nehemiasza 9:2). Słowo Izraelita występuje jeszcze kilka razy w Nowym Testamencie: Jezus nazywa Nathanaela „Izraelitą” w Ewangelii Jana 1:47, a Paweł nazywa siebie „Izraelitą” w Liście do Rzymian 11:1.
Słowo Izraelita jest często używane synonimicznie z terminami Hebrajczyk i Żyd. Istnieją pewne techniczne różnice oddzielające te słowa, ale w przeważającej części, takie wzajemne przenikanie się terminów jest do przyjęcia. Czasami mówimy o Izraelitach lub Żydach jako o „narodzie wybranym przez Boga”. Określenie to jest bezpośrednio związane z przymierzem zawartym przez Boga z Abrahamem w Księdze Rodzaju 12:1-3.
Izraelici byli również odbiorcami innych przymierzy z Bogiem: Przymierza Mojżeszowego (Wj 19-24), Przymierza Palestyńskiego (lub Ziemskiego) (Pwt 29:1-29), Przymierza Dawidowego (1Kronik 17:11-14) i Nowego Przymierza (Jeremiasza 31:31, 33). Nowe Przymierze zostało rozszerzone, dzięki łasce Bożej, aby objąć każdego – zarówno Żyda, jak i poganina – kto uwierzył w Jezusa Chrystusa (Rz 10, 12).
W Nowym Testamencie słowo Izraelita nabiera innego znaczenia, które ma związek z duchowym stanem człowieka. Jezus nazwał Nathanaela Izraelitą „rzeczywiście” (J 1, 47). Wiele lat później Jezus spotkał się z Zacheuszem, który był Izraelitą z urodzenia, i powiedział o nim: „Dziś zbawienie przyszło do tego domu, bo i ten człowiek jest synem Abrahama” (Łk 19, 9). Łącząc to z nauczaniem Pawła, że „ci, którzy mają wiarę, są dziećmi Abrahama” (List do Galacjan 3:7), dochodzimy do wniosku, że zbawienie nie jest oparte na fizycznym pochodzeniu, ale na wierze w Mesjasza. Istnieje różnica między Izraelitą z urodzenia (bez wiary) a Izraelitą „rzeczywiście” (posiadającym wiarę Abrahama). Nikodem, przywódca Izraelitów, musiał narodzić się na nowo (J 3:3).
Bóg obiecał błogosławić Izraelitom, gdy zachowywali Prawo Mojżesza. Przez lata Bóg używał Izraelitów w zadziwiający sposób, jak podsumowuje Paweł: „Oni są Izraelitami i do nich należy przybranie, chwała, przymierza, nadanie prawa, kult i obietnice. Do nich należą patriarchowie, a z ich rodu, według ciała, jest Chrystus, który jest Bogiem nad wszystkimi, błogosławiony na wieki. Amen” (Rzymian 9:4-5, ESV). Bóg obiecał również, że cała ludzkość będzie błogosławiona dzięki rodowi Abrahama (Rodzaju 12:3). Jezus Chrystus jest wypełnieniem tego powszechnego błogosławieństwa.

.