Chronic Achilles tendinosis: recommendations for treatment and prevention

Chronic Achilles tendinosis is a condition with an unknown aetiology and pathogenesis that is often, but not always, associated with pain during loading of the Achilles tendinosis. Histologicznie nie stwierdza się komórek zapalnych, natomiast obserwuje się zwiększoną ilość glikozaminoglikanów międzyfibrylarnych oraz zmiany w strukturze i układzie włókien kolagenowych. Mikrodializa in situ potwierdziła brak stanu zapalnego. Jest to schorzenie, które najczęściej występuje u rekreacyjnych biegaczy w wieku 35-45 lat i jest najczęściej uważane za związane z nadmierną eksploatacją. Jednakże, schorzenie to jest również obserwowane u pacjentów prowadzących siedzący tryb życia. Przewlekłe zapalenie ścięgna Achillesa jest uważane za kontuzję kłopotliwą w leczeniu. Leczenie niechirurgiczne najczęściej obejmuje połączenie odpoczynku, NLPZ, korekcji wad postawy oraz ćwiczeń rozciągających i wzmacniających, ale istnieją nieliczne dowody naukowe potwierdzające stosowanie większości proponowanych schematów leczenia. Stwierdzono, że ogólnie rzecz biorąc, leczenie nieoperacyjne nie jest skuteczne i leczenie chirurgiczne jest wymagane u około 25% pacjentów. Jednak w niedawno przeprowadzonym badaniu prospektywnym, leczenie ekscentrycznym treningiem mięśni łydki z dużym obciążeniem dało bardzo obiecujące wyniki i może zmniejszyć konieczność leczenia operacyjnego tendinozy zlokalizowanej w środkowej części ścięgna Achillesa. Krótkoterminowe wyniki po leczeniu operacyjnym są często bardzo dobre, ale w nielicznych badaniach z długotrwałą obserwacją pojawiają się oznaki możliwego pogorszenia z czasem. Siła mięśni łydki powraca do normy po długim czasie, a ponadto po stronie operowanej wykazano długotrwały, postępujący ubytek kości piętowej do 1 roku po leczeniu operacyjnym.