Co roku u tysięcy mężczyzn diagnozuje się zapalenie gruczołu krokowego.

Niektórzy z nich mogą je nawet mieć.

Większość z nich nie ma.

Może jesteś jednym z tych mężczyzn i od tygodni bierzesz antybiotyki, ponieważ lekarz powiedział ci, że to jest to, co masz. Jak się mają twoje objawy? Czy jest lepiej? I tu pojawia się ważne pytanie: Czy Twój lekarz zrobił posiew, aby upewnić się, że w Twojej prostacie jest infekcja bakteryjna?

Gdybyś dostał posiew płynu z prostaty, wiedziałbyś o tym; to nie jest jak wymaz z gardła w poszukiwaniu anginy lub zrobienie zwykłego badania moczu. Nie, sprawdzanie płynu, który jest wewnątrz prostaty zaczyna się od badania odbytnicy. „Naciskamy na prostatę, płyn wypływa końcówką penisa, a my utrwalamy go na szkiełku i oglądamy pod mikroskopem”, mówi Sarah Flury, M.D., urolog z Northwestern University i jeden ze światowych ekspertów w dziedzinie zapalenia prostaty.

Jeśli nie miałeś posiewu płynu z gruczołu krokowego, ale twój lekarz powiedział ci, że masz zapalenie gruczołu krokowego i podał ci silny antybiotyk, taki jak cyprofloksacyna, to nic dziwnego, że twoje objawy nie uległy poprawie. (Właściwie, biorąc długi kurs antybiotyków może być nawet złe dla Ciebie; czytać dalej.)

Wyobraź sobie, że miałeś ból w klatce piersiowej, i poszedłeś do szpitala, a lekarz w Emergency Room powiedział: „Ból w klatce piersiowej? To jest atak serca.” Ale w rzeczywistości, twój szczególny ból w klatce piersiowej jest, ponieważ masz refluks kwasu – główny backup kwasu żołądkowego do przełyku – i to boli tak źle, że twój przełyk ma spazm. To, czego naprawdę potrzebujesz, to silny reduktor kwasu lub nawet inhibitor pompy protonowej, ale zamiast tego dostajesz pompę pełną rozcieńczalników krwi i drogich leków, aby rozpuścić nieistniejący skrzep krwi.

To okropny przykład, ale pokazuje punkt: W medycynie nie można zakładać, i nie można umieszczać ludzi na lekach, które nie zamierzają im pomóc. Jeśli faktycznie nie masz zapalenia gruczołu krokowego, które jest spowodowane przez bakterie, wszystkie antybiotyki na świecie nie pomogą ci, a mogą spowodować inne poważne problemy.

Zapalenie gruczołu krokowego jest diagnozą typu „grab-bag”; catch-all, gdzie różne objawy są często wrzucane razem, gdy lekarze „nie wiedzą, co się dzieje”, mówi Flury. Ból w jądrach? Zapalenie gruczołu krokowego. Ból w penisie? Zapalenie gruczołu krokowego. Ból w pęcherzu lub odbytnicy? Zgadłeś. Pieczenie przy oddawaniu moczu lub ejakulacji? Zapalenie gruczołu krokowego. To jak diagnostyczna Wyspa Pomylonych Zabawek z klasycznego programu telewizyjnego „Rudolf Czerwononosy Renifer.”

A jednak: „Bakteryjne zapalenie prostaty samo w sobie jest faktycznie bardzo rzadkie”, mówi Flury.

Which begs the question, what is it? Dla zdecydowanej większości mężczyzn „zapalenie gruczołu krokowego” jest tylko tym, jak brzmią jego objawy: Zespół przewlekłego bólu miednicy (CPPS). Ale to, co wywołuje przykre objawy u jednego mężczyzny z CPPS, może nie być tym, co wywołuje je u innego. Każdy jest inny, i musisz zobaczyć się z lekarzem, który się w tym specjalizuje, w centrum medycznym, gdzie widzą wielu mężczyzn z takimi objawami i wiedzą jak ich leczyć.

Na przykład, u niektórych mężczyzn przyczyną bólu lub tkliwości w mosznie lub dolnej części pleców są w rzeczywistości mięśnie dna miednicy w skurczu- jak twardy węzeł mięśniowy w szyi lub plecach, z wyjątkiem tego, że jest blisko odbytu. „Istnieje na to leczenie”, mówi Flury, „specjalistyczna fizykoterapia, gdzie wykonuje się uwalnianie punktów nacisku”. Inni mężczyźni mają objawy pęcherza, które są związane ze śródmiąższowym zapaleniem pęcherza, które jest „jelitem drażliwym” pęcherza, ze skurczami mięśni. Niektórym mężczyznom z częstym lub palącym oddawaniem moczu polepsza się z Flomaxem lub innym lekiem z kategorii „blokerów alfa”. Leki te rozluźniają mięśnie w prostacie i pęcherzu i pomagają złagodzić objawy. Niektórym mężczyznom poprawia się poprzez zmianę diety – ponieważ dla nich pikantne potrawy wydają się wywoływać objawy. Mężczyźni, którzy mają trudności lub ból podczas oddawania moczu są często wspomagane przez biofeedback i physical therapy.

„Przewlekły ból miednicy jest najszersza diagnoza,” mówi Flury. „To podstawa piramidy. Zapalenie gruczołu krokowego jest jedną z diagnoz, które mogą powodować ból miednicy – nie na odwrót. Zapalenie gruczołu krokowego jest całkowicie błędnie rozumiane i nadużywane jako diagnoza. Istnieje wiele różnych przyczyn i jest to niezwykle rzadkie, że jest to rzeczywiście infekcja bakteryjna w prostacie.”

Więc, jeśli masz te objawy, lub jeśli powiedziano Ci, że masz zapalenie gruczołu krokowego, co powinieneś zrobić? „Po pierwsze, wiedz, że nie jesteś sam”, mówi Flury. „Masz coś prawdziwego, ale jest całkiem możliwe, że otrzymałeś niewłaściwą terminologię dla swojej diagnozy. CPPS jest zespołem heterogenicznym; nie jest to konkretna choroba, a „jeden rozmiar dla wszystkich” nie działa. Jest to pewien schemat, a mężczyźni mają różne objawy w ramach tego schematu: objawy ze strony układu moczowego, objawy psychospołeczne, takie jak depresja, problemy mięśniowe, objawy neurologiczne, problemy specyficzne dla danego narządu – penisa, jąder, pęcherza moczowego lub prostaty. Wszystkie te rzeczy pasują do CPPS.”

Flury jest zaniepokojona liczbą mężczyzn, którzy przyszli do niej po tym, jak inny lekarz powiedział im: „Masz zapalenie prostaty. Proszę spróbować tych antybiotyków przez sześć tygodni i zobaczyć, jak się pan czuje”. To nie jest takie proste. „Ludzie leczeni przez sześć tygodni na Cipro, bez diagnozy infekcji? To jest straszne. Trzeba zebrać wywiad. Może być 10 różnych przyczyn tych objawów i 20 możliwych sposobów leczenia.” Wielu z tych mężczyzn nigdy nawet nie miało posiewu, aby potwierdzić diagnozę; po prostu dostali antybiotyki.

Warto, dodaje Flury, udać się do centrum doskonałości. Ona zaleca, aby zacząć od tego linku: http://www.mappnetwork.org. Jest tam sieć ośrodków w całym kraju, gdzie lekarze i naukowcy prowadzą badania nad całym spektrum CPPS. Nawet jeśli nie chcesz brać udziału w badaniach klinicznych, lekarze z tych ośrodków wiedzą, jak ustalić, co tak naprawdę powoduje twoje objawy i odpowiednio zaplanować leczenie. „CPPS jest częstym schorzeniem, ale wiele tradycyjnych terapii zawodzi” – mówi. Niewątpliwie dzieje się tak dlatego, że leczone są niewłaściwe rzeczy. Znajdź lekarza, który potrafi określić, co tak naprawdę Ci dolega. Jeśli rozpoznano u Ciebie zapalenie gruczołu krokowego, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest upewnienie się, że rzeczywiście je masz. Jeśli masz infekcję, potrzebujesz antybiotyków, ale jeśli nie, nie potrzebujesz antybiotyków. O wiele więcej mężczyzn ma CPPS niż zapalenie prostaty.”

Antybiotyki: There Are Risks

Some people have the idea that – because in the 1940s when they first came out, these truly were miracle drugs – everything’s better with antibiotics. Ale oto dlaczego nie jest dobrze być umieszczonym na sześć tygodni silnego antybiotyku, jeśli naprawdę go nie potrzebujesz:

W lipcu 2016 roku, FDA wydała ostrzeżenie dla lekarzy. Zalecała ograniczenie stosowania antybiotyków fluorochinolonowych w przypadku niektórych niepowikłanych infekcji – ponieważ „poważne skutki uboczne … ogólnie przeważają nad korzyściami dla pacjentów.” Ludzie z niektórymi schorzeniami – takimi jak zapalenie zatok, oskrzeli czy zwykła infekcja dróg moczowych – mają inne opcje; istnieje wiele antybiotyków, które leczą te problemy. Jednak mężczyźni z ostrym lub przewlekłym bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego nie mają tak wielu innych możliwości, więc dla nich ryzyko związane z fluorochinolonami jest prawdopodobnie tego warte.

Ale na pewno nie chcesz przyjmować tych leków, jeśli ich nie potrzebujesz – i jeśli nie miałeś nawet odpowiedniej hodowli, aby określić, czy masz nawet infekcję.

„Przegląd bezpieczeństwa FDA wykazał, że fluorochinolony, gdy są stosowane ogólnoustrojowo… są związane z upośledzeniem i potencjalnie trwałymi poważnymi skutkami ubocznymi, które mogą wystąpić razem. Te działania niepożądane mogą dotyczyć ścięgien, mięśni, stawów, nerwów i ośrodkowego układu nerwowego.” Niektóre z tych działań niepożądanych obejmują „ból ścięgien, stawów i mięśni, uczucie mrowienia lub kłucia 'szpilki i igły’, dezorientację i halucynacje. Pacjenci powinni porozmawiać z pracownikiem służby zdrowia w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości.”

.