Wczesne życieEdit

Hisaishi urodził się w Nakano, Nagano, Japonia, jako Mamoru Fujisawa (藤澤 守, Fujisawa Mamoru). Kiedy w wieku czterech lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach w szkole skrzypcowej Suzuki Shinichi, odnalazł swoją pasję w muzyce. W tym samym wieku zaczął też oglądać z ojcem 300 filmów rocznie, co wpłynęło na jego karierę. Uświadomiwszy sobie swoją miłość, w 1969 roku rozpoczął naukę w Kunitachi College of Music na kierunku kompozycji muzycznej. Hisaishi współpracował z artystami minimalistycznymi jako zecer, pogłębiając swoje doświadczenie w świecie muzycznym.

Pierwszy sukces w branży odniósł w 1974 roku, kiedy skomponował muzykę do serialu anime o nazwie Gyatoruzu. To i inne wczesne prace zostały stworzone pod jego nazwiskiem. W tym okresie, skomponował dla Sasuga no Sarutobi (Academy of Ninja) i Futari Daka (A Full Throttle).

W latach 70-tych, japońska muzyka popularna, muzyka elektroniczna i muzyka new-age rozkwitły; te gatunki, jak również Yellow Magic Orchestra (japoński zespół elektroniczny w latach 1978-1983), wpłynęły na kompozycje Hisaishiego. Rozwinął on swoją muzykę od idei minimalistycznych i poszerzył ją w kierunku twórczości orkiestrowej. Około 1975 roku Hisaishi zaprezentował swój pierwszy publiczny występ, rozpowszechniając swoje nazwisko w swojej społeczności. Od 1978 roku przez długi czas pracował również dla Brass Compositions. Jego pierwszy album, MKWAJU, został wydany w 1981 roku, a rok później ukazał się album Information. Jego pierwsze główne partytury do anime to Hajime Ningen Gyatoruz (1974) i Robokko Beeton (1976).

Jak jego prace stawały się dobrze znane, Hisaishi sformułował pseudonim zainspirowany przez Quincy Jonesa, amerykańskiego muzyka i producenta. Przepisany po japońsku, „Quincy Jones” stał się „Joe Hisaishi”. („Quincy”, wymawiane po japońsku „Kuinshī”, może być zapisane przy użyciu tego samego kanji w „Hisaishi”; „Joe” pochodzi od „Jones”.)

1981-98: Przemysł filmowy animeEdit

W 1981 roku Hisaishi, z nowym nazwiskiem, wydał swój pierwszy album z muzyką artystyczną, MKWAJU, a w 1982 roku electropop-minimalistyczny album Information. Następnie, w 1983 roku, Hisaishi został polecony przez Tokumę, który wydał Information, do stworzenia albumu wizerunkowego do Nausicaä z Doliny Wiatru. Hisaishi i reżyser filmu animowanego, Hayao Miyazaki, stali się wielkimi przyjaciółmi i współpracowali ze sobą przy wielu kolejnych projektach. Ich współpraca była porównywana do współpracy Stevena Spielberga i Johna Williamsa.

W 1985 roku założył swoje własne studio nagraniowe – wonder station. Ten wielki przełom doprowadził do oszałamiającego sukcesu Hisaishiego jako kompozytora muzyki filmowej. W 1986 roku Laputa: Zamek na niebie był pierwszym filmem pod szyldem Studia Ghibli, a jego łagodny, lekko melancholijny ton stał się znakiem rozpoznawczym wielu późniejszych produkcji studia. Później, w latach 90., ukazały się Porco Rosso i Księżniczka Mononoke. W miarę jak Hisaishi umacniał swoją reputację jako jeden z najlepszych muzyków w rodzącym się przemyśle anime, jego kompozycje (w tym osiem filmów kinowych i jedna OVA) stawały się jednymi z najbardziej charakterystycznych dla wczesnych anime lat 80. i 90. Hisaishi komponował także do takich hitów telewizyjnych i filmowych jak Sasuga no Sarutobi, Two Down Full Base, Tonde Mon Pe oraz anime Tekuno porisu 21C (wszystkie 1982), Sasuraiger (1983), Futari Taka (1984), Honō no Alpen Rose (1985) i Oz no mahôtsukai (1986). Udźwiękowił także przygodowy serial sci-fi Mospeada (1983), który został później przerobiony (bez jego muzyki) na trzeci segment kompilacji Carla Macek’a, Robotech. Inne filmy z jego muzyką to Mobile Suit Gundam Movie II: Soldiers of Sorrow (1981), Mobile Suit Gundam Movie III: Encounters in Space, (1982), Birth (Bâsu) (1984), Arion (1986), Robot Carnival (1987), Totoro (1988), Crest of the Royal Family i Maison Ikkoku – Apartment Fantasy (oba 1988), Venus Wars (1989), Kiki’s Delivery Service (1989), Porco Rosso (1992) i Ocean Heaven (2010). Zajmował się także aranżacją piosenek tematycznych i komponował inne openingi, endingi i tytuły anime, takie jak Mahō Shōjo Lalabel (1980), Hello! Sandybell (1981), Meiken Jolie (1981), Voltron (1981), Ai Shite Knight (1983), Creamy Mami, the Magic Angel: Curtain Call (1986), oraz Kimagure Orange Road: The Movie (1988).

Jak więcej ekspozycji zostało udzielonych Hisaishiemu i przemysłowi anime, jego kariera rosła. Rozpoczął karierę solową, zaczął produkować muzykę i stworzył własną wytwórnię (Wonder Land Inc.) w 1988 roku. Rok później Hisaishi wydał swój solowy album Pretender jako pierwszy album pod nową wytwórnią.

1998-2004: Światowy sukcesEdit

W 1998 roku Hisaishi dostarczył ścieżkę dźwiękową do Zimowej Paraolimpiady w 1998 roku. W następnym roku skomponował muzykę do trzeciej odsłony serii popularnych komputerowo animowanych filmów edukacyjnych o ludzkim ciele. Ponownie w 1999 roku skomponował partyturę do filmu Takeshi Kitano Kikujiro, którego tytułowy utwór Summer stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych kompozycji Hisaishiego.

W 2001 roku Hisaishi wyprodukował muzykę do innego filmu Kitano, Brother, oraz do filmu animowanego Hayao Miyazakiego, Spirited Away. Temat otwierający do tego filmu, One Summer’s Day, stał się najsłynniejszą kompozycją Hisaishiego, z ponad 7 milionami strumieni Spotify od stycznia 2021 roku. Służył także jako producent wykonawczy ruchu Night Fantasia 4 na Japan Expo w Fukushimie w 2001 roku. 6 października Hisaishi zadebiutował jako reżyser filmowy w filmie Quartet, będąc jednocześnie autorem zarówno muzyki, jak i scenariusza. Film otrzymał znakomite recenzje na Festiwalu Filmowym w Montrealu. Jego pierwsza ścieżka dźwiękowa do filmu zagranicznego, Le Petit Poucet, została wydana w tym samym roku.

Kolejny film Miyazakiego, Ruchomy zamek Howla, do którego Hisaishi skomponował muzykę, został wydany 20 listopada 2004 roku w Japonii. Od 3 do 29 listopada 2004 roku Hisaishi wyruszył w trasę „Joe Hisaishi Freedom – Piano Stories 2004” z kanadyjskimi muzykami. W 2005 roku skomponował ścieżkę dźwiękową do koreańskiego filmu Welcome to Dongmakgol (웰컴 투 동막골). Brał również udział w historycznie przełomowej koreańskiej produkcji wysokobudżetowych seriali dramatycznych, komponując ścieżkę dźwiękową do koreańskiego serialu MBC, The Legend (태왕사신기 „The Story of the First King’s Four Gods”), który ukazał się w 2007 roku. Hisaishi ma dużą bazę fanów w Korei ze względu na popularność filmów Miyazakiego.

2006-2013Edit

W 2006 roku Hisaishi wydał album studyjny, Asian X.T.C., którego kompozycje demonstrowały istotnie eklektyczny i współczesny styl wschodni. W koncercie na żywo z muzyką z tego albumu wystąpiła grająca na erhu członkini chińskiego zespołu 12 Girls Band Zhan Li Jun. W następnym roku skomponował i nagrał ścieżkę dźwiękową do filmów Frederica Lepage’a, Sunny i słoń oraz Miyazakiego, Ponyo na klifie nad morzem, oba wydane w 2008 roku, a także partyturę do filmu Jiang Wena, Słońce też wschodzi (太阳照常升起).

W 2008 roku Hisaishi skomponował ścieżki dźwiękowe do nagrodzonego Oscarem filmu Departures, jak również do I’d Rather Be a Shellfish (私は貝になりたい, Watashi wa Kai ni Naritai), dramat sądowy o zbrodniach wojennych po II wojnie światowej, oparty na powieści Tetsutaro Kato z 1959 roku i filmie obecnie remasterowanym i wyreżyserowanym przez Katsuo Fukuzawę, z Masahiro Nakai i Yukie Nakama w rolach głównych.

W sierpniu 2008 roku zaaranżował i wystąpił w koncercie dyrygując World Dream Symphony Orchestra, oraz grając na fortepianie z okazji 25 lat pracy z Animacjami Hayao Miyazakiego. W koncercie tym wzięło udział ponad 1200 muzyków, a światowej sławy Budokan został wyprzedany.

Hisaishi wydał również solowy album na początku 2009 roku, zawierający utwory z Shellfish i Departures.

W 2010 roku został zaproszonym profesorem do Japanese National College of Music.

W 2013 roku Hisaishi skomponował ścieżkę dźwiękową do dokumentu przyrodniczego NHK Legends of the Deep: Giant Squid (世界初撮影! 深海の超巨大イカ), zawierającego pierwsze w historii sfilmowanie tego reluzywnego stworzenia (narrator: David Attenborough dla BBC Natural World special Giant Squid: Filming the Impossible).

W dniu 28 czerwca 2013 roku Hisaishi znalazł się wśród osób zaproszonych do wstąpienia do Akademii Filmowej. Ten honor jest rozszerzony na tych, „którzy wyróżnili się swoim wkładem w teatralne filmy ruchowe.”

2016-2019Edit

W 2016 roku został zainaugurowany jako dyrektor artystyczny Nagano City Art Museum.

W 2017 roku wykonał trzy koncerty w Paryżu w oparciu o swoją konfigurację dla 25-letniego koncertu rocznicy współpracy Ghibli, wykonanego w Palais des Congrès de Paris.

W maju 2018 roku Hisaishi wykonał pięć wyprzedanych koncertów w swoim północnoamerykańskim debiucie w Kalifornii, USA w San Jose Center for the Performing Arts z Symphony Silicon Valley.

Zakomponował również ścieżkę dźwiękową do dramatu TBS Nichiyō Gekijō In This Corner of the World.

2020-presentEdit

21 lutego 2020 roku Dream Songs: The Essential Joe Hisaishi został wydany przez Decca Gold. Album zawiera 28 kompozycji wydanych w ciągu jego kariery.

W dniu 19 lutego 2021 roku Red Fox Scholar (Original Soundtrack) został wydany cyfrowo. Album zawiera 34 kompozycje, z których najkrótsza trwa 25 sekund, natomiast najdłuższa 4 minuty i 47 sekund.

.