Układ oddechowy u Pituophis melanoleucus składa się z tchawicy, pojedynczego płuca oskrzelowego zawierającego naczynia płucne i dużego błoniastego ogonowego worka powietrznego. Całkowita objętość powietrza (VL) u 1-kg węża wynosi 97,5 ml i zmienia się w zależności od wielkości (M) zgodnie z równaniem VL = 0,388 M0,80, gdzie VL jest w mililitrach, a M w gramach. Te objętości powietrza są podobne do tych mierzonych u wielu jaszczurek i żółwi. Względne objętości tchawicy, płuca naczyniowego i worka powietrznego u Pituophis wynoszą odpowiednio około 4, 20 i 76%. Tkanka oddechowa zbudowana jest z sieci przegród włosowatych o strukturze plastra miodu, które wspólnie tworzą powierzchnię wymiany gazowej. Ta tkanka oddechowa jest ograniczona do proksymalnych 20% płuc. Całkowita powierzchnia oddechowa (SA) u 1-kg węża wynosi 2,00 x 10(3) cm2 i zmienia się w zależności od wielkości zgodnie z równaniem SA = 3,03 M0,94, gdzie SA jest wyrażona w centymetrach kwadratowych. Całkowita wartość SA/VL w obrębie płuc oskrzelowych jest duża i wynosi około 101 cm2/ml. Gradienty powierzchni oddechowej i objętości powietrza w płucach są odwrócone, tak że SA/VL jest najwyższa w pobliżu czaszkowego szczytu płuca i maleje w kierunku worka powietrznego. Stwierdzono, że średnia harmoniczna grubość bariery powietrze-krew wynosi 0,46 +/- 10(-4) cm, w wyniku czego anatomiczny współczynnik dyfuzji, czyli stosunek powierzchni oddechowej do średniej odległości dyfuzyjnej, dla 1-kg węża wynosi 0,44 x 10(8) cm. Ten wskaźnik zdolności dyfuzyjnej jest bardzo zbliżony do podawanego dla dwóch płuc żółwia.