Geografia

Ekwador składa się z wielu bardzo wyraźnych, dramatycznych regionów geograficznych. Andy biegną z północy na południe przez kraj i tworzą górzysty grzbiet z wieloma szczytami powyżej 5000 m n.p.m., a niektóre z nich wspinają się na wysokość 6500 m n.p.m. Istnieją dwa główne pasma górskie, Kordyliery Centralnej i Kordyliery Zachodniej, które są oddzielone Doliną Centralną. Długa na 400 km (249 mil) dolina ma szerokość zaledwie 50 km (31 mil). Jej dwa brzegi są połączone serią wysokich płaskowyżów, które są oddzielone serią łagodnych grzbietów. Rzeki ze szczytów biegną na wschód do Amazonki i na zachód do Oceanu Spokojnego.

Krawędzie doliny są zwieńczone stożkami ponad 50 wulkanów, z których wiele jest aktywnych. Najwyższy jest Chimborazo na wysokości 6,310m (19,685ft), chociaż ten behemot jest już wygasły. Cotopaxi jest najwyższym aktywnym wulkanem na świecie na wysokości 5,897m (19,347ft), ale nie miał większej erupcji od 19 wieku. Pichincha, z drugiej strony, wyemitował ogromną chmurę grzybów w 1999 roku, Reventador wybuchał kilka razy od 2002 roku, a Sangay ciągle dymi i emituje popiół. Trzęsienia ziemi są również częste w tym regionie.

Sierra, czyli centralna wyżyna, jest centralną rynną. Zamieszkuje ją prawie połowa ludności, tam też znajdują się najstarsze i najważniejsze miasta. Costa, czyli równina nadmorska, to z kolei obszar nizinny z pasem wzniesień na północ od Guayaquil. Na skrajnej północy znajduje się tropikalny las deszczowy, podczas gdy na południu las przerzedza się i staje się tropikalnym lasem suchym.

Na wschód od Kordylierów Centralnych pokryte lasem zbocza schodzą do dżungli Oriente. Ten rozległy region obejmuje około jednej trzeciej całkowitej powierzchni Ekwadoru, ale jest bardzo słabo zaludniony i w rzeczywistości stanowi dom dla zaledwie 5% ludności, z której większość to rdzenni Indianie lub przedsiębiorczy rolnicy.

Wyspy Galapagos leżą 1000 km (621 mil) na zachód od Ekwadoru, na równiku. Te atole są w rzeczywistości końcówki masywnych wulkanów jutting nad morzem i zaznaczyć punkt, gdzie dwie płyty tektoniczne spotkać. Kilka z tych wysp jest nadal aktywnych; Fernandina, która ostatni raz wybuchła w 2009 roku, jest najbardziej aktywna. Ta skrajna izolacja pozwoliła na ewolucję unikalnej flory i fauny, którą można tu znaleźć.

.