Poniżej znajduje się nieskorygowany tekst tego rozdziału, przeznaczony do zapewnienia naszym własnym wyszukiwarkom i zewnętrznym silnikom bardzo bogatego, reprezentatywnego dla rozdziału tekstu do przeszukiwania każdej książki. Ponieważ jest to materiał NIEPOPRAWIONY, proszę traktować poniższy tekst jako użyteczne, ale niewystarczające przybliżenie dla autorytatywnych stron książki.

TABLE 1 Dietary Reference Intakes for Copper byLife Stage Group Wartości DRI (mg/dzień) EARa RDAb AIc ULd males females males femalesLife stage group NDe0 through 6 mo 2007 through 12 mo 220 ND1 through 3 y 260 260 340 340 1,0004 through 8 y 340 340 440 440 3,0009 through 13 y 540 540 700 700 5,00014 through 18 y 685 685 890 890 890 8,00019 od 30 y 700 700 900 900 10,00031 od 50 y 700 700 900 900 10,00051 od 70 y 700 700 900 900 10,000> 70 y 700 700 900 900 10,000CiążaÂŁ 18 y 785 1,000 8,00019 od 50 y 800 1,000 10,000LaktacjaÂŁ 18 y 985 1,300 8,00019 od 50 y 1,000 1,300 10,000 a EAR = Szacowane Średnie Zapotrzebowanie. b RDA = Recommended Dietary Allowance (zalecane spożycie). c AI = Adequate Intake (odpowiednie spożycie). d UL = Tolerable Upper Intake Level (tolerowany górny poziom spożycia). Jeśli nie określono inaczej, UL reprezentuje całkowite spożycie z żywności, wody i suplementów. e ND = Not determinable. Wartość ta nie jest określona ze względu na brak danych dotyczących działań niepożądanych w tej grupie wiekowej i obaw dotyczących braku zdolności do radzenia sobie z nadmiernymi ilościami. Source of intake should only be from food to prevent high levels ofintake.

CZĘŚĆ III: MIEDŹ 305 Miedź funkcjonuje jako składnik kilku metaloenzymów, które działają jako oksydazy w redukcji tlenu cząsteczkowego. Wykazano, że aktywność niektórych metaloenzymów miedzi zmniejsza się w przypadku zubożenia organizmu człowieka w miedź. Wymagania dotyczące miedzi opierają się na kombinacji wskaźników, w tym stężenia miedzi i ceruloplazminy w osoczu, aktywności dysmutazy ponadtlenkowej erytrocytów oraz stężenia miedzi w płytkach krwi w kontrolowanych badaniach zubożenia/uzupełnienia u ludzi. Tolerowany Górny Poziom Spożycia (UL) oparty jest na ochronie przed uszkodzeniem wątroby jako krytycznym zdarzeniu niepożądanym. Wartości DRI są wymienione w Tabeli 1 według grup etapów życia. Źródłem miedzi są organiczne mięsa, owoce morza, orzechy, nasiona, ziarna pszenicy i produkty pełnoziarniste. Objawy związane z niedoborem miedzi obejmują normocytarną, hipochromiczną anemię, leukopenię i neutropenię, a u niemowląt z niedoborem miedzi i dorastających dzieci – osteoporozę. Toksyczność miedzi jest ogólnie rzadkie, z wyjątkiem osób genetycznie podatne na zwiększone ryzyko niekorzystnych skutków nadmiaru cop-per intake.COPPER AND THE BODYFunctionCopper działa jako składnik kilku metaloenzymów, które działają jako oxi-dases w redukcji tlenu molekularnego. Niektóre z głównych coppermetalloenzymów znalezionych u ludzi obejmują następujące elementy: ⢠Diamine oxidase, która inaktywuje histaminę uwalnianą podczas reakcji alergicznych ⢠Monoamine oxidase (MAO), która jest ważna w degradacji serotoniny oraz w metabolizmie epinefryny, noradrenaliny i dopa- miny; Inhibitory MAO są stosowane jako leki przeciwdepresyjne ⢠Ferroksydazy, które są enzymami miedziowymi występującymi w osoczu i biorą udział w utlenianiu żelaza, które jest potrzebne do wiązania żelaza z transferyną ⢠B-monooxygenaza dopaminy, która wykorzystuje askorbinian, miedź i O2 do przekształcania dopaminy w noradrenalinę

DRIs: THE ESSENTIAL GUIDE TO NUTRIENT REQUIREMENTS306 ⢠Dysmutaza ponadtlenkowa miedzi/cynku (Cu/Zn SOD), która broni przed uszkodzeniami oksydacyjnymi; Mutacje w genie Cu/Zn SOD, które zmieniają zachowanie białka pod względem redoks, powodują stwardnienie zanikowe boczne (choroba Lou Gehriga) Wchłanianie, metabolizm, magazynowanie i wydalanie Wchłanianie miedzi zachodzi głównie w jelicie cienkim poprzez mechanizmy zarówno nasycalne, jak i nienasycone. Uważa się, że ATPaza Menkesa typu P (MNK; ATP7A) jest odpowiedzialna za przemieszczanie miedzi do szlaku wydzielniczego w celu jej wydalania z komórek, w tym z enterocytów. Uszkodzony gen MNK powoduje chorobę Menkesa, która charakteryzuje się zmniejszonym wchłanianiem miedzi i łożyskowym transportem miedzi. Zakres wchłaniania miedzi zmienia się w zależności od spożycia miedzi w diecie; waha się od ponad 50 procent przy spożyciu mniej niż 1 mg/dzień do mniej niż 20 procent przy spożyciu powyżej 5 mg/dzień. Około 35 procent z 2 mg/dzień spożycie jest wchłaniany i transportowany przez żyłę wrotną do wątroby, związane z albuminy, do absorpcji przez komórki miąższowe wątroby. Prawie dwie trzecie zawartości miedzi w organizmie znajduje się w szkielecie i mięśniach, ale wątroba wydaje się być kluczowym miejscem w utrzymaniu stężenia miedzi w osoczu. Wydalanie miedzi z żółcią jest regulowane w celu utrzymania równowagi. Miedź jest uwalniana przez osocze do miejsc pozawątrobowych, gdzie do 95 procent miedzi jest wiązana z cerulosplasminą. Wydalanie miedzi z moczem jest zwykle bardzo niskie (< 0,1 mg/dobę) w szerokim zakresie spożycia z dietą. Podobnie jak w przypadku innych pierwiastków śladowych, zaburzenia czynności nerek mogą prowadzić do zwiększonej utraty miedzi z moczem. Określanie zapotrzebowania Podstawowe kryterium stosowane do oszacowania zapotrzebowania na miedź opiera się na kombinacji wskaźników, w tym stężenia miedzi i ceruloplazminy w osoczu, aktywności dysmutazy ponadtlenkowej erytrocytów oraz stężenia miedzi w płytkach krwi w kontrolowanych badaniach wyczerpania/uzupełnienia u ludzi. Criteria for Determining Copper Requirements, by Life Stage Group Grupa etapów życia Kryterium 0 do 6 mo Średnie spożycie miedzi z mleka ludzkiego 7 do 12 mo Średnie spożycie miedzi z mleka ludzkiego i żywności uzupełniającej

CZĘŚĆ III: MIEDŹ 3071 through 18 y Extrapolation from adult EAR19 through 50 y Plasma copper, serum ceruloplasmin, i miedzi w płytkach krwi. i płytek krwi oraz aktywność dysmutazy ponadtlenkowej erytrocytów51 do > 70 y Ekstrapolacja od 19 do 50 yCiążaÂŁ 18 y Młodociana kobieta EAR plus płodowa akumulacja miedzi19 do 50 y Dorosła kobieta EAR plus płodowa akumulacja miedziLaktacjaÂŁ 18 y Młodociana kobieta EAR Dorosła kobieta EAR plus średnia ilość miedzi wydzielanej w mleku ludzkim19 do 50 lat Dorosła kobieta EAR plus średnia ilość miedzi wydzielanej w mleku ludzkim ULTolerowany górny poziom spożycia (UL) to najwyższy poziom dziennego spożycia składników odżywczych, który prawdopodobnie nie stwarza ryzyka wystąpienia działań niepożądanych dla prawie wszystkich ludzi.Członkowie populacji ogólnej nie powinni rutynowo przekraczać UL. UL dla miedzi jest oparty na uszkodzeniu wątroby jako krytycznego punktu końcowego i reprezentuje spożycie z żywności, wody i suplementów. W oparciu o dane z Third National Health and Nutrition ExaminationSurvey (NHANES III, 1988â1994), najwyższe mediany spożycia miedzi z diety i suplementów dla każdej płci i grupy etapu życia były około 1700 mg/dzień dla mężczyzn w wieku 19 do 50 lat i około 1900 mg/dzień dla kobiet karmiących. Najwyższe zgłoszone spożycie z żywności i suplementów na 99. percentylu wynosiło 4,700 mg/dobę, również u kobiet karmiących.Kolejne najwyższe zgłoszone spożycie na 99. percentylu wynosiło 4,600 mg/dobę u kobiet w ciąży i mężczyzn w wieku 50-70 lat. Ryzyko wystąpienia niekorzystnych skutków wynikających z nadmiernego spożycia miedzi z żywności, wody i suplementów wydaje się być niskie w przypadku najwyższego spożycia odnotowanego powyżej.ŹRÓDŁA DIETETYCZNEŻywnośćMiedź jest szeroko rozpowszechniona w żywności. Na akumulację miedzi w roślinach nie ma wpływu zawartość miedzi w glebie, w której są one uprawiane. Główni dostawcy miedzi to mięso organiczne, owoce morza, orzechy i nasiona. Zboża pszenne i produkty pełnoziarniste są również źródłem miedzi. Pokarmy, które wnoszą znaczne ilości miedzi do diety amerykańskiej, to między innymi te, które mają wysoką zawartość miedzi w

DRI: THE ESSENTIAL GUIDE TO NUTRIENT REQUIREMENTS308 miedzi, takie jak mięsa organiczne, zboża i produkty kakaowe, jak również pokarmy relatywnie niskie w miedź, ale które są spożywane w znacznych ilościach, takie jak herbata, ziemniaki, mleko i kurczak. Suplementy diety Według danych amerykańskich z Narodowego Ankietowego Badania Zdrowia (NHIS) z 1986 roku, około 15 procent dorosłych w Stanach Zjednoczonych spożywało suplementy zawierające miedź. W oparciu o dane z NHANES III, mediana spożycia miedzi z diety i suplementów diety była podobna do spożycia z samej żywności. Średnie spożycie miedzi w diecie i suplementach (1,3â2,2 mg/dzień) było o około 0,3â0,5 mg/dzień większe dla mężczyzn i kobiet niż średnie spożycie z pożywienia (1,0â1,7 mg/dzień). Biodostępność Biodostępność miedzi zależy w znacznym stopniu od ilości miedzi w diecie, a nie od jej składu. Biodostępność waha się od 75% miedzi diety wchłaniane przez organizm, gdy dieta zawiera tylko 400 mg/dzień do 12% wchłaniane, gdy dieta zawiera 7,5 mg/dzień. Bezwzględna ilość wchłoniętej miedzi jest wyższa przy zwiększonym spożyciu. Ponadto, wydalanie miedzi w przewodzie pokarmowym reguluje retencję miedzi. Ponieważ więcej miedzi jest wchłaniane, obrót jest szybszy i więcej miedzi jest wydalane do przewodu pokarmowego. To wydalanie jest prawdopodobnie głównym punktem regulacji całkowitej zawartości miedzi w organizmie. Ta skuteczna homeostatyczna regulacja wchłaniania i retencji pomaga chronić przed niedoborem miedzi i toksycznością. Interakcje dietetyczne Na homeostazę miedzi wpływają interakcje pomiędzy cynkiem, miedzią, żelazem i molibdenem. Ponadto, poziom białka w diecie, współdziałające kationy i siarczany mogą wpływać na wchłanianie i wykorzystanie miedzi. Niektóre dowody na to, że miedź może wchodzić w interakcje z niektórymi składnikami odżywczymi i substancjami dietetycznymi przedstawiono w tabeli 2. Niedostateczne spożycie i niedobór Szczery niedobór miedzi u ludzi jest rzadki, ale został stwierdzony w wielu szczególnych warunkach. Obserwowano go również u wcześniaków karmionych preparatami mlecznymi ubogimi w miedź, u niemowląt wracających do zdrowia po niedożywieniu związanym z przewlekłą biegunką i karmionych mlekiem krowim oraz u pacjentów z długotrwałą całkowitą

CZĘŚĆ III: MIEDŹ 309TABELA 2 Potencjalne interakcje z innymi substancjami dietetycznymiSubstancja Potencjalna interakcja UwagiSUBSTANCJE, KTÓRE WPŁYWAJĄ NA MIEDŹCynkCynk (przy bardzo wysokim spożyciu) Zwykle występuje to tylko przy spożyciu znacznie przekraczającym może zmniejszyć miedzi ilość cynku normalnie występującego w diecie. Żelazo Wysokie stężenie żelaza może zaburzać wchłanianie miedzi u niemowląt karmionych preparatem zawierającym niskie stężenie żelaza, które absorbowało więcej miedzi niż niemowlęta, które spożywały ten sam preparat o wyższym stężeniu żelaza. Taka interakcja została zgłoszona w celu wytworzenia zmniejszonego statusu miedzi u niemowląt.żywienie pozajelitowe (TPN). W tych przypadkach, stężenia miedzi i ceruloplazminy w surowicy były tak niskie, jak 0,5 mmol/L i 35 mg/L, odpowiednio, w porównaniu do zgłaszanych normalnych zakresów 10â25 mmol/L dla stężenia miedzi w surowicy i 180â400 mg/L dla stężenia ceruloplazminy. Suplementacja miedzią spowodowała szybki wzrost stężenia miedzi i ceruloplazminy w surowicy. Objawy związane z niedoborem miedzi obejmują następujące elementy: ⢠Normocytic, hypochromic anemia ⢠Leukopenia ⢠Neutropenia ⢠Osteoporoza (u niemowląt i rosnących dzieci z niedoborem miedzi)EXCESS INTAKEThe długoterminowa toksyczność miedzi nie została dobrze zbadana u ludzi, ale jestrare w normalnych populacjach bez jakiegoś dziedzicznego defektu w homeo-stazie miedzi. Potencjalne działania niepożądane zostały związane z nadmiernym spożyciem rozpuszczalnych soli miedzi zarówno w suplementach jak i wodzie pitnej, chociaż większość z nich została zgłoszona tylko w oparciu o ostre, a nie przewlekłe spożycie. Spożycie wody pitnej lub innych napojów zawierających wysoki poziom miedzi spowodowało głównie choroby przewodu pokarmowego, w tym bóle brzucha, skurcze, nudności, biegunkę i wymioty.

DRIs: THE ESSENTIAL GUIDE TO NUTRIENT REQUIREMENTS310 Special Considerations Osoby podatne na działania niepożądane: Uszkodzenie wątroby u ludzi spowodowane nadmiernym spożyciem miedzi obserwuje się prawie wyłącznie u osób z chorobą Wilsona, idiopatyczną toksykozą miedziową (ICT) oraz u dzieci z indyjską marskością dziecięcą (ICC). Tak więc, osoby te będą w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia niekorzystnych skutków nadmiernego spożycia miedzi.

CZĘŚĆ III: MIEDŹ 311 KLUCZOWE PUNKTY DLA MIEDZI Miedź funkcjonuje jako składnik kilku metaloenzymów,3 które działają jako oksydazy w redukcji tlenu cząsteczkowego. Wymagania dla miedzi są oparte na kombinacji 3 wskaźników, w tym stężenia miedzi i ceruloplazminy w osoczu, aktywności dysmutazy ponadtlenkowej erytrocytów i stężenia miedzi w płytkach krwi w kontrolowanych badaniach wyczerpania/uzupełnienia u ludzi. UL opiera się na ochronie przed uszkodzeniem wątroby jako krytycznym zdarzeniu niepożądanym. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych wynikających z nadmiernego spożycia3 miedzi z żywności, wody i suplementów wydaje się być niskie. Dobre źródła miedzi obejmują mięsa organiczne, owoce morza, orzechy, 3 nasiona, zboża pszenne i pełnoziarniste produkty zbożowe. Szczery niedobór miedzi u ludzi jest rzadki. Oznaki i3 objawy niedoboru obejmują normocytarną, hipochromiczną niedokrwistość, leukopenię i neutropenię, a u dzieci z niedoborem miedzi – osteoporozę. Długoterminowa toksyczność miedzi nie została dobrze zbadana u3 ludzi, ale jest rzadka w normalnych populacjach bez jakiegoś dziedzicznego defektu w homeostazie miedzi. Potencjalne działania niepożądane były związane z nadmiernym spożyciem rozpuszczalnych soli miedzi w suplementach i wodzie pitnej, chociaż większość z nich została zgłoszona tylko w oparciu o ostre, a nie przewlekłe spożycie. Do osób o zwiększonym ryzyku wystąpienia działań niepożądanych związanych z nadmiernym spożyciem miedzi należą osoby z chorobą Wilsona (homozygotyczne i heterozygotyczne), idiopatyczną toksycznością miedzi (ICT) oraz indyjską marskością wątroby u dzieci (ICC).

.