Wpływ szybkości perfuzji krwi na rozkład temperatury podczas skanowanej, zogniskowanej hipertermii ultradźwiękowej badano przy użyciu modelu nerki psa in vivo. Wyniki pokazały, że wiązki ultradźwiękowe mogą przenikać przez ścianę ciała bez poważnych zniekształceń i że mogą być użyte do wywołania kontrolowanego wzrostu temperatury w objętości docelowej. Szybkość perfuzji krwi w ogrzewanej tkance znacząco zmienia rozkład temperatury, a temperatury osiągane w nerce bez przepływu były około pięciokrotnie wyższe niż w przypadku pełnego przepływu dla tej samej zastosowanej mocy akustycznej. Wykazano również, że wzór depozycji mocy wytwarzanej przez skanowane zogniskowane pola ultradźwiękowe może być modyfikowany w celu uzyskania akceptowalnego rozkładu temperatury w różnych sytuacjach perfuzji. Podobne tendencje uzyskano stosując równanie transferu ciepła biologicznego do symulacji eksperymentu. Zarówno wielkość wzrostu temperatury, jak i wpływ perfuzji na rozkład temperatury uzyskany w eksperymentach były zgodne z symulacjami. Główna różnica wystąpiła przy wysokich wartościach perfuzji, gdzie eksperymenty wykazały znaczny wzrost temperatury poza skanowaną objętością, a wyniki symulacji nie przewidywały prawie żadnego wzrostu temperatury 5 mm poza skanowaną objętością. Obserwacje te wskazują, że zarówno teoretyczny program obliczania mocy, jak i symulacje temperatury będą miały wartość w projektowaniu optymalnych systemów grzewczych, planowaniu leczenia oraz w retrospektywnej ocenie uzyskanych rozkładów temperatury.