By: Nick Dall

Secondary Categories: Chile, Peru

Podobnie jak większość wojen przed i po, Wojna o Pacyfik (1879 – 1883) toczyła się o pieniądze: złoża azotanów i guano (oba były wykorzystywane w nawozach) na pustyni Atacama, w tym przypadku. Chociaż Peru i Boliwia posiadały tereny, na których znajdowała się większość kopalni azotanów, same kopalnie należały do Chile. Doprowadziło to do sporów o podatki, które z kolei spowodowały wybuch wojny pomiędzy Chile z jednej strony, a Peru i Boliwią z drugiej.

Wojna rozpoczęła się powoli, ale gdy Chile zmobilizowało swoją flotę wojenną, szybko osiągnęło przewagę nad bardziej prymitywnymi siłami peruwiańskimi i boliwijskimi. Bitwa lądowa była krótkotrwała, zwłaszcza dla Boliwii, która poddała się już w 1880 roku. Peru trzymało się dłużej, a siły chilijskie dotarły aż do Limy, którą zajęły w 1881 roku. Dwa lata trwały walki partyzanckie, ale ostatecznie traktat został podpisany w 1883 roku.

Nie tylko stracono 13 000 istnień ludzkich, ale zarówno Peru, jak i Boliwia oddały Chile ogromne połacie terytorium. Chile ogromnie zyskało na wojnie, a Peru bardzo ucierpiało, ale być może największe straty ponieśli Boliwijczycy – oddali wszystkie swoje terytoria przybrzeżne, w tym główny port Antofagasta, w czasie wojny i od tamtej pory pozostają bez dostępu do morza.

Jeden z największych chilijskich bohaterów tej wojny, Arturo Prat, ma zaszczyt być człowiekiem z największą liczbą chilijskich ulic nazwanych jego imieniem: są 162 gminy w Chile, które mają ulicę noszącą jego imię.

W Limie, Parque de la Reserve został zbudowany dla upamiętnienia okupacji Limy i szczyci się małym muzeum na miejscu. Większość ludzi jednak idzie zobaczyć Magic Water Circuit – niesamowity pokaz 13 interaktywnych fontann, który nie ma nic wspólnego z wojną.

Zdjęcie na okładce tego postu pokazuje pomnik w Alto de la Alianza w pobliżu Tacna w Peru. Było to miejsce jednej z najważniejszych bitew wojny.