Skręcenia stawu skokowego są częstym urazem. Według National Electronic Injury Surveillance System (NEISS), szacunkowo 630,891 skręceń stawu skokowego miało miejsce w 2009 roku (CPSC, 2011). Więzadło strzałkowo-piszczelowe przednie (AFTL) jest często zwichnięte w wyniku urazu plantarflexion-inversion. Czasami dochodzi również do skręcenia więzadła piętowo-piszczelowego lub tylnego więzadła talowo-piszczelowego (PTFL) (Komenda i Ferkel, 1999). Pacjentka w tym badaniu prezentowała ból kostki bocznej odtwarzany przez bierne zgięcie i odwodzenie, skarżyła się na ból podczas ćwiczeń i uprawiania sportu. Te wyniki są zgodne ze zwichnięciem PTFL. Wykazano również, że wady pozycyjne mogą występować w stawie piszczelowo-strzałkowym, naśladując objawy skręcenia stawu skokowego. Brian Mulligan jako pierwszy wysunął hipotezę o występowaniu wad pozycyjnych w stawie skokowym. Opracował on technikę Mobilizacji z Ruchem (MWM) w celu leczenia tych wad postawy. Mulligan wysunął również hipotezę, że podobny błąd pozycyjny może wystąpić w kierunku tylnym, naśladując skręcenie PTFL (Mulligan, 2010, s. 71, 96-97). Celem tego studium przypadku jest przedstawienie pacjenta z widocznym tylnym zwichnięciem więzadła pobocznego piszczelowego, który zareagował na przedni ślizg MWM kości strzałkowej. Dwa pomiary użyte do oceny funkcji i bólu to Foot and Ankle Ability Measure (FAAM) i 10-punktowa numeryczna skala bólu. Każdy z pomiarów przeprowadzono przed leczeniem, po przerwaniu leczenia, 6 miesięcy po leczeniu i 12 miesięcy po leczeniu. Uzyskano pozytywną odpowiedź, ponieważ objawy zmniejszyły się, a pacjentka była w stanie powrócić do poprzedniego poziomu funkcjonowania.