(5) Nie przez uczynki sprawiedliwości – to bynajmniej nie twierdzi, że takie uczynki kiedykolwiek były dokonane, a następnie przedstawione, jak to było, przed prętem Bożym, zważone i uznane za niewystarczające; ale po prostu utrzymuje, że aby zdobyć zbawienie, takie uczynki muszą być dokonane. Smutne doświadczenie, bardziej dobitnie niż jakiekolwiek twierdzenie teologiczne, wykazało nam wszystkim zupełną niemożliwość, aby ktokolwiek z nas, nawet najświętszy, kiedykolwiek, choćby przez jeden dzień, dokonał uczynków czysto sprawiedliwego człowieka.Ponieważ nie było w nas nic, co domagałoby się takiego zbawienia, ponieważ nie było żadnych naszych czynów, które zasługiwałyby na nagrodę, Jego dar zbawienia, który obejmuje (Tyt. 3:7) życie wieczne, zawdzięczamy całkowicie Jego boskiej miłości, która widziała i współczuła naszej nędzy, naszemu niekończącemu się cierpieniu. Z tego beznadziejnego stanu wieczna litość podniosła nas i wprowadziła w stan zbawienia. Następny zapis określa zewnętrzną i widzialną oznakę zbawienia, którą miłujący Bóg raczył wyświęcić w Swoim Kościele, mianowicie „chrzest”; lecz tu należy zachować wielką ostrożność, aby właściwie zrozumieć, co św. Paweł miał na myśli przez ten chrzest, któremu przypisał tak wielką moc. Pawła, że nie był to zwykły obrzęd, ale sakrament, w którym to wszystko, co było wewnętrzne, właściwie i zupełnie towarzyszyło temu, co było zewnętrzne. W innym miejscu Apostoł wspaniale sparafrazował swoje słowa. W Liście do Galacjan (Gal. 3:27) pisze on, „że wszyscy, którzy zostali ochrzczeni w Chrystusa, przyoblekli się w Chrystusa”, to znaczy, że weszli w żywotną jedność z Nim – błogosławiony stan, który z pewnością prowadzi do życia wiecznego, jeśli tylko ochrzczeni pozostaną wierni.

Przez obmycie odrodzenia i odnowienie Duchem Świętym.

Widząc więc, że Bóg zbawił nas przez Swój własny czyn, niezależnie od jakiejkolwiek naszej pracy, pytamy: Jak On tego dokonał? Słowa, które tutaj rozważamy dają odpowiedź na to pytanie. Greckie słowa powinny być oddane: „przez wodnicę odnowienia”. Zatem, za pomoc± płuczki odnowy, Bóg wprowadził nas w stan zbawienia. Innymi słowy, dokonał tego za pomocą „chrztu” (ponieważ kocioł może tutaj oznaczać jedynie chrzcielnicę, a nazywany jest kociołkiem odnowy, ponieważ jest to naczynie poświęcone do używania tego sakramentu), przez który, w jego pełni jako sakrament, przekazywane jest nowe życie w Chrystusie. Chrzest jest więc środkiem, przez który otrzymujemy zbawczą łaskę Chrystusa; w jego zlewni rodzimy się na nowo do nowego życia, w nim otrzymujemy przez Ducha Świętego siłę do ciągłego odnawiania i rozwijania tego nowego życia, ponieważ jest on nie tylko zlewnią odrodzenia, ale także odnowy przez Ducha Świętego. Ale chrzest jest tu rozumiany w całej pełni – zewnętrzny widzialny znak, któremu towarzyszy wewnętrzna duchowa łaska. W przypadku kogoś, kto doszedł do lat zrozumienia i pragnie chrztu, pokuta i wiara w obietnice Boże są absolutnie wymagane. W przypadku niemowląt, które również od najdawniejszych czasów były przez ten sam tygiel włączane do wspólnoty chrześcijan, wymagane jest to samo wyznanie, tyle że czynią to przez swoich poręczycieli, a bezpośrednio po dojściu do lat rozeznania uroczyście i publicznie potwierdzają to, co zostało już w ich imieniu potwierdzone. W ten sposób, za pomoc± kadzi odrodzenia, lub innymi słowy, przez chrzest w całej jego pełni – zewnętrzny akt, któremu towarzyszy wewnętrzna wiara – On nas zbawił, to znaczy wprowadził nas w stan zbawienia. Różnica pomiędzy „odrodzeniem” a „odnowieniem”, pierwsza z nich, „odrodzenie”, jest dobrze wyjaśniona w słowach kolekty na dzień Bożego Narodzenia, która mówi o „odrodzonych” jako „uczynionych dziećmi Bożymi przez adopcję i łaskę”. O drugim, „odnowieniu”, ta sama kolekta mówi dalej, kiedy modli się, aby „odrodzeni” „byli codziennie odnawiani przez Ducha Świętego”. O pierwszym, „odnowieniu”, mówi św. Jan w słowach: „Musicie się na nowo narodzić” (J 3, 7); do drugiego nawiązuje św. Paweł, pisząc: „człowiek wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień” (2 Kor 4, 16). Werset 5 – Done in for of, A.V.; did ourselves for hare done, A.V.; through for by, A.V. By works (ἐξ ἔργων); tj. w konsekwencji. Dobroć i miłość Boga do człowieka nie wypłynęły z dobrych uczynków człowieka jako warunków poprzedzających i rodzących (por. Ga 2,16 oraz przypisy biskupów Ellicotta i Lightfoota). Uczynione w sprawiedliwości (τῶν ἐν δικαιοσύνῃ); szczególny opis dzieł dokonanych w sferze lub elemencie sprawiedliwości (Alford i Ellicott). Które sami wykonaliśmy; podkreślenie, że były to nasze dobre uczynki, wykonane przez nas w stanie sprawiedliwości. Temu wszystkiemu, jako przyczynie naszego zbawienia, apostoł stanowczo zaprzecza. -Nie, ale według miłosierdzia swego zbawił nas. Predysponującą przyczyną, zasadą i miarą naszego zbawienia, było miłosierdzie i łaska Boża, która zapoczątkowała i dopełniła to zbawienie. Przez obmycie odnawiające (διὰ λουτροῦ παλλιγενεσίας). Mamy tu środek, przez który lub dzięki któremu Boże miłosierdzie nas zbawia. Obmycie, czy raczej pochodnia odnowienia (λουτρόν) – spotykana gdzie indziej w Nowym Testamencie tylko w Efezjan 5:26, w dokładnie tym samym związku – jest pochodnią lub wanną, w której dokonuje się obmycie. Natura lub jakość tej kąpieli jest opisana słowami: „odnowienia” (τῆς παλιγγενεσίας); gdzie indziej w Nowym Testamencie występuje tylko w Ewangelii Mateusza 19:28, gdzie wydaje się raczej oznaczać wielkie odnowienie ludzkości podczas drugiego adwentu. Słowo to jest używane przez Cycerona w odniesieniu do jego przywrócenia do władzy politycznej, przez Józefusa w odniesieniu do przywrócenia Żydów pod rządami Zerubbabela, oraz przez kilku greckich autorów; a LXX. LXX w Księdze Hioba 14:14 mają wyrażenie ἕως πάλιν γένωμαι, ale w jakim sensie nie jest całkiem jasne, Παλιγγενεσία, dlatego bardzo trafnie opisuje nowe narodziny w świętym chrzcie, kiedy wierzący jest wprowadzony w posiadanie nowego duchowego życia, nowej natury i nowego dziedzictwa chwały. A pochodnia chrztu jest nazywana „pochodnią odnowienia”, ponieważ jest to ustalony środek, przez który lub dzięki któremu uzyskuje się odnowienie. I odnowienie Ducha Świętego. Wątpliwe jest, czy rodzajnik ἀνακαιγώσεως zależy od διὰ czy od λούτρου. Bengel, a za nim Alford, przyjmuje to pierwsze, „per lavacrum et renovationem”; Wulgata (lavacrum regenerationis et renova-tionis Spiritus Sancti), to drugie, a za nią Huther, biskup Ellicott i inni. Trudno jest trafić na jakiś rozstrzygający argument za jedną lub drugą stroną. Ale przeciwko tej drugiej konstrukcji przemawia to, że daje ona tak bardzo długie, gmatwające zdanie zależne od λούτρου. „Dźwignia odrodzenia i odnowienia Ducha Świętego, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego”. I właśnie na korzyść tego pierwszego przemawia to, że „pochodnia odnowienia” i „odnowienie Ducha Świętego” wydają się bardzo wyraźnie opisywać dwie części sakramentu, zewnętrzny widzialny znak i wewnętrzną duchową łaskę; narodziny z wody i z Ducha Świętego. Tak więc tłumaczenie Bengela wydaje się być ogólnie rzecz biorąc preferowane. Odnawianie (ἀνακαινώσεως); tylko tutaj i w Rz 12:2, a nie w LXX. czy klasycznej grece. Ale czasownik ἀνακαινόω występuje w 2 Kor 4:16; Kol 3:10. Ta sama idea jest w καινὴ κτίσις, „nowym stworzeniu” z 2 Kor 5:17 i Gal 6:15, oraz καινότης ζωῆς z Rz 6:4, i καινότης πνεύματος z Rz 7:6, oraz w kontraście między „starym człowiekiem” (παλαιὸς ἄνθρωπος) a „nowym człowiekiem” (καινὸς ἄνθρωπος) z Efezjan 4:22-24. To odnowienie jest dziełem Ducha Świętego w nowym narodzeniu, kiedy człowiek „rodzi się na nowo” z Ducha (J 3, 5). Alford nie ma racji, zaprzeczając jego zastosowaniu tutaj do pierwszego daru nowego życia. Jest on ewidentnie równoległy z παλιγγεσία. Związek chrztu z wylaniem Ducha Świętego jest w pełni przedstawiony w Dz 2. (zob. zwłaszcza w. 38; por. Mt 3:16, 17).

Komentarze równoległe …

On zbawił
ἔσωσεν (esōsen)
Verb – Aorist Indicative Active – 3rd Person Singular
Strong’s Greek 4982: Ratować, uzdrawiać, zachowywać, ocalać. Od pierwotnego sos; ocalić, tj. wybawić lub ochronić.
us,
ἡμᾶς (hēmas)
Personal / Possessive Pronoun – Accusative 1st Person Plural
Strong’s Greek 1473: I, the first-person pronoun. Podstawowy zaimek pierwszej osoby I.
not
οὐκ (ouk)
Przysłówek
Greckirong’a 3756: Nie, nie. Także ouk, i ouch słowo pierwotne; bezwzględny przysłówek przeczący; nie lub nie.
by
ἐξ (ex)
Przyimek
Strong’s Greek 1537: From out, out from among, from, sugerujący z wnętrza na zewnątrz. Przyimek pierwotny oznaczający pochodzenie, od, na zewnątrz.
sprawiedliwy
δικαιοσύνῃ (dikaiosynē)
Rzeczownik – Dative Feminine Singular
Strong’s Greek 1343: Od dikaios; sprawiedliwość; specjalnie usprawiedliwienie.
deeds
ἔργων (ergōn)
Noun – Genitive Neuter Plural
Strong’s Greek 2041: Od pierwotnego ergo; trud; w domyśle czyn.
we
ἡμεῖς (hēmeis)
Personal / Possessive Pronoun – Nominative 1st Person Plural
Strong’s Greek 1473: Ja, zaimek pierwszoosobowy. Podstawowy zaimek pierwszej osoby I.
had done,
ἐποιήσαμεν (epoiēsamen)
Verb – Aorist Indicative Active – 1st Person Plural
Strong’s Greek 4160: (a) robię, wytwarzam, konstruuję, (b) robię, działam, powoduję. Najwyraźniej przedłużona forma przestarzałego prymarnego; czynić lub robić.
but
ἀλλὰ (alla)
Konjunkcja
Greckirong’a 235: But, except, however. Neuter plural of allos; prawidłowo, inne rzeczy, tj. contrariwise.
according to
κατὰ (kata)
Preposition
Strong’s Greek 2596: Cząstka pierwotna; w dół, w zróżnicowanych relacjach (genitive, dative lub accusative), z którymi jest połączona).
His
αὐτοῦ (autou)
Personal / Possessive Pronoun – Genitive Masculine 3rd Person Singular
Strong’s Greek 846: He, she, it, they, them, same. Od cząstki au; zaimek zwrotny self, używany w trzeciej osobie i w pozostałych osobach.
mercy,
ἔλεος (eleos)
Noun – Accusative Neuter Singular
Strong’s Greek 1656: Pity, mercy, compassion. Of uncertain affinity; compassion.
through
διὰ (dia)
Preposition
Strong’s Greek 1223: Przyimek pierwotny oznaczający kanał czynności; przez.
mycie
λουτροῦ (loutrou)
Noun – Genitive Neuter Singular
Strong’s Greek 3067: Kąpiel (w wodzie, nie w naczyniu), woda do mycia, pranie. Od louo; kąpiel, czyli chrzest.
o nowych narodzinach
παλινγενεσίας (palingenesias)
Noun – Genitive Feminine Singular
Strong’s Greek 3824: Nowe narodziny, regeneracja, odnowienie. Od palin i genesis; odrodzenie, tj. odnowa duchowa; specjalnie, odnowa mesjańska.
i
καὶ (kai)
Konjunkcja
Greckirong’a 2532: And, even, also, namely.
odnowienie
ἀνακαινώσεως (anakainōseōs)
Noun – Genitive Feminine Singular
Strong’s Greek 342: Odnowienie; odnowienie lub zmiana serca i życia. Od anakainoo; odnowa.
by Holy
Ἁγίου (Hagiou)
Adjective – Genitive Neuter Singular
Strong’s Greek 40: Wyodrębniony przez (lub dla) Boga, święty, święty. Od hagos; święty.
Duch.
Πνεύματος (Pneumatos)
Noun – Genitive Neuter Singular
Strong’s Greek 4151: Wiatr, oddech, duch.

Podstawa Kąpiel Narodziny Uczynki Duch Święty Dobroć Życie Środek Miłosierdzie Natury Nowe Nasze Regeneracja Odnowienie Odnowienie Rezultat Sprawiedliwy Sprawiedliwość Zbawienie Ocalenie Zbawiony Duch Cnota Umycie Dzieło

Basis Bath Birth Deeds Ghost Holy Kindness Life Means Measure Mercy Natures New Ourselves Regeneration Renewal Renewing Result Righteous Righteousness Salvation Save Saved Spirit Virtue Washing Works

Tytus 3:5 NIV
Tytus 3:5 NLT
Tytus 3:5 ESV
Tytus 3:5 NASB
Tytus 3:5 KJV
Tytus 3:5 BibleApps.com
Tytus 3:5 Biblia Paralela
Tytus 3:5 Biblia Chińska
Tytus 3:5 Biblia Francuska
Tytus 3:5 Clyx Quotations
NT Letters: Tytusa 3:5 Nie przez uczynki sprawiedliwości, które my (Ti. Tt.)