Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”, jedna z najlepiej sprzedających się powieści wszech czasów i podstawa przebojowego filmu z 1939 r., zostaje opublikowana 30 czerwca 1936 r.

W 1926 r. Mitchell została zmuszona do porzucenia pracy jako reporterka w Atlanta Journal, aby dojść do siebie po serii urazów fizycznych. Mając zbyt wiele czasu na swoich rękach, Mitchell szybko stała się niespokojna. Pracując na maszynie do pisania Remington, prezencie od swojego drugiego męża, Johna R. Marsha, w ich ciasnym mieszkaniu z jedną sypialnią, Mitchell zaczęła opowiadać historię atlantyckiej belle o imieniu Pansy O’Hara.

Śledząc życie Pansy od antebellum na Południu, poprzez wojnę secesyjną, aż do epoki rekonstrukcji, Mitchell czerpała z opowieści, które słyszała od swoich rodziców i innych krewnych, a także od weteranów wojny konfederackiej, których poznała jako młoda dziewczyna. Opowieść przedstawia romantyczny obraz Starego Południa i nie odnosi się do okropności niewolnictwa. Choć Mitchell bardzo skrycie opowiadała o swojej pracy, w końcu przekazała rękopis Haroldowi Lathamowi, redaktorowi z nowojorskiego MacMillan Publishing. Latham zachęcił Mitchell do dokończenia powieści, z jedną ważną zmianą: imienia bohaterki. Mitchell zgodził się zmienić je na Scarlett.

Publikacja z 1936 roku, Przeminęło z wiatrem wywołała sensację w Atlancie i poszła dalej, aby sprzedać miliony egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie. Książka przyciągnęła krytykę za jej wybielone obrazy niewolnictwa. Mimo to Mitchell zdobył nagrodę Pulitzera w dziedzinie literatury pięknej w 1937 roku, a w tym czasie trwały już prace nad projektem filmu. Film został wyprodukowany przez hollywoodzkiego giganta Davida O. Selznicka, który zapłacił Mitchell rekordową sumę 50 000 dolarów za prawa filmowe do jej książki.

Po przetestowaniu setek nieznanych i znanych gwiazd do roli Scarlett, Selznick zatrudnił brytyjską aktorkę Vivien Leigh kilka dni po rozpoczęciu kręcenia filmu.

Mimo że Mitchell nie wzięła udziału w filmowej adaptacji swojej książki, uczestniczyła w jej premierze w grudniu 1939 roku w Atlancie. Zmarła zaledwie 10 lat później, po tym jak została potrącona przez pędzący samochód podczas przechodzenia przez ulicę Peachtree w Atlancie.