Kiedy miał około czterech lat, mój syn zatrzasnął się na film Ekspres Polarny i sprawił, że oglądaliśmy go w kółko i w kółko i w kółko i w kółko aż do dnia, w którym DVD, i – to jest prawdziwa historia – wyskoczył z odtwarzacza i poprosił o napój. Kiedy nadeszło Boże Narodzenie, obejrzeliśmy Ekspres Polarny. W połowie lipca, oglądaliśmy Ekspres Polarny. Opowieści na dobranoc, piosenki w samochodzie, zabawy na podwórku, polarny pociąg. Pewnej nocy mój lunatykujący syn wstał z łóżka, potknął się na dole, otworzył przesuwane drzwi tylnej werandy i wyszedł na zewnątrz; dwóch sąsiadów znalazło go o 1:30 w jego piżamie ćwierć mili dalej. Trzy zgadywania, co powiedział nam, że szukał.

W skrócie, miałem prawie dekadę ekspozycji polarnej i szczerze mówiąc czekałem na lata, aby złagodzić mój sprzeciw, aby sprawić, że zacznę myśleć, „Enh, to nie jest takie złe!”, jak zrobiłem z The Phantom Menace i Taylor Swift i Honda Odysseys. Ale wiecie co? To się nigdy nie wydarzyło. Film nadal jest pełzającą przejażdżką przez arktyczne piekło i nadal sprawia, że mam ochotę krzyczeć, wyrywać sobie włosy i rzucać wiadrami Armii Zbawienia.

Czekałem na lata, aby złagodzić mój sprzeciw, aby sprawić, że zacznę myśleć: „Enh, to nie jest takie złe!”, tak jak zrobiłem to z „The Phantom Menace” i Taylor Swift i Honda Odysseys. Ale wiecie co? It never happened.

Which is not to say The Polar Express is the planet’s only jacked-up Christmas movie; some of America’s most consistently beloved examples of family entertainment include a cartoon about the relentless emotional abuse of the neighborhood’s most fragile child, a film about a tween who’s obsessed with getting a gun, and a Claymation special nightmare in which the lovable protagonist for forcebly yanks out the bad guy’s teeth. Jest też Mroźny Bałwan, ukochana postać dziecięca, która umrze w ciągu trzech dni.

Ale jak bonkers Christmas movies go, Ekspres Polarny pozostaje topper. To było zrobione przez komputery i Tom Hanks gra wszystkich, a to nadal kosztować 165 milionów dolarów, z których większość najwyraźniej poszedł do zobaczenia, jak wiele metafor rozmowy można wepchnąć do minimalistycznej książki dla dzieci. Książka, na której oparty jest film, jest spokojną medytacją na temat magii Bożego Narodzenia i sprawia, że chce się pić gorącą czekoladę; film promuje pogląd, że jeśli dziwny człowiek przyjeżdża do twojego domu w nielogicznej lokomotywie w czarnej nocy, żądając, abyś pojechał jego pociągiem do jakiegoś nieokreślonego celu, jedynym rozsądnym działaniem jest wsiąść do tego pociągu.

Fundamentalne odrzucenie obcego niebezpieczeństwa jest pierwszym problemem filmu; drugi wiąże się z dość swobodnym podejściem do dzieci bez nadzoru w środkach masowego transportu. „One thing about trains,” the bendable Hanksbot says, very seriously, „doesn’t matter where they’re going, what matters is deciding to get on” – as though you won’t remotely get near the nice list without boarding random vehicles without considering the destination, which is really only something you might do if you were a hobo in 1921. To całkowicie ważne, dokąd jedzie pociąg! Co jeśli pociąg jedzie do Justice League, albo Burning Man? Kiedy ostatni raz byłeś na Penn Station jak, „Zaskocz mnie!”

Jak na Mikołaja, jest on nadętym drzemaczem, który sprawia, że 40 000 elfów zbiera się na jego majestatyczne wejście, a następnie natychmiast ignoruje ich wszystkich, aby porozmawiać z jakimś dzieckiem przez 10 minut.

Mógłbym to robić przez cały sezon świąteczny: W tym filmie pojawia się zły hobo-ghost, który śpi w kołach i pierze swoje skarpetki w kawie; jest samochód pełen wrzeszczących trupów marionetek; Biegun Północny jest wyraźnie arktycznym warsztatem pracy obsadzonym przez nieprzyjemne elfy robotnicze (jednym z nich jest Steven Tyler), które witają pojawienie się Mikołaja z dość delirycznym entuzjazmem, biorąc pod uwagę, że widzą go każdego ranka. Jeśli chodzi o Mikołaja, jest on nadętym drzemaczem, który sprawia, że 40 000 elfów gromadzi się na jego majestatyczne wejście, a następnie natychmiast ignoruje ich wszystkich, aby porozmawiać z jakimś dzieckiem przez 10 minut. (Elfy spędzają 365 tworząc zabawki dla wszystkich na Ziemi; Mikołaj rozpoczyna Boże Narodzenie mówiąc: „Oto zepsuty dzwonek, który spadł z mojego samochodu.”)

Oh, i nie zapominajmy, że, gdy dzieci są z powrotem do domu, jest scena, gdzie prezent przybywa, że żaden z rodziców rozpoznaje, i zawiera notatkę z „Mr. C” doradzającego dziecku, aby naprawić dziurę w kieszeni i nikt nie jest tym w najmniejszym stopniu przerażony.

Jest też rzekome przesłanie filmu, którym jest to, że jeśli jesteś ośmioletnim dzieckiem, które ma problemy z wiarą w Mikołaja, powinieneś całkowicie uwierzyć w Mikołaja, który jest kłamstwem. Więc naprawdę nie jestem pewien, co to za przesłanie, ale podejrzewam, że jest to coś o Aerosmith. Słuchaj, jestem za magią Bożego Narodzenia. Miejmy tylko trochę mniej widmowych dziwactw i może trochę czystsze skarpety.