Teoria poznawczo-behawioralna jest formą terapii krótkoterminowej stosowanej przez doradców w dziedzinie psychologii i pracy socjalnej. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) zachęca do łączenia modeli terapii behawioralnej i poznawczej. Teoria ta opiera się na przekonaniu, że na zachowania i uczucia klienta duży wpływ mają jego myśli. Terapeuta CBT odgrywa aktywną rolę w pomaganiu klientowi w ustaleniu priorytetów jego problemów, rozpoznaniu złych myśli, które stoją za jego problemami i uczuciami, oraz opracowaniu i wdrożeniu zorientowanych na cel zmian w jego myśleniu.

Tło

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) kładzie duży nacisk na to, jak negatywne myślenie wpływa na nasze emocje i zachowania. Dr Aaron Beck zauważył, że wielu z jego klientów miało „myśli automatyczne” – „pełne emocji myśli, które mogą pojawić się w umyśle” (Martin, 2007). Wiele z tych myśli nie jest świadomie znanych klientowi; jednakże poprzez praktykę klient może nauczyć się identyfikować negatywne i irracjonalne myśli. Po ich zidentyfikowaniu klient może nauczyć się je przezwyciężać. „CBT opiera się na modelu lub teorii, że to nie same wydarzenia nas denerwują, ale znaczenia, jakie im nadajemy” (Martin, 2007). Te „automatyczne myśli” mogą powodować, że stajemy się ślepi na nowe pomysły i nie potrafimy pokonywać przeszkód. Automatyczne myśli” osoby są zakorzenione w systemach przekonań, które były osadzone w ich podświadomości od dzieciństwa. Gdy wydarzenie zdarza się osoba używa te wiary systemy pomagać one radzić sobie z ich trudnościami. Jeśli istnieje negatywne myślenie w systemie przekonań osoby, są one bardziej prawdopodobne, aby błędnie interpretować wydarzenie lub problem jako zbyt trudne do obsługi.

Terapia poznawcza

Terapia poznawcza koncentruje się na myślach ludzi i jak wpływają one na ich emocjonalne, behawioralne i fizjologiczne reakcje na stresujące sytuacje. Ludzie często mają trudności z racjonalnym myśleniem, gdy czują się naciskani przez niepokojące doświadczenia życiowe. Poprzez terapię poznawczą, klienci są w stanie zidentyfikować i zakwestionować swoje myśli na temat siebie, ludzi wokół nich i świata wokół nich.

Terapia behawioralna

Terapia behawioralna w swoim najbardziej podstawowym stanie jest zachęcanie „klientów do angażowania się w zachowania adaptacyjne i nie pozwolić patologiczne doświadczenia wewnętrzne dyktować sposoby, w których działają” (Association for Behavioral and Cognitive Therapies, 2012). Rozwiązania w ramach teorii behawioralnej są ściśle związane z filozofią warunkowania klasycznego i operacyjnego Pawłowa. Negatywne reakcje klienta na normalne bodźce są zazwyczaj wyuczonymi zachowaniami, ponieważ coś negatywnego wydarzyło się ostatnim razem, kiedy bodziec był obecny. Poprzez proces zwany wygaszaniem, terapeuci często próbują zmienić negatywne reakcje klienta, pokazując mu, że negatywny rezultat nie zawsze występuje przy danym bodźcu. Stosując warunkowanie operacyjne, klient będzie bardziej skłonny do angażowania się w działania i zachowania w pozytywny sposób, jeśli wcześniej uzyskał pozytywne rezultaty. Jeśli konsekwencje ich zachowania były negatywne, są one mniej jak do powtórzenia tego behavior.

Rational-Emotive Behavior Therapy (REBT)

Jedną z form terapii behawioralnej, założona w 1950 roku przez Alberta Ellisa, był Rational-Emotive Behavioral Therapy (REBT). REBT skupia się na „bieżących, irracjonalnych myślach klienta i aktywnie ukierunkowuje je na zmianę” (Fraum, 2012). Poprzez REBT klient konfrontuje się ze swoimi irracjonalnymi przekonaniami i oczekiwaniami. Po konfrontacji, klient i terapeuta są w stanie rozwinąć realistyczne myślenie. Dopiero gdy te dwie rzeczy zostaną osiągnięte, klient jest w stanie się zmienić. „Epictetus napisał w The Enchiridion, „Mężczyźni są zakłócane nie przez rzeczy, ale przez widok, który biorą z nich” (National Association of Cognitive-Behavioral Therapists, 2008).

Dialectical Behavior Therapy

Inna terapia behawioralna, która jest formą terapii poznawczo-behawioralnej jest Dialectical Behavior Therapy. Oparte mocno w filozofii, głównym założeniem tej terapii patrzy na dwóch przeciwstawnych poglądów i działa poprzez związek terapeutyczny do mieszania ich razem, aby znaleźć „szczęśliwy środek”. Doradca nie sprawia, że klient czuje, że ich myśli są nieważne lub nieprawidłowe, ale prowadzi ich do zrozumienia, że ich zachowanie musi się zmienić. Terapia ta jest najczęściej stosowana w przypadku klientów, u których zdiagnozowano zaburzenie osobowości typu borderline. (National Institute of Mental Health, 2012)

Współzależności Terapii Poznawczej i Terapii Behawioralnej

Choć istnieje kilka różnic między podejściem poznawczym i behawioralnym, istnieją pewne podobieństwa, które pozwalają na połączenie tych dwóch metod w podejście poznawczo-behawioralne. W CBT, klient i terapeuta pracują razem jako zespół, aby pomóc klientowi przezwyciężyć jego problemy. Często CBT jest metodą krótkoterminowego doradztwa, która zazwyczaj trwa tylko kilka miesięcy, ale jest to również rygorystyczna terapia, w której klient musi wykorzystywać swoje nowe umiejętności pomiędzy sesjami poprzez „zadania domowe”. Terapeuci CBT rzadko zagłębiają się w to, dlaczego klient ma irracjonalne myśli, ale raczej koncentrują się na teraźniejszości i przyszłości. (Association for Behavioral and Cognitive Therapies, 2012)

Znakomici ludzie

Aaron T. Beck, M.D.

Albert Ellis, Ph.D.

Sesje

Sesje terapii poznawczo-behawioralnej mają strukturę. Struktura jest ważna, ponieważ pozwala na najbardziej efektywne wykorzystanie czasu. Sesje CBT trwają zazwyczaj tylko około 50 minut, odbywają się raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie i trwają od kilku miesięcy do roku. Na początku terapii klient i doradca omawiają, jakie problemy i kłopoty ma klient. Następnie pracują nad ustaleniem priorytetów. Działania te wchodzą w zakres etapu I Modelu Egana. W ramach etapu II klient omawia swoje idealne ja lub to, czego pragnie. Pozwala to klientowi, pod kierunkiem osoby pomagającej, na wyznaczenie sobie realistycznych celów. W ostatnim etapie klient i doradca badają dostępne opcje – a są to zawsze opcje – i znajdują opcję lub opcje, które najlepiej pasują do klienta. Ostatnim krokiem jest opracowanie planu działania.

Przez cały proces klient często ma „pracę domową”. Ta praca domowa ma zwykle na celu pomóc klientowi zidentyfikować „wyzwalacze” dla jego niepokoju lub problemów i uczuć, które otaczają te wydarzenia. Jak proces posuwa się naprzód, zadania będą zbieżne z jakimkolwiek krokiem, nad którym klient obecnie pracuje.

Techniki

Dzięki mieszaniu teorii i terapii, istnieje ponad trzy tuziny technik dostępnych dla terapeutów poznawczo-behawioralnych. Wybór obejmuje poznawcze, emocjonalne i behawioralne techniki, które sprawiają, że dobrze zaokrąglone wybór, który może być dostosowany do indywidualnych potrzeb klientów i chce. ABC (znany również jako ABCDE) Technika jest najbardziej zbliżone do jego twórcy, dr Ellis, i pod REBT. Inne główne techniki obejmują rekonstrukcję poznawczą, ekspozycję, reframing i pisanie dziennika. Inną szeroko stosowaną, choć nieco kontrowersyjną techniką jest samoujawnienie.

ABC/ABCDE Technique lub Rational Self-Analysis

Dr Ellis stworzył tę technikę, aby pomóc ludziom zidentyfikować i zrozumieć, dlaczego zachowują się w sposób, w jaki zachowują się do pewnych „Zdarzeń aktywujących”. Zdarzenie Aktywizujące” ((A)) jest często postrzegane jako przyczyna początkowych emocji i zachowań klienta („Konsekwencje” lub (C)). W rzeczywistości istnieje jeszcze jeden krok pomiędzy nimi – „Przekonania” klienta ((B)). Podczas gdy (A) wywołuje (C), (B) jest tym, co faktycznie powoduje (C).

Dr Ellis kontynuował rozwijanie tej techniki i została ona później zmodyfikowana tak, aby zawierała trzy dodatkowe kroki – „Spór” ((D)), „Nowy efekt” ((E)) i „Dalsze działanie” ((F)). Kiedy klient jest w stanie zidentyfikować (A), (B) i (C), jest w stanie przejść dalej i zakwestionować swoje „Przekonania” poprzez „Spieranie się”. Ocenia również, jak wolałby się czuć lub zachowywać – „Nowy Efekt”. Wreszcie, klient rozwija swój plan „Dalsze działanie”, aby uniknąć nawrotu.

Restrukturyzacja Poznawcza

Choć Racjonalna Autoanaliza jest częścią procesu Restrukturyzacji Poznawczej, nie jest to cały proces. Restrukturyzacja Poznawcza jest zestawem technik, które pomagają klientowi zidentyfikować, zakwestionować i zmienić jego „zniekształcone” myśli. Typowe zniekształcenia myśli często zawierają słowa takie jak: zawsze, muszę i nigdy. Wywodzą się one również z listy irracjonalnych przekonań dr Ellisa (załącznik A) oraz listy zniekształceń poznawczych, na które wpływ miał dr Beck (załącznik B). Istnieje arkusz roboczy Restrukturyzacja poznawcza (załącznik C), który doradcy i klienci mogą uznać za przydatny podczas stosowania tej techniki.

Ekspozycja

Terapia ekspozycji jest intensywnym emocjonalnie, ale skutecznym sposobem konfrontacji klientów z ich lękami, szczególnie tych z zaburzeniami lękowymi. Poprzez serię niezwykle starannie zaplanowanych sesji, klient jest wprowadzany lub wystawiany na działanie wyzwalacza (bodźca), który powoduje lęk (klasycznie uwarunkowana reakcja). Z czasem klient jest w stanie dostrzec i zrozumieć, że nic złego się nie stanie i lęk się zmniejsza. Terapeuta często stosuje terapię ekspozycji w połączeniu z umiejętnościami relaksacyjnymi i technikami rekonstrukcji poznawczej. Oprócz zaburzeń lękowych, adaptacja Terapii Ekspozycji jest czasami używany dla osób z zaburzeniami seksualnymi.

Ujawnienie siebie

Ujawnienie siebie jest, gdy terapeuta krótko mówi klientowi coś osobistego o sobie, które mogą być wartościowe dla klienta i relacji terapeutycznej. Technika ta może być trudna do skutecznego zarządzania i jest nieco kontrowersyjna. Jeśli terapeuta ma zamiar wykorzystać tę technikę, musi używać jej ostrożnie i oszczędnie. Technika ta może stać się problematyczna, kiedy punkt ciężkości przesuwa się z klienta na doradcę. Zbyt częste ujawnianie informacji może prowadzić do tego, że klient czuje się niekomfortowo lub ma wrażenie, że jego relacja uległa zmianie. Kiedy jest to odpowiednio stosowane, może jednak pokazać empatię terapeuty do sytuacji, w której znajduje się klient.

Synopsis studium przypadku

Klientka jest 52-letnią wdową z dwiema córkami. Jej mąż zmarł siedem lat temu. Jej krewni mieszkają w odległości 50 mil. Klientka została oskarżona o incydent związany z pracą, po którym stała się niespokojna. Klientka przyjmuje obecnie leki o działaniu zbliżonym do antydepresyjnego. Występujące problemy to słaba pamięć, brak koncentracji, dezorientacja i spowolnienie. Klientka spełniała kryteria DSM-IV dla dużego epizodu depresyjnego. Klientka otrzymała kilka skal klinicznych, na których miała się oceniać. Skale te były wypełniane przed każdą sesją i krótko omawiane podczas sesji jako środek weryfikacji skuteczności. Terapeuta zastosował model pięciu systemów, aby pomóc klientce przeanalizować jej myśli i rozpoznać negatywne, automatyczne myśli i zachowania. Klientka otrzymała arkusze monitorowania codziennej aktywności, chociaż odnosiła sukcesy w wielu działaniach, bardzo niewiele z nich sprawiało jej przyjemność. Po części z powodu wieloletniego wykorzystywania seksualnego przez ojca, klientka czuła, że coś jest z nią nie tak. Miała wrażenie, że nie pasuje do swojej rodziny. Dzięki zastosowaniu bardziej szczegółowej odmiany Techniki ABC, klientka i terapeuta byli w stanie zidentyfikować stresujące sytuacje, omówić emocje, zachowanie i fizyczne reakcje na te sytuacje oraz rozpoznać leżące u ich podstaw negatywne przekonania. Terapeuta wykorzystał eksperymenty behawioralne, aby pomóc klientowi zakwestionować jego podstawowe przekonania i rozpoznać różnice w tym, jak się czuł.

Myślenia końcowe

Wybrałem tę teorię, ponieważ czułem, że jest to ten, którego najprawdopodobniej użyję, kiedy zostanę licencjonowanym psychologiem. Wiele poglądów i różne techniki dostępne dla klienta sprawiają, że wydaje się, że jest to jedna teoria, która może być dopasowana do każdej osoby. Jednak w trakcie moich badań odkryłam, że podejście poznawczo-behawioralne nie wnika głęboko w to, „dlaczego” ktoś ma takie przekonania, jakie ma. To właśnie „dlaczego” przyciągnęło mnie w pierwszej kolejności do psychologii i humanistyki, więc muszę zbadać inne teorie, możliwości kariery i techniki, aby znaleźć „moje właściwe dopasowanie”. W idealnej sytuacji chciałabym dokładniej zbadać umysł przestępcy i pomóc więźniom w przezwyciężeniu ich problemów psychopatologicznych. Nadal uważam, że wiele z technik poznawczo-behawioralnych może być użytecznych w odkrywaniu „dlaczego”, więc prawdopodobnie wykorzystam je w mojej ostatecznej karierze.