W dniu 30 stycznia 1999 roku naukowcy ogłosili, że wyhodowany w laboratorium pęcherz moczowy został z powodzeniem przeszczepiony psom. Te sztuczne pęcherze działały dobrze przez prawie rok u psów. W 2000 r. opracowano nową procedurę tworzenia sztucznych pęcherzy dla ludzi. Procedurę tę nazwano ortotopowym przeszczepem pęcherza moczowego (ang. orthotopic neobladder procedure). Procedura ta polega na kształtowaniu części (zwykle 35 do 40 cali) jelita cienkiego pacjenta w celu utworzenia nowego pęcherza moczowego; jednak te pęcherze wykonane z tkanek jelitowych powodowały nieprzyjemne skutki uboczne.

W 2006 roku w czasopiśmie The Lancet pojawiła się pierwsza publikacja dotycząca eksperymentalnego przeszczepu bioinżynieryjnych pęcherzy moczowych. W badaniu wzięło udział siedem osób z rozszczepem kręgosłupa w wieku od czterech do dziewiętnastu lat, które były obserwowane przez okres do pięciu lat po operacji w celu określenia długoterminowych skutków. Pęcherze zostały przygotowane, a próba przeprowadzona przez zespół biologów z Wake Forest University School of Medicine i Boston Children’s Hospital pod kierownictwem profesora Anthony’ego Atali.

.