It’s typically between age of nine and twelve that our cute, cuddly little children, once so willing to climb into our laps and share their secrets, suddenly want little or nothing to do with us. Dziecko w okresie dojrzewania nie jest już tą samą osobą, którą było jeszcze rok czy dwa lata temu. Zmieniło się – fizycznie, poznawczo, emocjonalnie i społecznie. Rozwija nową niezależność i może nawet chcieć sprawdzić, jak daleko może się posunąć w przekraczaniu granic wyznaczonych przez rodziców.

To, czego może nie wiedzieć, to fakt, że potrzebuje cię tak samo mocno jak zawsze, ponieważ silna relacja rodzic-dziecko może teraz ustawić scenę dla znacznie mniej burzliwego dorastania. Ale nie będzie to łatwe, ponieważ jako rodzic musisz szanować potrzebę większej autonomii swojego dziecka, aby stworzyć udany związek z tą „zaktualizowaną” wersją swojego dziecka.

Poprosiliśmy kilku ekspertów o wskazówki rodzicielskie, które pomogą ci utrzymać otwarte kanały komunikacji między tobą a twoim dzieckiem w wieku przedszkolnym – i mieć płynniejsze przejście w wiek nastoletni.

1. Nie czuj się odrzucony z powodu ich nowo odkrytej niezależności. To właściwe, że dzieci w tym wieku zaczynają odwracać się od rodziców i coraz bardziej polegać na przyjaciołach, ale rodzice mogą odebrać wycofanie się nastolatka jako odrzucenie. Zbyt często rodzice personalizują dystans, który się pojawia i błędnie interpretują go jako rozmyślną odmowę lub zachowanie opozycyjne”, mówi Catherine Steiner-Adair, psycholog z Harvardu, konsultantka szkolna i autorka książki „The Big Disconnect”.

Uważaj na próby wymuszania informacji od opornego nastolatka. „Jest to czas, kiedy dzieci naprawdę zaczynają mieć przed nami tajemnice”, mówi dr Steiner-Adair, „a rodzice, którzy mają niską tolerancję na to przejście – chcą wiedzieć wszystko – mogą zrazić swoje dzieci, będąc zbyt dociekliwymi.”

2. Odłóż na bok specjalny czas z dzieckiem. Często trudno jest skłonić nastolatków do otwarcia się i rozmowy. Laura Kirmayer, psycholog kliniczny, sugeruje ustanowienie specjalnego okresu czasu jeden na jeden raz lub dwa razy w tygodniu, który spędzasz ze swoim tweenem, gdzie zapewniasz niepodzielną uwagę, a nie pracujesz lub piszesz SMS-y w tym samym czasie,

W ten sposób nie tylko poprawiasz swój związek, ale także uczysz umiejętności interpersonalnych, które będą kluczowe w przyszłości. „Jakość czasu jest naprawdę kluczowa”, mówi dr Kirmayer, „i jest to coś, co możemy przeoczyć, ponieważ nasze dzieci mogą mówić, że nie chcą tego i odsuwać się. A my możemy nieumyślnie współdziałać z tą tendencją.”

3. Spróbuj podejścia pośredniego. Kiedy były młodsze, mogłeś zadawać bezpośrednie pytania. Jak było w szkole? Jak ci poszło na teście? Teraz bezpośrednie podejście – zasypywanie ich pytaniami o szkołę i ich dzień – nie działa. Nagle wydaje się to przytłaczające i natrętne. I to będzie backfire.

Jeśli coś, mówi dr Kirmayer, trzeba podjąć przeciwne podejście i pozycji siebie jako głównie tylko słuchacza: „Jeśli faktycznie po prostu usiąść, bez pytań, i po prostu słuchać, jesteś bardziej prawdopodobne, aby uzyskać informacje o życiu dziecka, które chcesz.” Dr Kirmayer mówi, że takie podejście daje dzieciom wiadomość, że „jest to miejsce, gdzie mogą przyjść i porozmawiać, i mają pozwolenie, aby powiedzieć wszystko, co myślą lub czują.” Czasami będziesz w stanie pomóc i udzielić rady – ale nie próbuj wkraczać i rozwiązywać wszystkich ich problemów. Innymi razy będziesz po prostu tam, aby wczuć się w to, jak trudno jest radzić sobie z tym, przez co przechodzą.

4. Nie bądź nadmiernie osądzający. „W tym wieku twoje dzieci obserwują cię bardzo uważnie, aby usłyszeć, jak bardzo jesteś osądzający”, radzi dr Steiner-Adair. „Czerpią wskazówki z tego, jak mówisz o dzieciach innych ludzi, zwłaszcza o dzieciach, które wpadają w kłopoty – jak ta dziewczynka się ubiera, czy ten chłopiec ma dobre lub złe maniery. I obserwują i decydują, czy jesteś surowy, krytyczny lub osądzający.”

Podaje przykład rodzica, który mówi: „’Nie mogę uwierzyć, że zamieściła to zdjęcie na Facebooku! Gdybyśmy byli jej rodzicami, bylibyśmy przerażeni”. Albo „Nie mogę uwierzyć, że wysłał ten film na YouTube!”. Komentują zachowania, które potrzebują komentarza, ale intensywność i sztywność ich osądu jest tym, co zawraca.”

Related: How Using Social Media Affects Teenagers

5. Obserwuj, co oglądają razem z nimi. Począwszy od gimnazjum, oglądanie rzeczy, które twoje dziecko chce oglądać razem z nim i możliwość śmiania się z nich i rozmawiania o nich jest ważnym sposobem na nawiązanie kontaktu i możliwość omawiania tematów, które w przeciwnym razie byłyby tabu. „Nie należy zbyt intensywnie krytykować wartości” – mówi dr Steiner-Adair.

Naszym zadaniem jako rodziców jest pomóc zarówno chłopcom, jak i dziewczynkom rozpoznać, w jaki sposób media wpajają im kod płciowy – zaporę komunikatów kulturowych, które mówią dzieciom, co „oznacza” bycie chłopcem lub dziewczynką – i pomóc im zidentyfikować, kiedy coś przekracza granicę od dokuczania do podłości. Ale postępuj delikatnie i używaj humoru.

6. Nie bój się rozpoczynać rozmów o seksie i narkotykach. Niefortunna rzeczywistość jest taka, że dzieci zaczynają eksperymentować z narkotykami i alkoholem już w wieku 9 lub 10 lat. A według dr Kirmayer, „Rozwój seksualny jest dużą częścią tego wieku, i to jest, gdy po raz pierwszy zacząć widzieć zaburzenia odżywiania powstają, więc są to kluczowe lata dla nas, aby być budowanie silnych podstaw i dając im rozwojowo odpowiednie informacje.” Dr Kirmayer sugeruje zapewnienie tween z informacji i zasobów na temat seksualności bez presji wielkiej „rozmowy.”Poleca książki takie jak The Boy’s Body Book (Kelli Dunham), a dla dziewcząt The Care and Keeping of You (Valarie Schaefer), aby wprowadzić w rozwój seksualny oraz Ten Talks Parents Must Have With Their Children About Drugs and Choices (Dominic Cappello), aby poruszyć temat narkotyków.

„Będą narażeni na te rzeczy przez ich grupę rówieśniczą”, mówi. „Chcesz dostarczyć im informacji, które są dokładne, ale chcesz to zrobić w sposób, który nie jest przytłaczający. Niech mają tę książkę na swojej półce, aby mogli ją przejrzeć i przyjść do Ciebie z pytaniami.” Książka dr Steiner-Adair „The Big Disconnect” również oferuje scenariusze i porady dotyczące tego, jak rozmawiać z dziećmi o seksie.

7. Nie przesadzaj z reakcją. Dr Steiner-Adair przestrzega przed byciem mamą lub tatą, którzy w złej sytuacji pogarszają sprawę. Podaje taki przykład: „Twoja córka przychodzi z płaczem; nie została zaproszona na sleepover. Widzi jej zdjęcie na Instagramie lub Snapchacie. Rodzic mówi: 'O mój Boże, nie mogę uwierzyć, że nie zostałaś zaproszona! To okropne! Zamierzam zadzwonić do matki.” Szalony rodzic potęguje dramat, dolewając paliwa do i tak już nadreaktywnego płomienia pre-adolescenta. Sprawiają, że ich dzieci są bardziej zdenerwowane.

Related: How to Help Kids Deal With Embarrassment

8. Nie bądź też „clueless”. Na drugim biegunie, nie bądź rodzicem, który „po prostu ignoruje pewne sprawy”, mówi dr Steiner-Adair. Ryzykujesz wydawać się niepomyślny lub unconcerned do kids.

Gdy nastolatek jest złapany hosting partii z alkoholem, clueless rodzic może powiedzieć, „’Oh, to tylko dzieci upijają się na imprezie 10 klasy’. Dzieci obserwują więc, jak ich starszemu rodzeństwu wszystko uchodzi na sucho bez konsekwencji i myślą: 'Świetnie, dlaczego miałbym im cokolwiek powiedzieć? Dlaczego miałbym się do nich zwracać?”

9. Zachęcaj dziewczęta do uprawiania sportu. Poczucie własnej wartości u dziewcząt osiąga szczyt w wieku 9 lat, a następnie spada, ale badania pokazują, że dziewczęta, które grają w drużynach, mają wyższe poczucie własnej wartości. Dziewczęta z drużyn sportowych mają również tendencję do osiągania lepszych wyników w nauce i mają mniej problemów z obrazem ciała.

Anea Bogue, twórczyni programu wzmocnienia dla dziewcząt o nazwie REALgirl, zauważa: „Z mojego doświadczenia wynika, że istnieje bardzo powszechna korelacja między dziewczętami uprawiającymi sporty drużynowe a dziewczętami, które mniej cierpią z powodu niskiego poczucia własnej wartości, ponieważ patrzą w głąb siebie i na inne dziewczęta w poszukiwaniu swojej wartości, w przeciwieństwie do chłopców szukających potwierdzenia.”

10. Pielęgnuj emocjonalną stronę swojego chłopca. „Jedną z naprawdę trudnych rzeczy dla chłopców w tym wieku jest to, że wiadomości z kultury na temat ich zdolności do miłości, prawdziwych przyjaźni i związków są dla nich bardzo szkodliwe” – mówi dr Steiner-Adair. „Mówią, że wszystko, co ma związek z prawdziwymi uczuciami – miłość, smutek, wrażliwość – jest dziewczęce, a więc złe.”

Przynajmniej rodzice powinni zrobić wszystko, co w ich mocy, aby zachęcić chłopców do bycia wrażliwymi i podatnymi na zranienie w domu, jednocześnie uznając rzeczywistość, że te cechy mogą nie przejść dobrze w szkole. „Możesz mu powiedzieć,” wyjaśnia dr Steiner-Adair, „że w wieku 15 lub 16 lat, kiedy będzie chciał mieć dziewczynę, będzie mu to bardzo dobrze służyć.”

Znalezienie właściwej równowagi z twoim tweenem prawdopodobnie nie będzie najłatwiejszym zadaniem rodzicielskim, jakie kiedykolwiek miałeś. Potrzeba będzie trochę prób i błędów, ale utrzymywanie otwartych kanałów komunikacji w tych latach jest warte pracy, którą będziesz musiał włożyć.

Jeśli rozwiniesz zaufanie do nastolatków, możesz zaoferować im bezpieczne miejsce, do którego będą mogli wrócić bez względu na to, co się stanie w nowym świecie, który zamieszkują, a robiąc to, będziesz również ustawiać scenę dla bardziej płynnego dorastania.

Co rodzice powinni wiedzieć o nastolatkach
Kiedy powinieneś dać dziecku telefon?
Jak pomóc dzieciom, które są dla siebie zbyt surowe