W XIX wieku ambitni amerykańscy i brytyjscy naukowcy musieli podróżować do Niemiec, jeśli chcieli studiować nową naukę, jaką jest chemia, na zaawansowanym poziomie. To doprowadziło amerykańskie uniwersytety do wprowadzenia własnych stopni naukowych, począwszy od Uniwersytetu Yale w 1841 roku.

Calls do reformy Oxford wspierać wzrost badań rozpoczęła się na poważnie w 1860s, prowadzony przez Marka Pattinsona, rektora Lincoln College. Profesorowie Oxfordu zaczęli wyobrażać sobie rolę dla siebie wykraczającą poza wykłady dla studentów, a „wojowniczy klub jadalny” trzydziestu naukowców zaangażowanych w naukę i naukę został założony w celu „rozpowszechniania ideału badań”.

Jednakże poczucie celu Oxfordu jako miejsca budującego charakter, liberalnej edukacji dla studentów sprawiło, że ta dyfuzja była daleka od gładkiej. Jeden z anonimowych artykułów w „Oxford Magazine” z 1907 r. lekceważył „zło badań bez oceny lub powołania” i odrzucał amerykańskie i niemieckie dysertacje doktorskie jako „daremne wyliczenia i spekulacje”.

.