Sensitivity and Specificity of Urinary Nitrite for UTIs

Do redaktora: Chciałbym skomentować artykuł na temat ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek autorstwa Drs. Ramakrishnan i Scheid1 w wydaniu American Family Physician z 1 marca 2005. Tabela 3 tego artykułu1 zawiera szczegóły dotyczące diagnostyki laboratoryjnej zakażeń dróg moczowych (UTI). Zgodnie z danymi zawartymi w tej tabeli, test na obecność azotynów w moczu ma czułość 92 do 100 procent i swoistość 35 do 85 procent w diagnozowaniu UTI. Odniesienie cytowane dla tych szacunków to artykuł przeglądowy z 1983 roku,2 a nie podstawowe źródło danych.

Wielokrotne odniesienia wspierają różne liczby czułości i swoistości. Na przykład, Campbell’s Urology stwierdza, że „swoistość dipstick azotynowy do wykrywania bakteriurii jest ponad 90 . Czułość testu jest jednak znacznie mniejsza, waha się od 35 do 85 . „3

Metaanaliza4 , która obejmowała czułość i swoistość azotynów i esterazy leukocytów dla UTI wykazała, że czułość azotynów skupiała się wokół 50 procent, a swoistość wynosiła średnio około 95 procent. W przypadku esterazy leukocytów czułość okazała się bardzo zmienna w zależności od badania i środowiska, ale można rozsądnie wnioskować, że mieści się w zakresie 50-60%. Jego specyficzność również była wysoce zmienna, ale średnio była niższa niż w przypadku azotynów.4

Badanie5 objawowych mężczyzn z UTI w podstawowej opiece zdrowotnej wykazało, że azotyny w moczu mają czułość 38 procent i specyficzność 84 procent; esteraza leukocytów miała czułość 54 procent i specyficzność 55 procent.

Odniesienie cytowane w tabeli1 na poparcie ich danych stwierdza: „Te pałeczki są 90,7 procent czułe i 99,1 procent specyficzne w wykrywaniu bakteriurii gram-ujemnej. Chociaż fałszywie dodatnie testy są rzadkie, fałszywie ujemne wyniki mogą być spowodowane (1) brakiem azotanu w diecie, (2) redukcją azotanu z powodu diurezy, lub (3) infekcjami spowodowanymi przez enterokoki i Acinetobacter, które nie redukują azotanu, jak również niektóre pseudomonady, które redukują azotan do gazu azotowego.”2

W związku z tym kliniczne wrażenie, że esteraza leukocytów jest bardziej czułym testem (bardziej prawdopodobne, że będzie jedynym wskaźnikiem UTI) i że obecność azotynów jest wysoce specyficzna (tj, wysoce predykcyjna dla UTI) wydaje się być nadal aktualna. W zwykłych scenariuszach klinicznych, które obejmują uzyskanie badania moczu (rozsądne prawdopodobieństwo przed badaniem), dodatni azotyn w moczu wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo UTI, chociaż prawdopodobnie jest obecny u mniejszości pacjentów z UTI. Jednakże, nawet brak esterazy leukocytów i azotynów nie może być wykorzystany do wykluczenia UTI.