Abstract

Inhibitor azotynowy jest rodzajem najbardziej efektywnego inhibitora korozji stosowanego w betonie zbrojonym. W artykule przedstawiono mechanizm hamowania i właściwości fizyczne azotynów w betonie. Ponadto, ostatnie postępy i stan aplikacji w kraju i za granicą zostały podsumowane. Tymczasem, odpowiednie metody wykrywania stężenia jonów azotynowych jest proponowany. Dodatkowo, przedstawiono praktykę inhibicji w ochronie antykorozyjnej prętów zbrojeniowych w betonie. Uzyskano długoterminową skuteczność inhibicji jonów azotynowych w betonie, gdy stosunek n()/n(Cl-) był powyżej wartości progowych w betonie. Ostatecznie potwierdzono, że krytyczny stosunek molowy n()/n(Cl-) wzrastał wraz z różnicą stężenia jonów azotynowych, wyższym stosunkiem powierzchni katody i anody w pręcie stalowym.

1. Wprowadzenie

Typowo, jony wodorotlenkowe zawarte w roztworze porowym betonu powodują, że pH betonu przekracza 12,0. W środowisku alkalicznym na powierzchni prętów stalowych łatwo tworzy się warstwa pasywacyjna o grubości od 20Å do 60Å, która działa jako bariera przed wnikaniem agresywnych gatunków, zapewniając chemiczną i fizyczną ochronę osadzonych prętów zbrojeniowych. Sól chlorkowa i karbonatyzacja mogą łatwo zniszczyć warstwę pasywacyjną i spowodować korozję prętów stalowych. Tak więc, aby rozwiązać problem korozji stali w betonie, dodawanie inhibitorów korozji do betonu było często stosowane, co jest uważane za skuteczną i ekonomiczną metodę unikania lub opóźniania korozji konstrukcji żelbetowych.

Beton zmieszany z azotynem inhibitora korozji jest używany do ochrony stali w betonie. Istnieje wiele doniesień o stosowaniu tej metody w kraju i za granicą. Azotyn jest najlepszym inhibitorem korozji. Jest on stosowany najczęściej i w największych ilościach. Azotynowy inhibitor korozji może opóźnić czas zniszczenia warstwy pasywacyjnej i spowolnić tempo korozji prętów stalowych w betonie. Po zmierzeniu potencjału w konstrukcjach żelbetowych, włączając dziesiątki inhibitorów korozji prętów stalowych, takich jak fosforan, tlenek cynku, glukonian i azotyn powszechnie stosowany w inżynierii, Gonzalez et al. uznał, że azotyn wapnia ma najlepszą odporność na korozję. Berke et al. również zgodzili się, że najczęściej stosowaną domieszką hamującą korozję jest azotyn wapnia, ze względu na jego doskonałe właściwości inhibitora i łagodny wpływ na właściwości betonu. Inhibitor korozji z azotynem jako głównym składnikiem został zastosowany w tysiącach budynków parkingowych, platformach morskich i autostradach w Japonii, Europie i innych krajach. Chińska „Norma techniczna dotycząca stosowania prewencyjnych środków antykorozyjnych w betonie zbrojonym” (YB/T9231-98) również opiera się na azotynie wapnia. Inhibitor typu RI-1 opracowany przez National Metallurgical Building Research Institute został wykorzystany w setkach projektów na całym świecie. Ogólnie rzecz biorąc, można zauważyć, że inhibitory korozji stosowane w projektach żelbetowych są nadal zdominowane przez składniki azotynowe.

2. Mechanizm azotynowych inhibitorów korozji

Jako inhibitor korozji prętów stalowych typu anodowego, azotyn tworzy gęstą warstwę pasywacyjną poprzez utlenianie atomów żelaza na powierzchni pręta stalowego, hamując reakcję anodową powierzchni pręta stalowego. Mechanizm hamowania korozji w żelbetonie polega na tym, że reakcja elektrochemiczna pomiędzy i Fe2+ tworzy na powierzchni stali warstwę pasywacyjną Fe2O3, która może spowolnić korozję stali poprzez zapobieganie utracie elektronów po dalszym rozpuszczaniu się atomów żelaza.

Gdy beton zawiera wysokie stężenie jonów azotynowych, zachodzą reakcje chemiczne (1)(2), które tłumią reakcję korozji i chronią pręty stalowe. Gdy stężenie jonów azotynowych jest niskie, powierzchnia pręta stalowego nie jest w stanie utworzyć wystarczającej warstwy pasywacyjnej, więc efekt hamowania rdzy jest osłabiony lub zanika. Azotyn jest anodowym typem filmu pasywacyjnego, który może hamować mikrokorozję punktów w filmie pasywacyjnym w stabilne wżery. Co więcej, azotyn nie zmienia struktur krystalicznych i właściwości elektronicznych warstwy pasywacyjnej; to znaczy, że warstwa pasywacyjna jest nadal amorficznym półprzewodnikiem typu n. Film fazowy przyspiesza tempo wzrostu filmu, zwiększa powierzchniową zawartość γ-FeOOH w filmie pasywacyjnym, poprawia powierzchnię filmu pasywacyjnego, czyni go bardziej płaskim i ma znaczący wpływ hamujący na korozję makrokomórkową .

3. Ogólna charakterystyka azotynowych inhibitorów korozji

Gatunki azotynowe mają duży wpływ na czas wiązania pasty cementowej, ograniczając tym samym zastosowanie niektórych azotynowych inhibitorów korozji w inżynierii betonu. Wyniki badań wskazują, że pasta cementowa o stosunku wodno-cementowym 0,3 będzie powodować szybkie wiązanie, gdy zawartość azotynu wapnia lub azotynu magnezu wyniesie 4%; szybkie wiązanie wystąpi, gdy ilość azotynu potasu wyniesie 2%; azotyn litu, azotyn sodu i azotyn bizmutu mogą osiągnąć 10%. Z drugiej strony, azotyn sodu przyspiesza występowanie reakcji alkaliczno-agregatowej poprzez zwiększenie zawartości alkaliów w roztworze porowym betonu; azotyn litu ma nie tylko dobrą odporność na rdzę, ale także hamuje występowanie reakcji alkaliczno-agregatowej. Azotyn wapnia ma niską cenę i doskonały efekt odporności na rdzę i ma pewien wczesny efekt wytrzymałościowy, ale skraca czas wiązania i zwiększa deformację skurczową. .

4. Inhibicja korozji azotynowych inhibitorów korozji

4.1. Corrosion Inhibition in Chloride-Containing Concrete

Ostatnio azotynowe inhibitory korozji są często stosowane w betonie zawierającym chlorki. „The Technical Specification for the Application of Concrete Admixture” (GB50119-2013) określa, że tylko wtedy, gdy stosunek molowy azotynów do chlorków jest wyższy niż pewna proporcja, można zagwarantować efekt hamowania korozji prętów stalowych. Następujące czynniki będą miały wpływ na krytyczny stosunek molowy n()/n(Cl-), takie jak gatunki chlorków i azotynów w betonie, warunki i okres utwardzania, środowisko korozji i metody oceny. Liu et al przeprowadzić przyspieszony test korozji stali żelbetu zawierającego różne ilości chlorku wapnia i azotynu wapnia i określić krytyczny stosunek molowy n()/n(Cl-) poprzez obserwacje wizualne, polaryzację anodową, potencjały półkomórkowe, ubytek masy i obszar skorodowany. Na rysunkach 1 i 2 widać, że przy stałym stężeniu jonów chlorkowych efekt korozji prętów stalowych jest bardziej widoczny wraz ze wzrostem n()/n(Cl-); im wyższe stężenie jonów chlorkowych w betonie, tym silniejsza korozja stali. Hamujący wpływ azotynów na korozję zbrojenia nie jest oczywisty i czasami przyspiesza korozję makrokomórkową, gdy wartość krytyczna n()/n(Cl-) w betonie zbrojonym jest mniejsza niż 0,4. Jednakże, gdy stosunek molowy osiąga 0,8, erozja wżerowa jest zasadniczo wyeliminowana, ale nie wystarcza do całkowitego zahamowania korozji pręta stalowego; gdy stosunek molowy n()/n(Cl-) jest większy niż 1,2, korozja pręta stalowego może być całkowicie stłumiona.

(a)

(b)

(c)

(d)

.
(a)
(b)
(c)
(d)

Tymczasem Berke i in. przedstawił metodologię przewidywania podwyższonego progu dla korozji wywołanej przez chlorki, która może być następnie wykorzystana w modelach zajmujących się kwestią wnikania chlorków do betonu w czasie, aby przewidzieć przedłużenie żywotności poprzez zastosowanie azotynu wapnia. Stwierdził również, że azotyn wapnia nie zwiększa szybkości korozji po przekroczeniu wartości ochrony chlorkowej, a wręcz przeciwnie, często ją obniża.

4.2. Zahamowanie korozji w betonie chlorkowo-solnym

Gdy jony chlorkowe wnikają do betonu z powodu soli odladzającej, bryzy morskiej, fal, etc., wstępna inkorporacja azotynu może również skutecznie chronić pręty stalowe. Próbka betonu zawierająca azotyn wapnia jest zanurzona w 3% roztworze wodnym chlorku sodu w środowisku obiegowym o wysokiej temperaturze i wysokiej wilgotności (60°C, 90%), niskiej temperaturze i niskiej wilgotności (20°C, 40%). Na rysunku 3 przedstawiono wyniki pomiarów stężenia jonów chlorkowych w betonie oraz potencjału prętów stalowych. Odnosząc się do rysunku 3, azotyn wapnia może skutecznie spowolnić spadek potencjału i zmniejszyć stopień korozji. Tabela 1 pokazuje, że im większa ilość wprowadzonego azotynu wapnia, tym wyższe stężenie NaCl związane z początkową korozją. Jak widać, gdy sól chlorkowa przenika do betonu ze środowiska zewnętrznego, inhibitor korozji azotynu wapnia może przedłużyć czas rozpoczęcia korozji pręta stalowego i przedłużyć żywotność konstrukcji żelbetowej.

. Parametr Ca(NO2)2/L/m3 0 10 20 30 Czas/d 70 125 190 235 Stężenie NaCl/% 0.14 0,26 0,38 0,46

Tabela 1

Korozja początkowa w zależności od stężenia NaCl.

Rysunek 3

>

4.3. Inhibicja korozji w betonie karbonatyzowanym

Węglowodory mogą powodować korozję stali w betonie, a włączenie azotynu do betonu może hamować korozję stali. Wang wybiera azotyn sodu do systematycznego badania wpływu azotynu inhibitora korozji na wydajność karbonatyzacji betonu i zaprawy cementowej metodą szybkiej karbonatyzacji. Wyniki pokazują, że dodanie NaNO2 może przyspieszyć tworzenie się produktów hydratacji i zmniejszyć porowatość porów kapilarnych, w celu zwiększenia gęstości próbki i korzyści dla podniesienia odporności na karbonatyzację próbek. Głębokość karbonatyzacji mieszanej próbki NaNO2 jest minimalna przy dawce 1,0%; głębokość karbonatyzacji betonu jest oczywiście większa niż głębokość karbonatyzacji zaprawy cementowej dla NaNO2.

Po drugie, w badaniach można zauważyć, że nowa uwodniona faza krystalizacyjna NO2-AFm powstaje po hydratacji pasty cementowej zawierającej azotyn i jest równomiernie rozprowadzana. Podczas procesu karbonatyzacji NO2-AFm ulega redekompozycji i generuje jony azotynowe, dyfundujące do obszaru niewęglanowego. Spowodowało to spadek stężenia w obszarze karbonatyzowanym i wzrost w obszarze niewęglonym.

Jak widać na rysunku 4 podczas karbonatyzacji, jony azotynowe równomiernie rozmieszczone w paście cementowej dyfundują do strefy niewęglonej z powodu migracji i koncentracji pierwiastka N.

(a) Przed karbonatyzacją

(b) Jeden tydzień karbonatyzacji

.
(c) Dwa tygodnie karbonatyzacji

(d) Cztery tygodnie karbonatyzacji

(a) Przed karbonatyzacją
(b) Jeden tydzień karbonatyzacji
(c) Dwa tygodnie karbonatyzacji
(d) Four weeks of carbonation

Figure 4

Ponadto, azotyn może skutecznie hamować korozję prętów stalowych spowodowaną karbonatyzacją. Stalowy pręt o średnicy 10 mm i długości 150 mm jest osadzony w zaprawie o wymiarach 40 mm × 40 mm × 160 mm zawierającej azotyn, który zwęglał się w roztworze o temperaturze 20 ° C, 60% RH i 10% CO2, aż roztwór etanolu fenoloftaleiny zostanie potwierdzony jako całkowicie zwęglony w wysokiej temperaturze i przyspieszonej korozji prętów stalowych w warunkach suchego i mokrego cyklu. Wyniki pokazują, że im wyższe stężenie w zaprawie, tym lepszy efekt antykorozyjny prętów stalowych. Gdy stężenie w zaprawie wynosi około 1,66% masy cementu, korozja stali spowodowana karbonatyzacją jest całkowicie zahamowana. Krytyczny stosunek molowy n()/n(Cl-) pod łącznym działaniem chlorków i karbonatyzacji jest około 3 razy większy niż w betonie zawierającym tylko sól chlorkową .

4.4. Inhibicja korozji w istniejących konstrukcjach żelbetowych

Nowo budowane konstrukcje żelbetowe mogą poprawić odporność na rdzę poprzez zwiększenie zwartości i włączenie inhibitorów korozji do receptury betonu. Jeśli chodzi o istniejące konstrukcje żelbetowe, które ulegają korozji lub znajdują się w środowisku korozyjnym, powszechnie stosowaną metodą jest obróbka warstwy ochronnej na powierzchni betonu z dużymi pęknięciami lub wysokim stężeniem soli chlorkowych i wypełnienie zaprawą zawierającą składniki azotynowe. Ann et al. traktował zardzewiały pręt stalowy zaprawą zawierającą adsorbent i osiągnął pewien efekt antykorozyjny. Adsorbent ten jest w stanie adsorbować jony chlorkowe w betonie otaczającym stalowy pręt i uwalniać jony azotynowe. Po obróbce, potencjał miejsca naprawy wzrasta z -400mV do -450mV do około -200mV (elektroda Cu/CuSO4) w 29 miesiącu po obróbce, ale nienaprawione inne części wytwarzają różne stopnie korozji makrokomórkowej. Dzieje się tak dlatego, że środowisko korozyjne powierzchni stali po naprawie jest inne; nienaprawiony obszar ma tendencję do stawania się anodą wzmocnionej baterii magnetycznej i przyspiesza korozję makroakumulatora, co nie pozwala osiągnąć oczekiwanego efektu. Ponadto, w przypadku zastosowania powyższej metody, uszkodzenia konstrukcji betonowych, w których powierzchnia betonu nie jest zardzewiała i rozszerzona, są zbyt poważne. Dlatego najbardziej skuteczną metodą jest podjęcie pewnych środków w celu utworzenia tępego środowiska wokół pręta stalowego bez niszczenia betonowej warstwy ochronnej, tak aby osiągnąć cel zapobiegania rdzy. Obecnie inhibitory korozji typu migracji MCI pojawiły się w kraju i za granicą, głównymi składnikami takich inhibitorów korozji są aminy, estry, kwasy tłuszczowe, alkohole i inne substancje organiczne; te mają pewne cechy przenikania i lotilizacji i mogą przenikać do betonu, aby chronić je przez adsorpcję i tworzenie filmu. Ten rodzaj inhibitora korozji jest ogólnie nieszkodliwy dla organizmu ludzkiego, ale jego działanie nie jest zadowalające, głównie dlatego, że efekt zapobiegania rdzy nie jest oczywisty. Ponadto, długoterminowa skuteczność MCI, metody testowania itp. są również zagadnieniami do przyszłych badań, głównie dlatego, że nadal istnieją pewne różnice w rozumieniu głębokości penetracji, wskaźników testowych, ulatniania i czasu retencji. Liang i in. uznali, że azotyn ma lepsze efekty dyfuzyjne niż inne sole nieorganiczne, takie jak benzoesan sodu, chlorek cynawy, sól chromu, boran, molibdenian i fosforan. W szczególności, azotyn wapnia nie tylko posiada silną zdolność dyfuzji, ale również nie ma oczywistego negatywnego wpływu na beton i nie może powodować reakcji alkaliczno-agregatowej. W przypadku korozji betonu spowodowanej przez wodę morską, domieszkę soli chlorkowej lub soli do odladzania i inne zewnętrzne jony chlorkowe, Liu et al., którzy wykorzystali prawo Ficka do przewidywania rozkładu stężenia w betonie, zastosowali pewne stężenie wodnego roztworu azotynu wapnia na powierzchni betonu, a jony azotynowe dyfundowały z zewnętrznej powierzchni betonu do wnętrza, aby stężenie jonów azotynowych wokół pręta stalowego osiągnęło krytyczny stosunek molowy n()/n(Cl-) hamowania korozji. Kiedy 35% wodny azotyn wapnia o wysokim stężeniu jest nakładany na powierzchnię betonu w stężeniach 250 g/m2, 500 g/m2, 1000 g/m2 i 1500 g/m2, azotyn przenika do betonu po 6 miesiącach, a stężenie osmotyczne jonów jest pokazane na rysunku 5, gdzie M jest wartością zmierzoną, a T jest wartością teoretyczną, co w pełni dowodzi, że jon azotynowy ma doskonałe właściwości dyfuzyjne. Im wyższe stężenie wodnego roztworu azotynu wapnia, tym większa ilość pokrycia powierzchni betonu i tym większe stężenie jonów azotynowych przenikających przez beton, co może skutecznie chronić stal. Warto zwrócić uwagę, że gdy stężenie jonów azotynowych dyfundujących na powierzchnię stalowego pręta po naprawie nie jest równomierne, duży wpływ na korozję stalowego pręta ma nierównomierne stężenie na jego powierzchni oraz stosunek powierzchni anody i katody. Wyniki badań wskazują, że im większa jest różnica stężenia jonów azotynowych na powierzchni stali w betonie, im większy jest stosunek powierzchni anody i katody, tym poważniejsza jest korozja stali.

Rysunek 5

4.5. Long-Term Corrosion Inhibition Effect of Nitrite Corrosion Inhibitor

W fazie wiązania i twardnienia betonu, C3A będzie reagował z Cl-, który stanowi 0,4% masy cementu, tworząc sól Friedela. Jednocześnie część Cl- bierze udział w elektrochemicznej reakcji korozji prętów stalowych, co powoduje zmianę stężenia jonów chlorkowych w roztworze porowym. Podobnie część Cl- zostanie zużyta w wyniku reakcji z produktami korozji w procesie korozji elektrochemicznej prętów stalowych, a część zaadsorbuje się na powierzchni produktu cementowego, powodując zmianę stężenia jonów chlorkowych w roztworze porowym. Zmiany stężenia tych dwóch jonów będą miały wpływ na efekt inhibicji korozji inhibitora korozji azotynu. Im wyższe stężenie azotynu, tym wyraźniejszy efekt hamowania korozji. Gdy stężenie azotynu jest niskie, jest on całkowicie zużywany podczas reakcji o wzorze (1), więc efekt hamowania korozji na pręcie stalowym jest utracony. Dlatego konieczne jest dalsze wyjaśnienie zmian stężenia wolnego jonu azotynowego i jonu chlorkowego w betonie podczas reakcji korozji. Ponadto, stężenie wolnych jonów chlorkowych i azotynowych w betonie zawierającym chlorki i azotyny zmienia się znacznie w ciągu 28 dni hydratacji i stabilizuje się w późniejszym etapie, wskazując, że tak długo, jak wystarczający krytyczny stosunek molowy n()/n(Cl-) jest włączony do betonu, stężenie azotynów może zapewnić długoterminowy efekt hamowania rdzy żelbetu. Amerykański Instytut Betonu ACI również potwierdził, że jest to długoterminowy skuteczny środek zapobiegający korozji prętów stalowych .

5. Metody wykrywania stężenia jonów azotynowych

5.1. Miareczkowanie bezpośrednie

Zaprawę cementową 28-dniową kroi się na kawałki za pomocą przecinaka w odstępach 20 mm. Po oczyszczeniu powierzchni cięcia, rozpyleniu na powierzchni wywoływacza jonów rezorcynolu i tlenku cyrkonu, jodku potasu i wywoływacza roztworu skrobi, stężenie jonów może być oceniane poprzez obserwację zmiany koloru różnych stężeń azotynu sodu.

5.2. Półilościowe oznaczanie różnicy barw

Specyfikację 28-dniowej zaprawy cementowej tnie się na kawałki za pomocą nożyka w odstępach 20 mm, a powierzchnię cięcia oczyszcza się jako próbkę środka do ekspozycji natryskowej. Mieszanie 4,4-difenylometanodiizocyjanianu z toluenem w stosunku objętościowym 1:10 ma na celu równomierne przygotowanie roztworu wyświetlacza izocyjanianowego. Po przygotowaniu próbki i cieczy wystawowej, natryskuje się roztwór wystawowy izocyjanianu na pociętą próbkę w dawce 80 g/m2, próbkę suszy się przez 2 godziny, a następnie mierzy się za pomocą miernika różnicy barw. Porównaj różnicę kolorów między badanym produktem a płytą próbki i wyjdź trzy zestawy danych jasności L, chromatyczności a, chromatyczności b i różnicy kolorów △E.

5.3. Spektrofotometryczne oznaczenie ilościowe

Zgodnie z „Metodą analizy chemicznej cementu” (GB/T176-2008), po 7 dniach standaryzacji, pasta cementowa jest kruszona za pomocą młyna stalowego, więc umieścić małe kawałki w standardowym sicie kwadratowym o średnicy otworu 0,6 mm, 0,3 mm i 0,15 mm, a następnie proszek po otworze filtra 0,15 mm jest wyjmowany i suszony w suchym pudełku. 10 g każdego suchego proszku pasty cementowej umieszcza się w kolbie Erlenmeyera zawierającej 100 ml wody, a kolbę Erlenmeyera umieszcza się w łaźni wodnej o temperaturze 60°C i ogrzewa szklanym prętem przez 10 minut, po czym kolbę Erlenmeyera umieszcza się w wytrząsarce i wytrząsa przez 10 minut. Następnie 10 ml roztworu, który jest wystarczająco ogrzewany i wstrząsany oddzielnie jest ekstrahowany i rozcieńczany 1000 razy, a każdy rozcieńczony roztwór jest umieszczany w probówce do wyznaczonego znaku; w końcu pomiar jest wykonywany przez spektrofotometr.

Stężenie masowe jonów azotynowych w betonie może być mierzone półilościowo, jakościowo i ilościowo przez bezpośrednie miareczkowanie, wyświetlanie koloru i spektrofotometrię, odpowiednio. Li et al. stwierdził, że stężenie masowe jonów azotynowych mierzone spektrofotometrią jest niższe niż rzeczywista wartość mieszana, zajmuje tylko 30%~60% rzeczywistej wartości. Bezpośrednia metoda miareczkowania jest prosta, bezpośrednia i oczywista. Stężenie azotynów w betonie jest bezpośrednio określona przez obserwację, ale bardziej wpływowych czynników, i nie może być analiza ilościowa. Metoda wyświetlania kolorów jest również bardziej wygodne w obsłudze, ale tylko półilościowe analizy. Co do spektrofotometrii analizy kwantytatywnej, czułość metody jest zbyt wysoka, więc błąd wykrywania jest nieunikniony. Podsumowując, metody te stanowią podstawę teoretyczną dla skutecznej metody oceny stężenia jonów azotynowych w betonie.

6. Obawy środowiskowe dotyczące azotynowego inhibitora korozji

Nazotynowy inhibitor korozji jest najwcześniejszym, najczęściej stosowanym i najbardziej skutecznym inhibitorem korozji stali. Jednak obecnie w Chinach istnieją pewne obawy związane z ochroną środowiska. W rzeczywistości azotyn nie ma przepuszczalności skóry i lotności, a zatrucie azotynem może nastąpić tylko przez spożycie. Jako produkt przemysłowy, jego produkcja i stosowanie nie są związane z żywnością. Tak długo, jak przy każdym połączeniu podejmowane są niezbędne środki ochronne, prawdopodobieństwo zatrucia w organizmie człowieka jest bardzo małe. Azotyn jest stosowany jako inhibitor korozji prętów stalowych od ponad 60 lat, ale nie zgłoszono żadnych wiadomości na temat zatrucia inhibitora korozji azotynu. Badania wykazały, że szybkość rozpuszczania betonu zawierającego azotyn po moczeniu w wodzie przez 10 miesięcy wynosi tylko 0,0041%. Stwierdzono, co dotyczy zastosowania nie wpływa na środowisko inhibitor korozji azotyn w konstrukcji żelbetowej .

7. Wnioski

Azotyn jest długoterminowym skutecznym inhibitorem korozji prętów stalowych. Niezależnie od tego, czy jest to karbonatyzacja, czy sól chlorkowa, efekt hamowania korozji azotynów w prętach ze stali zwykłej jest najbardziej oczywisty. Rozsądna metoda odporności na korozję powinna być wybrana zgodnie ze środowiskiem korozyjnym i charakterystyką inżynieryjną.

Im większa zawartość azotynów w betonie, tym skuteczniejsze hamowanie korozji stali. Metody bezpośredniego miareczkowania, wyświetlania kolorów i spektrofotometrii mogą skutecznie mierzyć stężenie masowe jonów azotynowych w betonie.

Im większa różnica stężeń jonów azotynowych na powierzchni stali w betonie, tym większy stosunek powierzchni anody do katody, tym poważniejsza korozja. Ze względu na toksyczność azotynów należy w pewnym stopniu ograniczyć ich stosowanie w niektórych projektach specjalnych.

Konflikty interesów

Autorzy oświadczają, że nie ma konfliktów interesów dotyczących publikacji tej pracy.

Podziękowania

Ta praca była sponsorowana przez National Natural Science Foundation of China (51778302, 51808300, 51878360), K.C. Wong Magna Fund in Ningbo University, and Natural Science Foundation of Ningbo .

.