Currently the field of epilepsy lacks lack peripheral blood-based biomarkers that could predict the onset or progression of chronic seizures following an epileptogenic injury. Stosunki tiol/disiarczek okazały się być czułym sposobem oceny systemowego potencjału redoks w tkance i osoczu. W tym badaniu wykorzystano szybką, prostą i wiarygodną metodę jednoczesnego oznaczania kilku aminokwasów zawierających tiole w osoczu przy użyciu HPLC z detekcją elektrochemiczną w szczurzym modelu padaczki z kwasem kainowym (KA) i pilokarpiną. W przeciwieństwie do poziomu GSH i GSSG, poziom cysteiny (Cys) był obniżony o 42% i 62%, a cystyny (Cyss) był podwyższony o 46% i 23% w osoczu szczurów otrzymujących KA i pilokarpinę, odpowiednio po 48 h. U szczurów z przewlekłą padaczką, poziom cysteiny w osoczu był obniżony o 40,4% i 37,7%, a poziom GSSG w osoczu wzrósł o 33,8% i 35,0%, odpowiednio po KA i pilokarpinie. Leczenie szczurów katalitycznym antyoksydantem, 60 min po KA lub pilokarpinie, znacznie złagodziło spadek stosunku Cys/Cyss w osoczu w punkcie czasowym 48 h w obu modelach. Obserwacje te sugerują, że obniżony poziom cysteiny i stosunek Cys/Cyss w osoczu mogą potencjalnie służyć jako biomarkery redoks w padaczce płata skroniowego.