Napromieniowanie gamma tłuszczu mleka pod zmniejszonym ciśnieniem atmosferycznym spowodowało powstanie wolnych monokarbonyli w tempie proporcjonalnym do dawki napromieniowania. Liczba kwasu 2-tiobarbiturowego i całkowita liczba karbonyli wzrosła, ale nie w tempie liniowym. Wytwarzały się niewielkie ilości wodoronadtlenków; dawki promieniowania wyższe niż 1,5 Mrad zmniejszały ich stężenie. Smak napromieniowanego tłuszczu wydawał się mieć trzy składniki: zjełczenie hydrolityczne, utleniony, i świecopodobny.

Monokarbonyle napromieniowanego tłuszczu zostały wyizolowane i przeanalizowane metodą chromatografii gazowej oraz jako pochodne 2,4-dinitrofenylohydrazyny. Dominowały alkany, a ich kolejność malejącego stężenia w napromieniowanym tłuszczu była następująca: C16, C15, C14, C12, C10, C6, C8, C7, C4, izo-C4, C9, C5, C3, C2, C1. Ketony metylowe również wytwarzano przez napromieniowanie i stwierdzono następujące związki: C15, C11, C9, C7, C5, C4. Przedstawiono pośrednie dowody wskazujące, że długołańcuchowe aldehydy są odpowiedzialne za defekt świecopodobny. Sugeruje się, że długołańcuchowe aldehydy i ketony metylowe powstają raczej na drodze mechanizmów hydrolitycznych niż utleniających.

.