Uczucie zawrotu głowy przychodzi na nią bez ostrzeżenia. Potem pojawiają się mdłości. Kropelki potu tworzą się na jej czole. Wszystko, co może zrobić, to położyć się i czekać, aż objawy miną.

Lisa Rotter, 56-letnia wolontariuszka z Franklin, dokumentowała każdy raz, kiedy to się działo.

Ani ona, ani jej lekarz, nie mogli dowiedzieć się, co spowodowało te epizody.

„Zwykłam być wielkim spacerowiczem. Podczas jednego z moich spacerów, musiałam usiąść i nie mogłam wstać. Mój przyjaciel zostawił mnie na czyimś trawniku i musiał wrócić z samochodem, żeby mnie odebrać” – powiedział Rotter.

Strach przed tymi epizodami sprawił, że czuła się uwięziona i niezdolna do robienia rzeczy, które kochała w swojej dzielnicy Franklin, takich jak ogrodnictwo.

„Myślałam, że mogę mieć cukrzycę, ponieważ pociłam się i miałam objawy omdlenia. Czasami jadłam cukier w nadziei, że poczuję się lepiej. Wymyślałam też wymówki, że nie jadłam wystarczająco dużo lub jadłam za dużo” – powiedziała.

Przyjaciel polecił mi umówienie się na wizytę u kardiologa z Beaumont, Pameli Marcovitz, M.D.

Po przeprowadzeniu badania dr Marcovitz zleciła wykonanie kilku testów serca Rotter. Następnie poprosiła ją, aby się położyła i przypięła Rotter do pasa w celu wykonania testu „stołu uchylnego”. Po około 15 minutach leżenia płasko, stół przechyla się, aby symulować przejście z pozycji leżącej do stojącej.

„Zemdlałam podczas testu”, powiedziała Rotter. „Byłam przerażona, ale poczułam też ulgę, że wiem, co mi dolega.”

Rotter dowiedziała się, że miała omdlenie wazowagalne, stan, który powoduje nagły spadek tętna i ciśnienia krwi. W wyniku tego zmniejsza się przepływ krwi do mózgu, co powoduje utratę przytomności.

„Stan ten jest całkiem uleczalny” – powiedział dr Marcovitz. „Mogłam zobaczyć ulgę w oczach Lisy, kiedy wyjaśniłam jej moją diagnozę.”

Dr Marcovitz zaleciła zmianę stylu życia i przyjmowanie leków. Następnie pracowała z Rotterem, aby dopracować dawkowanie do takiego, które będzie najlepsze dla organizmu Rottera.

Teraz może uprawiać ogród, ćwiczyć i spacerować po okolicy bez obawy, że zemdleje.

„Ogrodnictwo było tak dużą częścią mojego życia. Musiałam z tego zrezygnować na wiele lat. Teraz z niecierpliwością czekam na cieplejszą pogodę. To daje mi taką przyjemność być w stanie być z powrotem robi to, co kocham,” Rotter said.

.