Uwalnianie promieniowania jest zjawiskiem unikalnym dla wybuchów jądrowych. Istnieje kilka rodzajów emitowanego promieniowania; rodzaje te obejmują promieniowanie gamma, neutronowe i jonizujące, i są emitowane nie tylko w czasie detonacji (promieniowanie początkowe), ale także przez długie okresy czasu po niej (promieniowanie resztkowe).

Wstępne promieniowanie jądrowe

Wstępne promieniowanie jądrowe jest definiowane jako promieniowanie, które pojawia się w ciągu pierwszej minuty po wybuchu i jest to głównie promieniowanie gamma i promieniowanie neutronowe.

Poziom początkowego promieniowania jądrowego gwałtownie spada wraz z odległością od kuli ognia do poziomu, w którym mniej niż jeden roentgen może być odbierany pięć mil od ziemi zero. Ponadto, początkowe promieniowanie trwa tylko tak długo, jak długo w kuli ognistej zachodzi rozszczepienie jądra atomowego. Początkowe promieniowanie jądrowe stanowi około 3 procent całkowitej energii w wybuchu jądrowym.

Chociaż ludzie znajdujący się w pobliżu strefy zero mogą otrzymać śmiertelne dawki promieniowania, są oni jednocześnie zabijani przez falę uderzeniową i impuls termiczny. W typowej broni jądrowej tylko stosunkowo niewielka część zgonów i obrażeń wynika z początkowego promieniowania.

Promieniowanie resztkowe

Promieniowanie resztkowe po wybuchu jądrowym pochodzi głównie z opadu radioaktywnego. Promieniowanie to pochodzi ze szczątków broni, produktów rozszczepienia oraz, w przypadku wybuchu naziemnego, z napromieniowanej gleby.

Istnieje ponad 300 różnych produktów rozszczepienia, które mogą powstać w wyniku reakcji rozszczepienia. Wiele z nich jest radioaktywnych o bardzo zróżnicowanych okresach półtrwania. Niektóre z nich są bardzo krótkie, tj. ułamki sekund, podczas gdy kilka jest na tyle długich, że materiały te mogą stanowić zagrożenie przez miesiące lub lata. Ich główny sposób rozpadu polega na emisji cząstek beta i promieniowania gamma.

.