Sezon offseason Major League Baseball jest tutaj, co oznacza, że jest to ten czas w roku, kiedy każdemu znaczącemu podpisowi i / lub handlowi towarzyszy rozmowa o podatku od równowagi konkurencyjnej (CBT). Ponieważ tak wiele zasad i mechanizmów związanych z rosterem w baseballu jest niejasnych z natury, postanowiliśmy napisać poniższy przewodnik, aby ułatwić zrozumienie CBT.
Co to jest CBT i czemu służy?
W teorii jest to podatek od luksusu. W praktyce właściciele baseballu uczynili z CBT nieoficjalny limit wynagrodzeń. Zauważ, że nie ma zbyt wielu dowodów na to, że salary cap i/lub podatek od luksusu zachęcają do parytetu lub równowagi konkurencyjnej. Jako takie, główną cechą CBT wydaje się być zapewnienie właścicielom legalnie brzmiącej wymówki do oszczędzania pieniędzy.
Próg CBT jest ustalony na poziomie 208 milionów dolarów na sezon 2020.
Jak oblicza się CBT?
Centrum CBT nie jest oparte na płacach rok do roku. Jest on raczej oparty na średniej rocznej wartości każdego gracza. To może prowadzić do znacznych rozbieżności między tym, ile zawodnik liczy się w CBT drużyny, a tym, ile faktycznie zarabia w sezonie.
Patrz Philadelphia Phillies right-hander Jake Arrieta, który wchodzi w ostatni sezon swojej trzyletniej umowy wartej 75 milionów dolarów. Arrieta zarobi 20 milionów dolarów w 2020 roku. Ale ze względu na to, jak obliczany jest CBT, będzie liczył się za 25 milionów dolarów na liście płac Phillies CBT. Oczywiście, efekt ten czasami działa również w drugą stronę. Na przykład, Arrieta zarobił 30 milionów dolarów w 2018 roku, jednocześnie licząc się jako 25 milionów dolarów obciążenia na liście płac Phillies CBT.
To wszystko, aby powiedzieć, że backloading lub frontloading kontraktów może być skuteczną strategią, jeśli chodzi o rzeczywiste nakłady pieniężne, ale że te techniki są bezzębne, jeśli chodzi o CBT. Dodatkowo, nie ma żadnej luki, jeśli chodzi o bonusy za podpisanie kontraktu lub opcje zawodnika, ponieważ są one uwzględniane w obliczeniach AAV.
Dziwnie, nie jest tak w przypadku opcji klubowych. Są one wyłączone z obliczeń wieloletnich i są traktowane jako zasadniczo jednoroczne umowy. To również może działać na korzyść lub niekorzyść drużyny, w zależności od przykładu. Liczba CBT Nelsona Cruza będzie mniejsza niż to, co Minnesota Twins zapłacą mu średnio w latach 2019-2020, podczas gdy liczba CBT Anthony’ego Rizzo będzie większa dla Chicago Cubs.
Obliczenia CBT dla każdej drużyny obejmują również bazową kwotę „korzyści gracza”.
Jakie są kary za przekroczenie CBT?
W przeważającej części, kary za przekroczenie CBT są oparte na grzywnie. Osoba, która przekroczyła CBT po raz pierwszy, musi zapłacić 20-procentową grzywnę za przekroczenie; osoba, która przekroczyła CBT po raz drugi, musi zapłacić 30-procentową grzywnę; powyżej tej granicy jest to 50-procentowa grzywna. Istnieją również dopłaty za przekroczenie o 20 milionów dolarów (12 procent); 40 milionów dolarów (42,5 procent); i powtarzające się ponad 40 milionów dolarów (45 procent).
Drużyna, która idzie więcej niż 40 milionów dolarów ponad również ma swój najwyższy pick draftu przeniesiony w dół 10 miejsc pod warunkiem, że nie jest wybieranie w pierwszej szóstce. W takich przypadkach, które wydają się być rzadkie, drugi wybór drużyny zostałby obniżony o 10 miejsc.
Dla rzeczywistego przykładu, jak błahe są kary, 2018 Boston Red Sox zapłacił mniej niż 12 milionów dolarów, pomimo przekroczenia liczby CBT o ponad 40 milionów dolarów.
Jakie drużyny są zagrożone CBT?
Według obliczeń Spotractu, trzy drużyny przekroczyły CBT w 2019 roku: Red Sox, Cubs i New York Yankees. Wszyscy inni byli co najmniej 5 milionów dolarów poniżej niego.
W momencie rozpoczęcia wolnej agentury, tylko Houston Astros i Red Sox są przewidywani do przekroczenia progu w 2020 roku. Cubs (mniej niż milion) i Colorado Rockies (38 milionów dolarów) są jedynymi drużynami przewidywanymi w granicach 60 milionów dolarów od progu w kierunku zimy.
.