Wyniki i dyskusja

Homeopatia jest naturalną metodą terapii i nauką eksperymentalną. Wykorzystuje ona główną właściwość natury, jaką jest samopodobieństwo na zmianę skali. Termin samopodobieństwo jest używany, aby pokazać, że podobieństwo pomiędzy chorobą a substancjami, które w tych samych warunkach prezentują podobne zachowanie, musi być pełne i prowadzić do matematycznej tożsamości.

Homeopatia, jako metoda leczenia, opiera się na Hipokratejskim prawie terapeutycznym ΄΄Similia Similibus Curentur΄΄. Lekarz opiera się na całości objawów ujawniających się w trakcie całego rozwoju infekcji i przepisuje produkt w postaci bardzo silnie rozcieńczonego roztworu, który okazał się skuteczny w leczeniu podobnych schorzeń. Jest to wielka zaleta w tym czasie, kiedy choroba Covid-19 jest w szybkim rozwoju, ponieważ diagnoza wskazanego produktu w postaci ultra-wysoko rozcieńczonego roztworu kwasu bursztynowego opiera się na pojedynczych objawach (jeśli są bardzo charakterystyczne) lub na całości objawów, a nie na patologii.

Stabilna medycyna musi czekać, aż zostanie znaleziona przyczyna patologii, podczas gdy w homeopatii bierzemy pod uwagę reakcję organizmu na czynnik sprawczy (całość objawów), aby rozpocząć leczenie. Dlatego interwencja może być natychmiastowa i bardzo pomocna dla pacjenta.

Całokształt objawów dla każdego pacjenta staje się drogowskazem do znalezienia wskazanego środka. W ten sposób możemy przepisać produkt w postaci roztworu o bardzo wysokim rozcieńczeniu przy pierwszych objawach, zapobiegając w ten sposób pełnemu rozwojowi patologii. Nie zapominajmy, że podstawową zasadą jest to, że nie ma chorób, ale są pacjenci, a każdy pacjent jest szczególnym przypadkiem. Homeopatyczne ultra – wysoko rozcieńczone soczyste produkty lecznicze, które są stosowane jako środki lecznicze, pochodzą z natury (pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, mineralnego nosode itp.), są naturalnie wytwarzane (miareczkowanie, rozcieńczanie, soczystość) i mają nieskończony czas przechowywania. Wykazują one odwrotne właściwości samopodobieństwa z prawie wszystkimi znanymi chorobami. Ponadto, jak wykazaliśmy w naszych poprzednich pracach, cechy fizyczne – rozmiar i ziarnistość – stałych surowców wyjściowych do przygotowania tych ultra wysoko rozcieńczonych produktów roztworów sukussed są silnie dotknięte przez tryturyzację w laktozie, przed przekształceniem ich w roztwory homeopatyczne, a w końcowym etapie tryturyzacji materiały są przekształcane w skali mikro/nano (Kalliantas et al. 2018; Kalliantas et al. 2017). Potwierdzenie Hipokratejskiej idei, że substancja, która może wywoływać objawy u zdrowego człowieka, może również te objawy leczyć, przeprowadził po raz pierwszy S. Hahnemann z korą drzewa gorączki peruwiańskiej. Nazwał tę pracę „udowadnianie leków” i był pierwszym, który położył fundamenty medycyny eksperymentalnej na długo przed narodzinami Claude Bernard (Kalliantas 2008).

Zobaczmy, jak to rozumowanie-praktyka może być przedstawiony na poziomie matematycznym teoretycznie. Wartość tego śladu pomaga w logice dokumentacji-fundamentu, która przebiega przez homeopatię. Niech E i E’ będą odpowiednio pacjentem i prowodyrem (zdrową osobą, na której testuje się skuteczność leku homeopatycznego).

Pacjent E.

A = Dynamiczny operator przyczyny patogennej.

χi = symptom lub symptomy choroby fizycznej, które odpowiadają zmianom kinetyki biochemicznej organizmu po działaniu A.

χ0 = normalna kinetyka biochemiczna organizmu.

Termin „operator” oznacza symbol, który po zastosowaniu do funkcji jest przekształcany w inną.

Przysłowie E’.

C = Operator dynamiczny badanej substancji patogennej.

xι′ = Objaw lub objawy przysłowia, które odpowiadają zmianom kinetyki biochemicznej organizmu po działaniu C.

χ0′ = normalna kinetyka biochemiczna osoby badanej.

Zgodnie z powyższym stwierdzeniem, pacjent, zanim zachorował, był zdrowy, a patogenna przyczyna wywarła na niego wpływ. Działanie A na E daje nam objawy. Dlatego można powiedzieć, że symptom lub symptomy są wynikiem działania A i jego rozwoju na x0 z E. Następnie można uznać, że:

Tutaj A można uznać za przekształcenie x0 w xi (zaburzony metabolizm). Podobnie, jeśli xι′ jest tym samym objawem lub objawami u provera, co u pacjenta, to jest to wynik działania C, który jest dynamiką niedostatecznie zbadanej substancji patogennej w χ0′, która jest normalną kinetyką biochemiczną provera.

Wtedy mamy

Tutaj C ponownie może być uważane za przekształcające x0′ w xi′. Ponieważ pacjent i prover są ludźmi o podobnych funkcjach (nie ma identycznych organizmów), relacja łącząca ich kinetykę biochemiczną może zachodzić za pomocą operatora, np.

Wtedy mamy