Sir,

Z zainteresowaniem przeczytałem ostatnio przypadek powieszenia na tubylczej kołysce bujanej zgłoszony przez Saha i wsp. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na pewne kwestie językowe, które mają wpływ na mechanizmy śmierci i koncepcje patofizjologiczne.

Po pierwsze, uduszenie nie powinno być używane jako synonim powieszenia. Uduszenie jest definiowane jako asfiksja przez zamknięcie naczyń krwionośnych i/lub dróg oddechowych szyi w wyniku zewnętrznego nacisku na szyję. Dzieli się ją na trzy główne kategorie: powieszenie, uduszenie przez podwiązanie i uduszenie ręczne. Rozróżnienie między tymi trzema jednostkami jest przypisane przyczynie zewnętrznego nacisku na szyję – albo opaska uciskowa zaciśnięta przez ciężar grawitacyjny ciała lub części ciała (powieszenie); opaska uciskowa zaciśnięta przez siłę inną niż ciężar ciała (uduszenie podwiązkowe); albo zewnętrzny nacisk rękami, przedramionami lub innymi kończynami (uduszenie ręczne). Po drugie, uznaje się dwa rodzaje powieszenia – powieszenie z całkowitym swobodnym zawieszeniem ciała (powieszenie całkowite) oraz powieszenie z niepełnym zawieszeniem, w którym część ciała podtrzymuje ciężar ofiary (powieszenie niepełne lub częściowe). Saha et al. opisują swój przypadek jako przypadek częściowego powieszenia; natomiast na rycinie 3 w ich pracy stopy dziecka są w swobodnym zawieszeniu nad ziemią.

Po trzecie i najważniejsze, powieszenie w wyniku upadku z wysokości nie jest typową formą powieszenia i nie jest podtypem uduszenia. Rzeczywiście, powieszenia po skoku lub zepchnięciu z wysokości (w tym powieszenia sądowe) mają zupełnie inny charakter niż typowe powieszenia. Śmierć w tych przypadkach związana jest raczej ze złamaniem-zwichnięciem górnych kręgów szyjnych niż z uduszeniem. To zamieszanie wyjaśnia następujące uwagi w raporcie Saha i wsp: „Urazy rdzenia kręgowego są rzadkie w uduszeniach pediatrycznych”. W rzeczywistości urazy rdzenia kręgowego praktycznie nie występują w powieszeniu i uduszeniu, podczas gdy są one najczęściej spotykanymi zmianami w powieszeniu z upadkiem z wysokości.

Gdy termin powieszenie jest używany odpowiednio, z wykluczeniem upadku z wysokości, zaproponowano tylko trzy możliwe mechanizmy śmierci – zamknięcie naczyń krwionośnych szyi; kompresja dróg oddechowych; i hamowanie błędnika przez nacisk na baroreceptory w zatoce szyjnej i ciele szyjnym. Ostatnie badania sfilmowanych przypadków powieszeń przeprowadzone przez Grupę Roboczą ds. Asfiksji Człowieka wyraźnie wykazały, że we wszystkich przypadkach głębokie rytmiczne ruchy oddechowe brzucha były nie tylko widoczne, ale i słyszalne. Badania te podważają teorię o niedrożności dróg oddechowych. Co więcej, analiza sekwencji agonalnych świadków bardziej przemawia za hipotezą śmierci spowodowanej uciskiem naczyń krwionośnych niż hamowaniem nerwów błędnych.

.