Dyskusja

W niniejszej pracy po raz pierwszy oceniliśmy wpływ postu ramadanowego na cykle miesiączkowe u studentek. Ochotniczki, które biorą udział w naszym badaniu zostały wybrane spośród studentek, które mieszkały w akademiku Uniwersytetu Medycznego, co powoduje podobieństwo czynników zakłócających wpływających na wzorzec miesiączkowania, zwłaszcza diety, stresu i czynników środowiskowych, takich jak światło. Na podstawie uzyskanych wyników wykazano, że nieprawidłowości miesiączkowania w czasie Ramadanu osiągają swój szczyt, a trzy miesiące po Ramadanie zmniejszają się, ale nie powracają do poprzedniego stanu. Poza tym wśród uczestniczek, które pościły ponad 15 dni miesiączka miała więcej nieprawidłowości niż ochotniczki, które pościły mniej niż 15 dni.

Menstruacja jest normalnym procesem fizjologicznym, którego regularność jest kontrolowana przez działanie i interakcję hormonów uwalnianych z podwzgórza, przysadki mózgowej i jajników oraz ich wpływ na endometrium. W prawidłowym przebiegu miesiączki długość cyklu miesiączkowego wynosi średnio 28,1 dni, długość przepływu 3-7 dni, a ilość przepływu <80 mL. Częste zaburzenia miesiączkowania obejmują obfity przepływ (hipermenorrhea), niezwykle lekki (hypomenorrhea), niezwykle częsty (polymenorrhea), niezwykle rzadki (oligomenorrhoea) i niezwykle bolesny (dysmenorrhea) (13).

Częstość występowania nieregularnych cykli wahała się od 5-16% (14). Etiologia zaburzeń miesiączkowania obejmuje utratę masy ciała, hipoliptynemię, nieprawidłowe zachowania żywieniowe, wysiłek fizyczny oraz stresory psychologiczne (15). Większe nasilenie oligomenorrhea odnotowano w przypadku nadmiernego objadania się, wymiotów i stosowania leków hamujących apetyt (16). Post lub nadmierna utrata wagi mogą hamować cykl i owulację (17). Dieta poprzez modyfikację aktywności elektroencefalograficznej i wzorców snu lub przez bezpośrednie działanie zmienia metabolizm hormonów (18, 19).

Post pociąga za sobą absolutne powstrzymanie się od pozwalając cokolwiek, aby wejść do ciała w godzinach od świtu do zachodu słońca. Poza tym, że jest używany jako leczenie medyczne dla kilku warunków, post jest również duchowym działaniem dla kilku religii, takich jak islam, chrześcijaństwo, buddyzm i judaizm. Post w Ramadanie jest wymagany od każdego zdrowego dorosłego muzułmanina przez cały miesiąc księżycowy (około 15 godzin dziennie w Iranie w 2009 roku). Ramadan może mieć kilka skutków na podstawowe funkcje homeostatyczne.

Podczas miesiąca Ramadan, ludzie faktycznie doświadczają powtarzające się cykle postu i refeeding. Ponadto istnieje znacząca zmiana w codziennych wzorców zachowań, takich jak wzór snu (20). Średnio, ludzie budzą się wcześniej rano przed wschodem słońca na pierwszy posiłek w miesiącu Ramadan. Wielu (65%) wraca do snu później, pości przez resztę dnia, a niektórzy dodają do tego popołudniową drzemkę. Te zmiany w zachowaniu mogą powodować zmiany w wydzielaniu hormonów. Podczas postnych dni Ramadanu homeostaza glukozy jest utrzymywana przez posiłki przyjmowane przed świtem i przez zapasy glikogenu w wątrobie.

W naszym badaniu uczestnicy byli podobni w uwzględnianiu czynników zakłócających, takich jak BMI i aktywność fizyczna. W badaniu przekrojowym, analiza 265 studentów uniwersytetu wykazała, że więcej osób angażowało się w działania redukujące stres (oglądanie telewizji, słuchanie radia i zwiedzanie) i duchowe (modlitwy i czytanie Koranu) podczas Ramadanu. Spożycie żywności poprawiło się podczas tego miesiąca, a odsetek osób spożywających pokarmy ze wszystkich grup żywności był wyższy. Ilość spożywanych pokarmów nie różniła się znacząco, z wyjątkiem pokarmów z grupy zbóż, mięsa i warzyw. Pili oni mniej napojów zawierających kofeinę i mniej palili (25). W naszym badaniu żaden z pacjentów nie palił papierosów. Ale biorąc pod uwagę, że zaprzestanie palenia może być przydatne w zmniejszaniu częstości występowania objawów menstruacyjnych i zaburzeń cyklu, przewidujemy, że post podczas Ramadanu, który powoduje zmniejszenie ilości palenia może mieć istotny wpływ na cykle miesiączkowe (26).

Zmniejszenie spożycia żywności może powodować aktywację wielu metabolicznych i neuroendokrynnych zmian skutkujących amenorrhea (27, 28). Biorąc pod uwagę, że nasze badanie było pierwszym badaniem dotyczącym wpływu postu na cykle menstruacyjne, nie było podobnego badania, aby porównać nasze wyniki i przedyskutować wnioski. Badania wykazują, że spożycie jednego dużego posiłku dziennie powoduje konsekwencje metaboliczne, w tym zwiększone stężenie glukozy na czczo, zwiększoną odpowiedź insulinową i modulację rytmu dobowego leptyny (30). Hipotezuje się, że binge eating ma wpływ na oś HPO (31, 32). Stężenie leptyny w surowicy wykazuje rytm dobowy ze szczytem w środku nocy (33). Poszczenie powoduje stopniowy spadek stężenia leptyny, obserwowany po raz pierwszy po 6-8 godzinach (34). Leptyna może wpływać na oś HPO, działając bezpośrednio na podwzgórze i zwiększając uwalnianie hormonu uwalniającego hormon luteinizujący, na przysadkę mózgową i stymulując uwalnianie LH i hormonu folikulotropowego (FSH) oraz na gonady i stymulując steroidogenezę (35, 36).

Krótkotrwały post przez 3 dni w fazie midfollicular cyklu miesiączkowego zmniejszył liczbę impulsów LH i w fazie midlutealnej zwiększył 24-h pulsacyjne wydzielanie hormonu wzrostu (GH), zwiększył średnie stężenie kortyzolu w surowicy i zmniejszył 24-h średnie stężenie leptyny, insuliny i insulinopodobnego czynnika wzrostu-I (IGF-I) (37). Długotrwałe ograniczanie spożycia pokarmu może hamować reprodukcję u ludzi (38). Przewlekła choroba i anorexia nervosa z indukowaniem amenorrhea podwzgórzowego mogą obniżać stężenie leptyny w surowicy (39). W odniesieniu do naszych wyników, sugerujemy więcej ocen na hormonalne i endokrynne zmiany podczas postu Ramadan w bardziej zaludnionych próbek.

Rozważając mniejszą ilość uczestników, porównanie wpływu postu na różne wzorce masy ciała było niemożliwe, ponieważ 80% ochotników miało normalną wagę. Może to być ocenione w przyszłych badaniach. Wydaje się, że wpływ postu na cykle menstruacyjne ujawnia się w pewnych szczególnych grupach. Ocena tego zagadnienia poprzez podział pacjentek na podgrupy powinna być rozważona w przyszłych badaniach.