Fluor (od L. Fluere, co oznacza „płynąć”), jest pierwiastkiem chemicznym w układzie okresowym, który ma symbol F i liczbę atomową 9. Jest to trujący, bladożółty, jednowartościowy gazowy halogen, który jest najbardziej reaktywny chemicznie i elektronegatywny ze wszystkich pierwiastków. W swojej czystej postaci jest bardzo niebezpieczny, powodując poważne oparzenia chemiczne w kontakcie ze skórą.
Tlen – Fluor – Neon F F .
|
|
Ogólne | |
---|---|
Nazwa, Symbol, Liczba | Fluor, F, 9 |
Seria | Halogeny |
Grupa, Okres, Blok | 17 (VIIA), 2 , p |
Gęstość, Twardość | 1.696 kg/m3 (273 K), NA |
Wygląd | blady zielonkawo-żółty gaz |
Właściwości atomowe | |
Waga atomowa | 18.9984 amu |
Promień atomowy (calc.) | 50 (42) pm |
Promień kowalencyjny | 71 pm |
Promień van der Waalsa promień | 147 pm |
Konfiguracja elektronów | 2s2 2p5 |
e-. na poziom energetyczny | 2, 7 |
Stany utlenienia (tlenek) | -1 (silny kwas) |
Struktura krystaliczna | kubiczna |
Właściwości fizyczne | |
Stan skupienia | Gaz (niemagnetyczny) |
Temperatura topnienia | 53.53 K (-363.32 °F) |
Punkt wrzenia | 85.03 K (-306.62 °F) |
Objętość molowa | 11.20 ×10-6 m3/mol |
Ciepło parowania | 3.2698 kJ/mol |
Ciepło topnienia | 0.2552 kJ/mol |
Ciśnienie pary | brak danych |
Prędkość dźwięku | brak danych |
Różne | |
Elektronegatywność | 3.98 (skala Paulinga) |
Ciepło właściwe | 824 J/(kg*K) |
Przewodnictwo elektryczne | brak danych |
Przewodnictwo cieplne | 0.0279 W/(m*K) |
1. potencjał jonizacji | 1681.0 kJ/mol |
2. potencjał jonizacji | 3374.2 kJ/mol |
trzeci potencjał jonizacji | 6050.4 kJ/mol |
czwarty potencjał jonizacji | 8407.7 kJ/mol |
piąty potencjał jonizacji | 11022.7 kJ/mol |
6-ty potencjał jonizacji | 15164.1 kJ/mol |
7-ty potencjał jonizacji | 17868 kJ/mol |
8-ty potencjał jonizacji | 92038.1 kJ/mol |
9-ty potencjał jonizacji | 106434.3 kJ/mol |
JednostkiSI & STP są używane z wyjątkiem przypadków, w których zaznaczono. |
Niezbędne właściwości
Czysty fluor jest żrącym, bladożółtym gazem, który jest silnym utleniaczem. Jest najbardziej reaktywnym i elektronegatywnym ze wszystkich pierwiastków i tworzy związki z większością innych pierwiastków, w tym z gazami szlachetnymi – ksenonem i radonem. Nawet w ciemnych, chłodnych warunkach fluor reaguje wybuchowo z wodorem. W strumieniu gazu fluorowego szkło, metale, woda i inne substancje palą się jasnym płomieniem. Zawsze występuje w połączeniu i ma takie powinowactwo do większości pierwiastków, zwłaszcza krzemu, że nie może być przygotowywany ani nie powinien być przechowywany w szklanych naczyniach.
W roztworze wodnym fluor występuje powszechnie jako jon fluorkowy F-. Inne formy to fluorokompleksy (takie jak -) lub H2F+.
Fluorki to związki, które łączą fluor z jakąś dodatnio naładowaną resztą. Często składają się one z jonów.
Zastosowanie
Fluor jest stosowany w produkcji tworzyw sztucznych o niskim współczynniku tarcia, takich jak teflon, oraz w halonach, takich jak freon. Inne zastosowania:
- Kwas fluorowodorowy (wzór chemiczny HF) jest używany do wytrawiania szkła w żarówkach i innych produktach.
- Fluor monatomowy jest używany do spopielania plazmowego w produkcji półprzewodników.
- Fluorochloro-węglowodory są szeroko stosowane w klimatyzacji i chłodnictwie. Stosowanie chlorofluorowęglowodorów w tych zastosowaniach zostało zakazane, ponieważ podejrzewa się, że przyczyniają się one do powstawania dziury ozonowej. Siarkoheksafluorek jest gazem wyjątkowo obojętnym i nietoksycznym. Te klasy związków są silnymi gazami cieplarnianymi.
- Heksafluoroaluminian potasu, tak zwany kriolit, jest stosowany w elektrolizie aluminium.
- Fluorek sodu był stosowany jako środek owadobójczy, zwłaszcza przeciwko karaluchom.
- Niektóre inne fluorki są często dodawane do pasty do zębów i (nieco kontrowersyjnie) do miejskich źródeł wody w celu zapobiegania ubytkom w zębach.
Niektórzy naukowcy badali gazowy fluor pierwiastkowy jako możliwy materiał pędny rakiet ze względu na jego wyjątkowo wysoki impuls właściwy.
Historia
Fluor (L fluere oznaczający przepływ lub strumień) w postaci fluorytu został opisany w 1529 r. przez Georigiusza Agricolę w celu wykorzystania go jako topnika, czyli substancji używanej do promowania fuzji metali lub minerałów. W 1670 roku Schwandhard odkrył, że szkło zostało wytrawione w kontakcie z fluorytem poddanym działaniu kwasu. Karl Scheele i wielu późniejszych badaczy, w tym Humphry Davy, Gay-Lussac, Antoine Lavoisier i Louis Thenard eksperymentowali z kwasem fluorowodorowym (niektóre eksperymenty kończyły się tragedią).
Pierwiastek ten nie został wyizolowany przez wiele lat z powodu faktu, że gdy jest oddzielony od jednego ze swoich związków, natychmiast atakuje pozostałe materiały związku. Ostatecznie w 1886 roku fluor został wyizolowany przez Henri Moissana po prawie 74 latach ciągłych starań.
Pierwsza komercyjna produkcja fluoru miała miejsce przy projekcie bomby atomowej Manhattan w czasie II wojny światowej, gdzie związek heksafluorek uranu (UF6) został użyty do oddzielenia izotopów uranu. Proces ten jest wykorzystywany do dziś w zastosowaniach związanych z energią jądrową.
Związki
Fluor może być często zastępowany wodorem, gdy występuje w związkach organicznych. Poprzez ten mechanizm, fluor może mieć bardzo dużą liczbę związków. Związki fluoru z udziałem gazów szlachetnych zostały potwierdzone w przypadku fluorków kryptonu, radonu i ksenonu. Pierwiastek ten jest odzyskiwany z fluorytu, kriolitu i fluorapatytu.
Środki ostrożności
Fluor i HF muszą być traktowane z wielką ostrożnością, a kontakt ze skórą i oczami powinien być ściśle unikany.
Zarówno fluor pierwiastkowy, jak i jony fluorkowe są wysoce toksyczne. Gdy jest wolnym pierwiastkiem, fluor ma charakterystyczny ostry zapach, który jest wykrywalny w stężeniach już od 20 ppb. Zaleca się, aby maksymalne dopuszczalne stężenie dla dziennego 8-godzinnego narażenia ważonego czasem wynosiło 1 ppm (niższe niż np. cyjanowodór)
Jednakże procedury bezpiecznego obchodzenia się z tym pierwiastkiem umożliwiają transport ciekłego fluoru w tonach.
Reference
- Los Alamos National Laboratory – Fluorine (http://periodic.lanl.gov/elements/9.html)
- WebElements.com – Fluorine (http://www.webelements.com/webelements/elements/text/F/index.html)
- EnvironmentalChemistry.com – Fluorine (http://environmentalchemistry.com/yogi/periodic/F.html)
- It’s Elemental – Fluorine (http://education.jlab.org/itselemental/ele009.html)
.