Przeznaczona jako przeciwwaga dla rosyjskiego T-34, niemiecka Pantera A okazała się być bardzo zabójczym czołgiem. Doskonałe połączenie siły ognia, mobilności i ochrony posłużyło jako wzorzec dla projektów czołgów innych narodów pod koniec wojny i po wojnie, i jest uważana za jeden z najlepszych czołgów II wojny światowej.

Projekt czołgu Panther był kompromisem różnych wymagań. Posiadając zasadniczo ten sam silnik co czołg Tiger 1, miał lepszy pancerz czołowy (w tym korzyść w postaci pochyłego pancerza, zwiększającego efektywną głębokość pancerza), lepszą penetrację dział, był lżejszy, a przez to szybszy, i mógł pokonywać trudny teren lepiej niż Tygrysy. Pantera okazała się zabójcza na otwartym terenie i w starciach na dalekim dystansie z czołgami takimi jak T-34, ale słaba w walce wręcz.

Zaprojektowany w 1942 i wprowadzony do służby w 1943, czołg Pantera miał silnik V12, 7,5 cm działo KwK 42 L/70, karabin maszynowy Maschinengewehr 34 i pięcioosobową załogę (kierowca, radiooperator/strzelec maszynowy, dowódca, strzelec, ładowniczy). Około 6000 Panter zostało zbudowanych w latach 1943-1945. Na szczęście (dla aliantów) Pantera miała problemy mechaniczne. Silnik często się przegrzewał i ulegał awariom korbowodów i łożysk. Wycieki benzyny z pompy paliwowej, jak również wycieki oleju z uszczelek powodowały pożary w komorze silnika. Awarie skrzyni biegów i napędu końcowego były najczęstsze i najtrudniejsze do naprawienia.

Żywe czołgi Panther są bardzo rzadkie. Obecnie na świecie znajduje się niewiele ponad tuzin Panter. MVTF Panther jest jednym z sześciu sprawnych i jedynym egzemplarzem w Stanach Zjednoczonych.

.