Sekcja 542(f) Ustawy o łączności mówi: „Operator telewizji kablowej może wyznaczyć tę część rachunku abonenta, którą można przypisać opłacie franczyzowej, jako oddzielną pozycję na rachunku”. Większość operatorów kablowych decyduje się na wyszczególnienie tej pozycji na rachunkach klientów, tak więc każdy klient widzi ją za każdym razem, gdy płaci swój rachunek. Stało się to źródłem sporów i kontrowersji, ponieważ sposób charakteryzowania i rozliczania opłat franczyzowych może mieć ogromny wpływ na nastawienie opinii publicznej do telewizji kablowej.

Samorządy lokalne na ogół wolałyby, aby ta pozycja nie była wyszczególniana na rachunku. Ponieważ opłata jest uiszczana na rzecz rządu, gdy jest ona rozbita na zasadzie per klient na rachunku, wydaje się, że jest to podatek nałożony na klienta, co może wywołać antypatię wobec urzędników państwowych. Gdyby opłata ta była wykazywana w sprawozdaniach księgowych jako ryczałtowa płatność dokonywana przez dostawcę usług kablowych, byłaby postrzegana przez opinię publiczną raczej jako opłata za usługę, czyli tak, jak postrzegają ją rządy. Ustawa o łączności zapewnia jednak przejrzystość opłaty franczyzowej, dzięki czemu klienci przedsiębiorstwa kablowego rozumieją, jaka opłata została nałożona przez rząd na przedsiębiorstwo kablowe.

Dostawcy usług kablowych, dla kontrastu, postrzegają tę opłatę jako koszt prowadzenia działalności gospodarczej, który przenoszą na klienta. Wyszczególniając na rachunku część, którą można przypisać opłacie, klienci mogą odnieść wrażenie, że to rząd jest odpowiedzialny za tę część, a nie dostawca usług kablowych. Ponadto, ponieważ klienci natychmiast zauważą każdą podwyżkę opłaty i mogą ją zinterpretować jako „podwyżkę podatku”, umieszczenie jej na rachunku może zniechęcić rząd do wywierania nacisku na podwyższenie opłaty przy przedłużaniu umowy franczyzowej.

Powody lub uzasadnienia dla opłaty franczyzowej dzielą się na sześć podstawowych kategorii:

• Dochód – źródło ogólnego dochodu dla rządu, który może być podniesiony bez podnoszenia podatków.
• Czynsz – czynsz za korzystanie z gruntów publicznych jako prawa drogi przez firmę dla jej kabli.
• Wyłączność – rekompensata dla rządu za umożliwienie operatorowi kablowemu utrzymania faktycznego monopolu na usługi kablowe na danym obszarze.
• Różnorodność – w interesie publicznym leży finansowanie obiektów rządowych udostępniających kanały publiczne, edukacyjne i rządowe (PEG), które promują różnorodność w danej społeczności.
• Korzyści – rekompensata za korzyści w zakresie public relations, jakie uzyskuje dostawca usług kablowych dzięki obecności w sieci kablowej kanałów publicznych, edukacyjnych i rządowych.
• Regulacja – rekompensata dla rządu z tytułu kosztów regulacji telewizji kablowej: konsultantów, audytorów, administratorów i inspektorów.

.