Naukowcy, którzy badają podtypy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci zidentyfikowali podzbiór mający ospałe tempo poznawcze (SCT) charakteryzujące się objawami śnienia, umysłowe zamieszanie, ospałe- letargiczne zachowanie i hipoaktywność, między innymi, które różnią się pod wieloma względami od ADHD. Nie przeprowadzono badań nad naturą i korelatami SCT u dorosłych. W niniejszym badaniu starano się to uczynić, wykorzystując próbę populacji ogólnej, w której zidentyfikowano osoby z wysokim poziomem objawów SCT (≥95. percentyl) i porównano je z dorosłymi z wysokim poziomem objawów ADHD oraz z dorosłymi mającymi zarówno objawy SCT, jak i ADHD. Z reprezentatywnej próby 1249 amerykańskich dorosłych w wieku 18-96 lat utworzono cztery grupy: (a) wysoki poziom SCT, ale nie ADHD (N = 33), (b) wysoki poziom ADHD, ale nie SCT (N = 46), (c) wysoki poziom zarówno SCT, jak i ADHD (N = 39) oraz (d) pozostali dorośli jako grupa kontrolna (N = 1,131). Podobnie jak u dzieci, SCT tworzyło odrębny wymiar od objawów ADHD, który nie był związany z wiekiem, płcią lub pochodzeniem etnicznym. Dorośli w obu grupach ADHD byli młodsi niż dorośli tylko z SCT lub dorośli z grupy kontrolnej. Grupa tylko z SCT miała niższe wykształcenie niż grupa kontrolna, podczas gdy obie grupy SCT osiągały niższy roczny dochód niż grupa kontrolna lub grupa tylko z ADHD. Więcej osób w połączonej grupie było niezdolnych do pracy z powodu niepełnosprawności. W swojej EF obie grupy SCT zgłaszały większe trudności z samoorganizacją i rozwiązywaniem problemów niż grupa kontrolna lub grupa tylko z ADHD. Poza tym, grupa SCT + ADHD zgłaszała znacząco większe problemy we wszystkich innych domenach EF niż pozostałe grupy. Jednak zarówno grupa SCT jak i ADHD miały istotnie więcej problemów z EF niż grupa kontrolna, choć nie różniły się od siebie. Podobny wzorzec był widoczny w większości ocen upośledzenia psychospołecznego, z wyjątkiem pracy i edukacji, gdzie SCT było bardziej upośledzające niż samo ADHD, oraz prowadzenia pojazdów, gdzie ADHD było bardziej upośledzające. SCT wnosiło unikalną wariancję do deficytów EF i pogorszenia funkcjonowania psychospołecznego, poza nieuwagą i objawami nadpobudliwości psychoruchowej w ADHD. Wyniki sugerują, że próg objawów wynoszący 5 lub więcej z 9 wraz z wymogiem upośledzenia funkcjonowania spowoduje, że 5,1% populacji będzie miało SCT. Stwierdzono, że SCT może być zaburzeniem odrębnym od ADHD, ale współwystępującym w około połowie przypadków każdego z nich.