Obornik był używany przez wieki jako nawóz w rolnictwie, ponieważ jest bogaty w azot i inne składniki odżywcze, które ułatwiają wzrost roślin. Płynny obornik pochodzący z hodowli świń jest zazwyczaj wstrzykiwany bezpośrednio do gleby w celu zmniejszenia nieprzyjemnego zapachu. Obornik pochodzący od świń i bydła jest rozrzucany na polach za pomocą rozrzutnika obornika. Ze względu na stosunkowo niski poziom białka w trawach, którymi żywią się zwierzęta roślinożerne, obornik bydlęcy ma łagodniejszy zapach niż obornik zwierząt mięsożernych – na przykład obornik słoni jest praktycznie bezwonny. Jednak ze względu na ilość obornika stosowanego na polach, zapach ten może stanowić problem w niektórych regionach rolniczych. Odchody drobiu są szkodliwe dla roślin w stanie świeżym, ale po okresie kompostowania stanowią cenny nawóz.
Suszony obornik zwierząt był wykorzystywany jako paliwo na przestrzeni dziejów. Suszony obornik (zwykle znany jako gnój) krów był i nadal jest ważnym źródłem paliwa w krajach takich jak Indie, podczas gdy obornik wielbłąda może być stosowany w regionach bezdrzewnych, takich jak pustynie. Na Szlaku Oregonu, rodziny pionierów zbierały duże ilości „bawolich wiórów”, zastępując nimi rzadkie drewno opałowe. Był on używany do wielu celów, w ogniskach gotowania i do zwalczania zimnych pustynnych nocy.
Innym zastosowaniem obornika jest produkcja papieru. Zostało to zrobione z łajna słoni, gdzie jest to mały przemysł w Afryce i Azji, a także koni, lam i kangurów. Poza lamami, zwierzęta te nie są przeżuwaczami, a zatem mają tendencję do przechodzenia niestrawionych włókien roślinnych w swoim łajnie.
.