Nietoperze są jedynymi ssakami zdolnymi do prawdziwego lotu, to jest lotu napędzanego przez ruch mięśni w odróżnieniu od szybowania. Skrzydło jest podwójna membrana skóry rozciągnięte między ogromnie wydłużone kości czterech palców i rozciągające się wzdłuż ciała od kończyn przednich do tylnych kończyn, a stamtąd do ogona. Kciuk jest mały, pazury, i wolne od membrany. Kończyny tylne są małe i mogą być obrócone w taki sposób, że kolana zginają się do tyłu, a nie do przodu, jak u innych ssaków; jest to przypuszczalnie przystosowanie do startu i lotu. Nietoperze w spoczynku wiszą głową w dół, chwytając gałąź lub szczelinę z pazurami; startują do lotu z tej pozycji.

Niemal wszystkie nietoperze są nocne, a wiele z nich żyje w jaskiniach; chociaż widzą dobrze, polegają głównie na ich wysoko rozwiniętym słuchu, używając echolokacji (sonaru), aby uniknąć kolizji i uchwycić owady w locie. Nietoperz emituje wysokie dźwięki (do 100 000 herców), które odbijają się echem od napotkanych obiektów; echo dostarcza nietoperzowi informacji o wielkości, kształcie i odległości obiektu. Tempo, w jakim nietoperze wydają te piski, wynosi czasami nawet 200 na sekundę. Oślepione nietoperze z łatwością znajdują drogę przez skomplikowane tory przeszkód, ale głuchota pozostawia je bezradne.

• Wprowadzenie
• Cechy szczególne
• Rodzaje nietoperzy
• Klasyfikacja
• Bibliografia

.