Buddyjski orędownik pokoju i wolności

Z jego wygnania w Indiach, przywódca religijny i polityczny Dalajlama od 1959 roku stał na czele pokojowej opozycji wobec chińskiej okupacji Tybetu.

Kiedy Komitet Noblowski wybrał Dalajlamę, podkreślił, że oparł swoją buddyjską filozofię pokoju na szacunku dla wszystkich istot żywych i idei uniwersalnej odpowiedzialności, która obejmuje zarówno człowieka, jak i naturę. To ważyło mocno na korzyść tybetańskiego przywódcy, że pokazał gotowość do kompromisu i poszukiwania pojednania pomimo brutalnych violations.

Nagroda Pokoju dała Dalajlamie możliwość przedstawienia planu przywrócenia pokoju i praw człowieka w Tybecie. W planie tym zalecał przekształcenie kraju w ekologicznie stabilną i zdemilitaryzowaną strefę, która mogłaby służyć jako bufor pomiędzy głównymi potęgami azjatyckimi. Celem było rozpoczęcie poważnych negocjacji na temat przyszłego statusu Tybetu, ale zostało to odrzucone przez rząd chiński.