Najlepszym sposobem na zidentyfikowanie M. verticillatum jest przyjrzenie się dwóm różnym rodzajom liści. Pierwszy typ to liście zanurzone, które wyglądają pierzasto i zawierają od 5 do 14 par listków na liść. W okółkach wzdłuż łodygi znajduje się około 4 do 5 liści, które są rozmieszczone w odległości około 1 cm od siebie. Drugi typ znany jest jako liście wynurzone. Liście te występują na wyrastającym kłosie i są pierzasto klapowane. Od czerwca do września sparceta wytwarza kwiaty i owoce nad lub na powierzchni wody, na wzniesionych kłosach wzdłuż liści wynurzonych. Wyłaniające się liście są zazwyczaj dwa lub więcej razy dłuższe niż kwiaty i owoce.

Innym sposobem na odróżnienie sparcety jest szukanie turionów, pąków zimowych, które pojawiają się pod koniec sezonu wegetacyjnego. Ten milfoil jest jednym z niewielu, które produkują turiony. Ta cecha może również wykluczyć inne rodzaje prosa wodnego, które nie mają turionów, takie jak euroazjatycki proso wodne, papuzi pióropusz, mieszaniec prosa wodnego i niski proso wodne. Turiony tego gatunku wyglądają jak długie żółtawo-zielone pąki w kształcie pałeczek z małymi sztywnymi liśćmi przymocowanymi do zanurzonej łodygi. Wiosną po okresie spoczynku małe, grube, ciemnozielone turiony rozwijają się i wyrastają z łodygi. W miarę rozwoju korzeni i dalszego wzrostu rośliny, na jej czubku pojawiają się większe, zielone, letnie liście. Liście turionów można zobaczyć u podstawy rośliny czasami aż do lipca. Jesienią turiony, wraz z innym materiałem roślinnym, często odrywają się od większości zakorzenionej rośliny i unoszą się na nowe obszary. Te fragmenty można znaleźć mycie się wzdłuż linii brzegowych w późnej jesieni. Łodygi milfa wodnego tworzą maty z rozgałęzionych i nierozgałęzionych łodyg, które dorastają do 20-100 cali długości.

.