Myasthenia gravis, przewlekłe zaburzenie autoimmunologiczne charakteryzujące się osłabieniem mięśni i przewlekłym zmęczeniem, które jest spowodowane defektem w przekazywaniu impulsów nerwowych z zakończeń nerwowych do mięśni.
Myasthenia gravis może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej dotyka kobiet poniżej 40 roku życia i mężczyzn powyżej 60 roku życia. Osoby z tą chorobą często mają wyższą częstość występowania innych zaburzeń autoimmunologicznych. Około 75 procent osób z miastenią gravis ma nieprawidłową grasicę.
Myasthenia gravis dotyka przede wszystkim mięśni twarzy, szyi, gardła i kończyn. Początek objawów jest zwykle stopniowy, z początkowymi objawami choroby widocznymi w mięśniach regulujących ruchy gałek ocznych i mimikę twarzy. Osłabienie może pozostać ograniczone do tych obszarów lub może objąć inne mięśnie, takie jak te zaangażowane w oddychanie. Wysiłek mięśniowy wydaje się zaostrzać objawy, ale odpoczynek pomaga przywrócić siłę.
Reakcja autoimmunologiczna leżąca u podstaw miastenii gravis wynika z nieprawidłowego działania układu odpornościowego, w którym organizm wytwarza autoprzeciwciała atakujące specyficzne receptory znajdujące się na powierzchni komórek mięśniowych. Receptory te znajdują się na złączu nerwowo-mięśniowym, gdzie komórki nerwowe wchodzą w interakcję z komórkami mięśniowymi. W normalnych warunkach komórka nerwowa, pobudzona impulsem nerwowym, uwalnia neuroprzekaźnik acetylocholinę, która przekracza połączenie nerwowo-mięśniowe i łączy się z receptorami na komórce mięśniowej, wywołując w ten sposób skurcz mięśni. W miastenii gravis autoprzeciwciała wiążą się z receptorami, uniemożliwiając acetylocholinie wiązanie się z nimi, a tym samym uniemożliwiając mięśniom reagowanie na sygnał nerwowy.
Treatments for myasthenia gravis include anticholinesterase medications, which stimulate the transmission of nerve impulses, and corticosteroids, such as prednisone, which dampen the immune response. Usunięcie grasicy często prowadzi do poprawy.