Adaptacja Eleny Ferrante trwa z bujnym romansem i wrażliwą feministyczną wściekłością.

Jedną z niezwykłych rzeczy, które uwielbiam w My Brilliant Friend, jest moja kompletna niezdolność do ustalenia, ile kto ma lat. Namiętna i brutalna adaptacja neapolitańskiego kwartetu Eleny Ferrante przedstawia nastolatków jako nastolatków, ale bohaterowie szybko dorastają w Neapolu lat 60. Sezon 2, który zaczyna się w poniedziałek na HBO, jest oznaczony jako Opowieść o nowym imieniu po drugiej książce w serii. Lila (Gaia Girace) zaczyna jako świeżo poślubiona panna młoda, a wkrótce staje się cyniczną kierowniczką sklepu, desperacko walczącą z mężem, Stefano (Giovanni Amura). Najlepsza przyjaciółka Lili, Lenù (Margherita Mazzucco), przeżywa bardziej rozpoznawalne, licealne dramaty: czworokąty nieodwzajemnionej miłości, kłopoty z ocenami, pełne dezaprobaty spojrzenia mamy, niezręczne sesje pocałunku między chłopakiem a dziewczyną, które kończą się na drugiej bazie. Jest to jednak era transformacji kulturowej i wkrótce Lila zaczyna dyskutować o wojnie klasowej na imprezach tanecznych.

Lena jest wrażliwą czterooka, zbyt nieśmiałą, aby ujawnić swoje prawdziwe uczucia do odważnego polityka-hipstera Nino (Francesco Serpico). Lila jest każdym ognistym przymiotnikiem, jaki kiedykolwiek napisano o włoskich kobietach. Chronią się nawzajem i gorzko rywalizują. Girace tryska olśniewającą pewnością siebie, nadając swojej polimatce, buntowniczce z poczuciem winy, zadziorny humor. Mazzucco uosabia społeczną bierność i siłę intelektualną, więc Lenù staje się słodko uśmiechniętą „miłą dziewczyną” robiącą mentalne notatki z ruiny wokół niej.

My Brilliant Friend zadebiutował z powrotem w 2018 roku, jeden z wielu ostatnich obcojęzycznych programów telewizyjnych korzystających z przygodnych amerykańskich widzów nie bojących się napisów. Podobał mi się sezon 1 i martwiłem się, że był zbyt dyżurny w swoim odtworzeniu powieści (które uwielbiam). Sezon 2 nadal ma kilka scen, które czują się jak niestrawiona (wspaniała) proza, plus voice-over, który zabija wszystkie podteksty.

Ale twórca serii Saverio Costanzo, który reżyseruje większość odcinków, staje się bardziej zuchwały wizualnie w swojej dramatyzacji. Premiera zawiera przerażającą napaść małżeńską w noc poślubną Lili. Para wraca do domu na wielki rodzinny posiłek, twarz panny młodej jest sina. Costanzo filmuje kolację głównie z perspektywy Lili, dzięki czemu obserwujemy, jak wszyscy podwójnie przejmują się jej siniakiem. Matka, ojciec, brat, teściowie, rodzeństwo: Nikt nic nie mówi. To druzgocący portret kultury milczenia. Jest tak wiele momentów jak ten w Moim genialnym przyjacielu, dobrze urządzona draperia z epoki, która wywołuje dreszcze Feministycznego Horroru.

Trzy odcinki, które widziałam z ośmioczęściowego sezonu, przywołują rozszerzające się sumienie polityczne Lenù i wrzącą wściekłość Lili. To nadal jest wspaniała telewizja na ucieczkę – napisy początkowe zapowiadają nadchodzącą wycieczkę na Ischię, ulubioną wyspę Ferrante dla udręczonej miłości i niewypowiedzianej żądzy. To zasługa Costanzo, że obsadził obsadę serialu niezapomnianymi twarzami. Stefano Amura jest groteskowy, jego dziecięca twarz i linia włosów Pete’a Campbella czynią z niego najmłodszego na świecie obleśnego starca. Anna Rita Vitolo nadaje matce Lenù twardy charakter, ledwo maskujący trudny do zniesienia smutek. Świat wokół tego wspaniałego zespołu szybko się zmienia: dzielnice budujące się pod górę, rozluźniające się tradycje, błyskotliwe pomysły, stare problemy. Lila i Lenù zdają się poznawać społeczeństwo w samą porę, by patrzeć, jak płonie. Przy odrobinie szczęścia, to one zapalą zapałkę. A-

Treść powiązana:

• HBO’s My Brilliant Friend season 2 trailer continues the addicting, emotional drama
• HBO renews Elena Ferrante’s My Brilliant Friend for season 2
• My Brilliant Friend is an addictive saga of class, gender, crime, and Latin: EW review
• Elena Ferrante’s Neapolitan Novels are the best book series of the decade

Sign up for EW TV

Get recaps plus behind-the-scenes scoops on your favorite shows and more!